Memorabel: De strafbal die vier maanden later werd overgenomen

Duels die lang in de herinnering blijven, worden niet enkel gespeeld op de Olympische Spelen, maar ook in de Derde Klasse of de reserve Zevende Klasse. In de serie ‘Memorabele wedstrijden’ krijgen zij alsnog de spotlights die ze verdienen. Deze week over misschien wel de kortste hockeywedstrijd ooit, waarbij enkel een fout beoordeelde strafbal werd overgenomen.

Als keeper Thijs Bolscher op zondagmiddag 6 maart 2016 het complex van zijn club De Dommel uit Sint-Michielsgestel opwandelt, is het net alsof de Dalai Lama is gearriveerd. Zijn entree werkt als een magneet op de blikken van de kudde nieuwsgierige thuissupporters, die zich al vroeg en met honderden tegelijk hebben verzameld om getuige te zijn van de wedstrijd uit de Derde Klasse, die niet langer zal duren dan een flits. Aanwezig zijn tot ongeloof van hem zelfs camerateams van Hart van Nederland en Omroep Brabant. ‘En ik hoefde amper iets te doen’, herinnert Thijs zich. ‘Alleen een strafbal proberen te stoppen.’

Hoofdrolspeler nummer één Thijs Bolscher, de keeper die de strafbal moet zien te stoppen.

Het verhaal begint wekenlang daarvoor, wanneer De Dommel een wedstrijd speelt tegen concurrent DDHC. Bij een stand van 1-0 krijgt DDHC een strafbal. Namens de uitspelende ploeg eist vaste nemer Hidde Trommelen de bal op. Zijn push vliegt tegen de touwen, alleen ziet hij daarbij één ding over het hoofd. Het fluitje van de scheidsrechter heeft nog niet geklonken. Hidde heeft de strafbal te vroeg genomen. Uitslaan dus, oordeelt de scheidsrechter.

DDHC werd in het gelijk gesteld: hij moest worden overgenomen

Aanvankelijk haalt Hidde zijn schouders erover op. De scheidsrechter zal de spelregels ongetwijfeld beter weten dan hij, schat hij in. Pas na de wedstrijd slaat een teamgenoot de reglementen erop na. Hij doet een opvallende ontdekking. De scheidsrechter had geen uitslaan moeten geven, maar de strafbal opnieuw moeten laten nemen. Niet veel later dient de ploeg bezwaar in bij de KNHB.

‘Eerlijk gezegd hadden we met ons protest verwacht dat we geen schijn van kans zouden maken’, vertelt Hidde. ‘Totdat de uitspraak kwam. Toen bleek opeens dat we in het gelijk werden gesteld en de strafbal opnieuw mochten gaan nemen.’

Een cruciale rol in de overweging van de bond speelt het feit dat de wedstrijd in 5-4 is geëindigd. Dat had dus ook 5-5 kunnen zijn. Dus luidt het oordeel: de strafbal moet worden overgenomen. Zo kan het gebeuren dat op een willekeurige zondagmiddag 22 hockeyers omgekleed en wel een hockeyveld in Sint-Michielsgestel betreden – en er slechts twee van hen in actie hoeven te komen. ‘Alhoewel’, zegt Hidde, ‘we hebben daarna natuurlijk wel een oefenwedstrijdje gespeeld.’

Hoofdrolspeler nummer twee: Hidde Trommelen, de strafbalnemer.

Maandenlang voorbereiden op dat ene moment. Van twee seconden.

Extra interessant is dat het bewuste moment meteen na de winterstop is. Zowel strafbalnemer Hidde als keeper Thijs heeft wekenlang kunnen oefenen. Vooral Thijs heeft zich voorgenomen om zichzelf voor het oog van het halve dorp te bewijzen. Wekenlang heeft hij met keeperstrainer Diederik op het trainingsveld gestaan om het fenomeen ‘strafbal’ tot in de puntjes te analyseren.

‘Je moet beseffen dat we in de Derde Klasse speelden, hè’, zegt Thijs. ‘Videobeelden hadden we niet. Maar ik wilde wel zo goed mogelijk voorbereid zijn. Er zat niets anders op dan wekenlang op de strafbal te trainen. Dat wierp zijn vruchten af. Op een gegeven moment kon ik aan de stand van de voeten van de strafbalnemer zien waar de bal zou komen. Of in ieder geval: waar hij niet zou komen. Iemand die wil gaan pushen, instapt en zijn linkervoet ver voorbij de bal zet, kan natuurlijk nooit meer in de linkerhoek pushen. Dat soort kleine dingen begon ik te herkennen.’

Ik dacht: prima, joh. Ik neem ‘m en klaar. Maar opeens kreeg de pers er lucht van en was het landelijk nieuws. Strafbalnemer Hidde Trommelen

Waar zowel Thijs als Hidde echter onervaren mee is, is de aandacht die het moment met zich meebrengt. ‘In eerste instantie haalde ik mijn schouders erover op, over die strafbal. Ik dacht: prima, joh. Ik neem ‘m en klaar’, zegt Hidde. ‘Maar opeens kreeg de pers er lucht van en was het landelijk nieuws. Cameraploegen van Hart van Nederland en Omroep Brabant woonden de wedstrijd bij. Opeens kwam er veel meer druk bij kijken.’

Ook niet bepaald goed voor hun hartslag is het feit dat beide spelers worden gestoord in hun concentratie. ‘Had ik die bal net op de stip neergelegd, bleek dat die cameraploegen het niet goed op beeld hadden’, vertelt Hidde. ‘Vroegen ze of ik het nóg een keer kon doen.’

Het bewuste moment. Foto: Omroep Brabant

Er valt een doodse stilte over het sportpark

Als de cameraploegen eindelijk gereed zijn, gaat Hidde achter de bal staan. Onder de lat focust Thijs zich op diens linkervoet. Er valt een doodse stilte over het sportpark. Even is het alsof bij De Dommel de WK-finale wordt gespeeld, in plaats van een potje in de Derde Klasse.

Dan pusht Hidde de bal in de rechterhoek. 5-5.

Zijn teamgenoten vallen hem in de armen, Thijs baalt als een stekker. ’Ik had wekenlang getraind. Ik wist wat hij ging doen, ik zag het meteen toen hij instapte. Alléén…’ zegt hij nu, terwijl na zes jaar nog altijd de frustratie in zijn stem klinkt, ‘ik strekte me niet ver genoeg naar de hoek. Stom!’

Toch heeft het moment hem veel opgeleverd. ‘In de maanden was ik zó getraind op strafballen dat ik er vijf, zes achter elkaar heb gestopt’, lacht hij. ‘Alleen die ene hè, toen half Nederland meekeek, die had ik niet.’

Lees uit deze serie ook

• Rechtsback Fabian kwam speciaal van vakantie terug
• Hoe derdeklasser Barneveld tóch niet kampioen werd
• De veteranen van Barendrecht kregen het aan de stok met uitgerekend de speler die ze op het oog hadden om in te lijven