Pinoké gaat onbekend pad richting top vier bewandelen

Het broeit op Pinoké. Niet alleen vanwege de recente hittegolf, maar vooral vanwege de verwachtingen voor komend seizoen. Op de papier beschikken de Steekneuzen namelijk over de sterkste mannenselectie in de clubgeschiedenis. Daar hoort ook een passende ambitie: strijden om de playoff-plekken.

‘Ik vind best dat we mogen uitspreken dat we voor een play-offplek gaan’, zegt coach Jesse Mahieu. ‘We hebben een selectie waarvan we kunnen zeggen: we moeten nu een stapje zetten. En dat is iets nieuws voor de club. Er is geen cultuur zoals bij Bloemendaal waar de hele club en selectie is ingericht op winnen en kampioen worden. Wij zijn bij Pinoké een nieuwe cultuur aan het bouwen binnen de club. Op onze eigen manier zijn we aan het kijken hoe we dat pad kunnen bewandelen. Dat is heel spannend en heel leuk.’

Historie

Nooit eerder in de historie speelde Pinoké in de play-offs van de Hoofdklasse. In 2012 kwam de ploeg zeer nabij. In punten eindigden de Steekneuzen gelijk met nummer vier Bloemendaal, dat echter een overwinning meer had geboekt en een veel beter doelsaldo had. Een jaar daarvoor was Pinoké ook al als vijfde geëindigd. Deze prestatie werd daarna nooit meer geëvenaard. De ploeg werd een stabiele middenmoter en had alleen in 2018 play-outs nodig om zich te handhaven in de Hoofdklasse.

Pinoké-coach Jesse Mahieu instrueert zijn manschappen tijdens de pauze tussen de kwarten van het oefenduel met Bloemendaal (2-0). Foto: Koen Suyk

Mahieu is al twaalf jaar betrokken bij de club. Eerst als speler, daarna als assistent en sinds januari 2017 als hoofdcoach. Nadat de oud-international het roer overnam van Hans Streeder bouwde Mahieu bij Pinoké aan een team met spelers uit eigen jeugd en sterke buitenlanders.

Luxepositie

‘De afgelopen twee jaar hebben we de groep een beetje bij elkaar kunnen houden. Ik denk dat we een hele brede en diepe selectie hebben. Die luxepositie hebben we niet gehad tussen 2013 en 2018, dus dat maakt het nu wel anders. We moeten met elkaar allemaal nieuwe dingen ontdekken. Voor mij als coach is dat ook best spannend. De verwachtingen zijn inmiddels ook hoog.’

Die verwachtingen zijn mede gebaseerd op groep buitenlandse toppers in de selectie. Naast het Belgische strafcornerkanon Alexander Hendrickx en de Argentijnen Agustin Mazzilli en Martin Ferreiro werden de Belgische international Sébastien Dockier en Niklas Wellen, Duits international, aangetrokken. De Argentijn Agustin Bugallo vertrok en de komst van de Australiër Aran Zalewski ging niet door vanwege de maatregelen rondom corona.

PInoké-nieuwkomer Niklas Wellen in duel met Bloemendaal-nieuwkomer Daan Dullemeijer tijdens het oefenduel tussen beide clubs in het Amsterdamse Bos. Foto: Koen Suyk

Missen

‘Wat we afgelopen seizoen heel erg merkten was dat we in de cirkel van de tegenstander te weinig rendement haalden’, legt Mahieu uit. ‘We moesten een speler hebben die makkelijk in de cirkel kan spelen. Dockier is zo’n speler. Hij scoort makkelijk en haalt corners. Daarnaast vonden we dat we te laag op het veld de bal wonnen. We wilden voorin iets meer stootkracht hebben om te kijken of we hoger en agressiever druk konden zetten, dus het turnoverhockey forceren. Daarin is Wellen fantastisch. Hij brengt zoveel power met zich mee, dat is voor dit team echt goed te gebruiken.’

De buitenlanders moeten het ontwikkelingsproces van de jonge spelers bij Pinoké versnellen. ‘Vanwege hun internationale ervaring kunnen ze goed met elkaar overleggen en analyseren: zo zou ik het willen, hoe wil jij het? Ze denken op hoog niveau na over het spel. Sommige spelers uit de eigen jeugd spelen inmiddels al zeven jaar in de Hoofdklasse. Die hebben zeker ervaring, maar de buitenlanders geven nou net iets extra’s. Dat is fijn voor de jongens. Zij kunnen zich daar een beetje aan optrekken.’

Discussies

Als voorbeeld schetst Mahieu een scène met de gelouterde Niklas Wellen en jongeling Miles Bukkens. ‘Die twee gaan op de bank in discussie met elkaar. Dan praten ze over kleine details. Hoe loop je precies de druk aan? Ik loop vrij, maar wil de bal nu niet hebben, maar op het moment dat ik even verder ben doorgelopen.’

Sébastien Dockier maakte in de zomer de overgang van Den Bosch naar Pinoké. Foto: Koen Suyk

Ook de andere jongeling, Joppe Stappenbelt, merkt de verandering. Als hij na de gewonnen oefenwedstrijd tegen Bloemendaal (2-0, winst) langs de tafel loopt waaraan Mahieu zit, beantwoordt hij de vraag van de coach hoe het met hem gaat als volgt: ‘Ik ben meer aan het nadenken dan aan het hockeyen.’

Andere manier van coachen

Het ‘nieuwe normaal’ bij Pinoké vergt van Mahieu ook een andere manier van coachen. ‘Toen de groep wat jonger was, coachte ik iets sturender: jij dit en jij dat. Nu proberen we de spelers op trainingen in situaties te brengen waarin ze zelf oplossingen moeten gaan vinden voor problemen die ontstaan op het veld. Met of zonder bal. Dat zorgt ook weer tot gesprekken tussen spelers.’

Mahieu heeft met de ploeg een duidelijk spelplan voor ogen. ‘We hebben jaren gehad waarin we moesten overleven. Dan ga je vechten, maak je de ruimtes zo klein mogelijk en probeer je in een counter gevaarlijk te worden. Nu zitten we in een positie dat we willen proberen de dienst uit te maken op het veld. We willen over het hele veld druk zetten en mooi hockeyen. Dat is een hele andere manier van spelen.’

Alexander Hendrickx wordt gefeliciteerd door Morris de Vilder (l) en Texas Bukkens (r) na zijn treffer in het oefenduel van Pinoké met Bloemendaal (2-0). Foto: Koen Suyk

Het is met een andere mentaliteit op het veld staan. Jesse Mahieu over het ontwikkelingsproces dat zijn spelersgroep doormaakt

Mahieu vervolgt: ‘Niet bang zijn om een duel aan te gaan, niet bang zijn om druk te zetten op Arthur van Doren. Het is met een andere mentaliteit op het veld staan. De arrogantie van de kampioen, die hebben we natuurlijk nog niet, evenmin het vertrouwen dat wij de klus altijd kunnen klaren. Dat moet groeien, maar als je kijkt met wat voor vertrouwen ze nu in het veld staan, hoeveel energie ze leveren en denken: Nou Bloemendaal, kom maar op! Dat is heerlijk om te zien.’

Het zou zomaar het seizoen kunnen worden waarin Pinoké grote broer Amsterdam overvleugelt. ‘Dat hele grote-en-kleine-broer verhaal, ik weet het niet. Dat sentiment leeft bij mij niet zo, maar ik weet dat het bij de club wel zo is en bij veel mensen binnen de club leeft. Amsterdam is de grote club in het Amsterdamse Bos. Als je op de ranglijst daar boven staat, geeft dat veel mensen een goed gevoel. Dat begrijp ik natuurlijk wel’, zegt Mahieu.

Als alles meezit qua fitheid en de zaken die we ook zelf in de hand hebben, dan zou ik echt niet weten waarom dat niet zou lukken. Jesse Mahieu over het strijden om de playoff-plekken

Mahieu vervolgt: ‘Wij moeten eerst zelf maar eens zorgen dat wij een grote broer zijn. Als je mee wilt doen voor de play-offs zijn Amsterdam, maar ook HGC en Oranje-Rood de ploegen waar je boven moet eindigen. Om die play-offs te halen, hebben we 40, 42 punten nodig. Dat heeft deze club nog nooit gedaan, maar als alles meezit qua fitheid en de zaken die we ook zelf in de hand hebben, dan zou ik echt niet weten waarom dat niet zou lukken.’