Den Bosch jaagt op het onwaarschijnlijke record van HGC uit 1988

De defensie van Den Bosch is dit seizoen nauwelijks te passeren in de Hoofdklasse Dames. In zestien wedstrijden kreeg keeper Josine Koning pas één treffer te verwerken. Daarmee ligt de formatie van Raoul Ehren op koers om het legendarische record van HGC te verbeteren. Die ploeg zette in seizoen 1987-88 onder leiding van coach Tim Steens – tegenwoordig hockeycommentator – een prestatie van jewelste neer.

In veel aspecten doet het Den Bosch van dit seizoen denken aan het HGC van 33 jaar geleden. Een team dat bulkte van de internationals. Met een dijk van een defensie en een flinke dosis scorend vermogen. Die ingrediënten zorgen er al gauw voor dat je ongrijpbaar bent voor de meeste tegenstanders in de competitie.

HGC had in het seizoen 1987-88 eigenlijk alleen wat te duchten van Amsterdam, dat ook over heel veel internationals beschikte. Beide clubs maakten sinds de start van de Hoofdklasse Dames in 1982 de dienst uit in het Nederlandse vrouwenhockey. HGC veroverde de titel in drie van de eerste zes seizoenen (1982, 1985, 1986), de andere drie kampioenschappen gingen naar Amsterdam (1983, 1984, 1987).

Jarenlange tweestrijd

‘Het ging in die jaren echt alleen maar tussen HGC en Amsterdam. De rest stond op grote afstand van ons’, weet Tim Steens, de toenmalige hoofdcoach van de ploeg uit Wassenaar. De voormalige Oranje-international, inmiddels al jaren als hockeycommentator actief voor Ziggo Sport, kreeg in 1984-85 de sportieve leiding van HGC Dames 1 in handen en brak in zijn laatste seizoen als hoofdcoach alle records met zijn ploeg.

‘Wij leverden in die tijd zeven, acht speelsters aan het Nederlands elftal’, vervolgt Steens. ‘Marieke van Doorn, Laurien Willemse, Aletta van Manen, Wietske de Ruiter, Noor Holsboer, Annemieke Fokke, Lisanne Lejeune en keeper Yvonne Buter. En dan hadden we ook nog Lieke Dirkes, die zich dat seizoen ontzettend goed ontwikkelde op de positie van laatste vrouw.’

HGC’er Noor Holsboer (rechts) probeert Amsterdam-speelster Ingrid Wolff af te stoppen. Foto: Hockey Magazine

Zestien keer de nul

Voor tegenstanders was er geen doorkomen aan. HGC hield in zestien van haar 22 competitiewedstrijden het doel schoon en kreeg in de overige zes wedstrijden nooit meer dan één treffer te verwerken. Zo stonden er op de eindbalans slechts zes tegentreffers achter de namen van sluitpost Buter en haar verdedigers. Dat is nog altijd het laagste aantal tegengoals ooit van een vrouwenploeg in de 39-jarige historie van de Hoofdklasse.

Steens: ‘Buter was klein van stuk, maar technisch goed en heel betrouwbaar. Ze was in het Nederlands elftal tweede keus achter Det de Beus, de onbetwiste nummer één. Ze had tijdens wedstrijden maar weinig mogelijkheden zich als keeper te onderscheiden, want ze kreeg niet veel te doen. De paar ballen die ze móest hebben, had ze ook. Het is zoals Anne Veenendaal en Josine Koning dat nu ook ervaren bij Amsterdam en Den Bosch. Ik gun het Josine van harte als ze het Hoofdklasse-record van Buter verbetert.’

Productieve Lejeune

Behalve Buter eiste ook Lisanne Lejeune een hoofdrol op in het hechte collectief van HGC. Hoewel de toen 24-jarige aanvaller enkele weken van de competitie miste vanwege een gebroken middenhandsbeentje, kwam ze toch tot het fenomenale aantal van 34 doelpunten. Dat was meer dan de helft van de volledige productie van HGC dat seizoen. Dat Lejeune in die tijd méér was dan een eersteklas strafcornerkanon, blijkt wel uit de gedetailleerde administratie die Steens van zijn team bijhield.

Overzicht van de doelpunten en assists van HGC tijdens het seizoen 1987-88. Klik op de afbeelding voor een grotere weergave.

‘Lisanne was een echte killer in de voorhoede, een natuurtalent met een geweldige techniek. Ze scoorde achttien keer uit een strafcorner, maar maakte daarnaast dertien velddoelpunten en benutte ook nog eens drie strafballen’, lepelt hij op. In de voorbereiding op dit verhaal had Steens zijn uitgebreide verslaggeving van dat seizoen maar weer eens geraadpleegd.

‘Ik hield in die tijd alles bij van mijn team. Ik ben gek van statistieken en schreef alles op. Tijdens wedstrijden, maar ook tijdens trainingen. Ik hield zelfs de scores van de onderlinge partijtjes bij. Ik vond assists altijd heel belangrijk, een onderbelichte statistiek in het hockey. Verder turfde ik het aantal strafcorners en wie ze veroorzaakten. Die lijstjes hing ik soms op in de kleedkamer. Die meiden vonden dat maar raar, haha.’

De aantekeningen van HGC-coach Tim Steens bij twee competitieduels van het recordseizoen 1987-88. Klik op de afbeelding voor een grotere weergave.

Zegereeks van 21 wedstrijden

De strijd om de landstitel in het seizoen 1987-88 kende een geweldige apotheose met een beslissende clash tussen Amsterdam en HGC op de laatste speeldag. Amsterdam moest op eigen veld winnen om over de directe concurrent heen te wippen op de ranglijst. De ploeg van coach Joep Brenninkmeijer bleef tegen een sterk HGC echter steken op 1-1. Lejeune maakte op aangeven van Van Doorn de openingstreffer van Helen van der Ben onschadelijk.

Dat gelijkspel was de eerste (!) wedstrijd van dat seizoen waarin HGC niet tot winst kwam, na 21 klinkende zeges op rij. ‘Dat is nog steeds een record’, weet Steens. ‘Geen enkele andere club in de Hoofdklasse Dames is er ooit in geslaagd zijn eerste 21 wedstrijden van het seizoen te winnen. Amsterdam was er in 2004-05 dichtbij, maar speelde in haar twintigste wedstrijd met 2-2 gelijk. Tegen HGC…’

Met 21 zeges en dat ene gelijke spel kroonde HGC zich tot de eerste ongeslagen kampioen in de Hoofdklasse. Een zeldzaam knappe prestatie, want in de jaren tussen 1988 en nu lukte het slechts drie andere clubs ook een nederlaag te voorkomen in de 22 reguliere competitieduels: HGC in 1989-90 en 1995-96, Den Bosch in 1999-00, 2002-03 en 2016-17 en Amsterdam in 2004-05.

Steens: ‘De speelsters waren destijds helemaal niet bezig met records of defensieve prestaties. We speelden gewoon onze wedstrijden. Ik wees de speelsters regelmatig op bepaalde statistieken, op zoek naar extra motivatie voor het team. In de slotfase van het seizoen merkte je wel opeens dat de meiden er alles aan wilden doen om het seizoen ongeslagen af te sluiten. Ik weet zeker dat Raoul Ehren zijn ploeg ook op die manier extra probeert te prikkelen.’