Op zondagochtend een worstenbroodje in huize Van den Heuvel

Miel (18) en Michel van den Heuvel (55). De een is succescoach bij Bloemendaal, de ander komt net kijken in de Hoofdklasse met Tilburg. Zondag stonden vader en zoon voor het eerst tegenover elkaar. De familie Van den Heuvel at zoals iedere zondagochtend een worstenbroodje, maar toch voelde het bijzonder. Een dubbelinterview.

Hoe is het om tegen elkaar te spelen? Senior won van junior met 0-5? 

Miel: ‘We hebben in de voorbereiding al eens tegen elkaar gespeeld. Toen voelde het bijzonder. Afgelopen zondag voelde het al bijna gewoon. Vooral mijn moeder vond het bijzonder. Ze was er in de ochtend al mee bezig. Voor wie ze moest zijn bijvoorbeeld. Toen zei m’n vader dat ze voor mij moest kiezen. Het heeft niet geholpen.’

Michel: ‘Ik had met Jeroen (Delmee, red.) al in juni een voorbereidingswedstrijd gepland. Toen had ik nog geen flauw idee dat Miel daar terecht zou komen. Natuurlijk, als ouder moet je altijd voor je kind zijn. Zij hadden het ook harder nodig. Ik vond het een bijzondere wedstrijd. Het is toch vreemd om tegen een team te coachen waar je zoon in speelt. Ik heb een paar wedstrijden van ze gezien. Ik vind dat ze het goed aanpakken bij Tilburg.’

Waarom de keuze voor Tilburg en niet bijvoorbeeld Bloemendaal?

Miel: ‘Ik heb mijn hele jeugd bij Oranje-Rood gehockeyd. In de zomer moest ik op zoek naar een nieuwe club. Bij Tilburg kon ik mijn eerste Hoofdklasse-ervaring opdoen. Ik ben blij met mijn keuze.’

Michel: ‘Ik vind het een geweldige stap. Als ik zie wat voor programma ze daar draaien, is het veelbelovend. Complimenten aan Jeroen (Delmee, red.) en Dennis (Dijkshoorn, red.). Hij leert zoveel. Er zijn maar weinig clubs die zo goed en professioneel omgaan met jeugdige talenten. Ik kan hem natuurlijk vrijwel nooit zien spelen. Ik was ook niet bij zijn debuut tegen Oranje-Rood, maar ben er wel mee bezig. Ik ben een coach die nooit naar de standen kijkt, dat interesseert me niet. Maar sinds Miel bij Tilburg speelt, ben ik op zondag na onze eigen wedstrijd meteen benieuwd wat hij heeft gedaan. Toen Jorrit (Croon, red.) nog manager was, vertelde hij me dat telkens direct.’ 

Aanvaller Miel van den Heuvel viert de goal van Tilburg tegen Hurley. Foto: Orange Pictures

Zou je in de toekomst door je vader gecoacht willen worden? 

Miel: ‘Ik zou er geen problemen mee hebben. Hij heeft me vroeger gecoacht. Van mijn zesde tot mijn elfde. Ik heb er wel eens over nagedacht hoe het nu zou zijn, maar niet concreet.’

Michel: ‘De vraag is natuurlijk of hij het niveau van Bloemendaal aankan. Ik denk wel dat hij het leuk zou vinden bij Bloemendaal. Vroeger ging hij vaak mee. In de kleedkamer met Teun de Nooijer, Jamie Dwyer en Karel Klaver. Hij was onze grootste supporter. De jongens komen ook vaak bij mij thuis, dus ze hebben een bijzondere band. Vroeger werd hem gevraagd wat zijn grootste hockeydroom was. Zijn antwoord was toen spelen bij Bloemendaal.’

Wat vinden jullie elkaars beste eigenschappen?

Miel: ‘Dat vind ik een lastige vraag. Niet dat hij er geen heeft hoor. Maar thuis is mijn vader echt wel anders dan op het veld. Zijn beste eigenschap is dat hij veel geeft om de mensen om hem heen. Hij maakt altijd tijd voor je.’ 

Michel: ‘Hij heeft hockeyend twee mooie eigenschappen: hij heeft een goed atletisch vermogen, hij kan goed lopen. Met veel inhoud. Hij kan dus blijven lopen. Hij heeft ook veel oog voor combinatie met zijn teamgenoten. Ik ben een trotse vader, maar vertel hem dat je met hockey je boterham niet kan verdienen. Ik vind zijn studie veel belangrijker. Dat hij het naar zijn zin heeft op de universiteit en dat hij het kan combineren met hockey.’ 

Hoe vaak gaat het aan de keukentafel bij jullie in Eindhoven over hockey? 

Miel: ‘We hebben het niet zo vaak over hockey hoor. We bespreken wel wat, maar het is niet dat we continu over hockey praten. Mijn vader helpt me soms. Hij had de beelden bekeken van onze wedstrijd tegen Hurley. Dan legt hij me dingen uit. Ik ben het gewend, van vroeger.’

Michel: ‘Ik probeer op de vlakte te blijven thuis. Als Miel vragen heeft, beantwoord ik ze uiteraard. Hij heeft een aardige kijk op het spel. Ik ben natuurlijk ook veel weg. Dat is het nadeel van mijn werk. Ik kan er vaak niet bij zijn. Weg met België, vroeger met Pakistan. Hij is het gewend en weet niet beter.’ 

Michel en Miel van den Heuvel op vakantie.

Afgelopen zondag werd je met 5-0 verslagen door je vader.

Miel: ‘Geflatteerd hoor. We waren tevreden over ons spel. We hebben echt wel goed gespeeld, maar verliezen doet altijd zeer.’

Michel: ‘We mogen niet klagen over het resultaat. De omstandigheden in Tilburg waren niet ideaal. Door de vele regen werd het veld trager en trager, waardoor we moeilijker het spel konden maken. Tilburg had zeker kansen om te scoren. Misschien hadden we zelfs wel recht op een goal. Wij waren effectief.’ 

En dan pakt je vader een gele kaart.

Miel: ‘Mijn vader doet op het hockeyveld zijn eigen ding. Hij houdt geen blad voor de mond. Maar hij heeft er wel aan gewerkt. Hij is minder opvliegerig dan voorheen. Thuis is hij echt rustig. Perfectionistisch. Dan neemt hij ook geen blad voor de mond, maar is hij veel minder opvliegerig.’

Neemt hij zijn klassieke houten stoeltje ook mee naar verjaardagen?

Miel: ‘Haha, nee. Gelukkig laat hij die thuis. We hebben bijna geen tijd voor verjaardagen. Dat stoeltje staat alleen bij Bloemendaal, bij thuiswedstrijden.’

(c) Koen Suyk