Hoe België laatste stap zette naar de wereldtitel, ondanks drama’s

In aanloop naar het EK Hockey in Antwerpen dook hockey.nl in de Belgische hockeyhistorie. Hoe ontwikkelde het ‘kleine’ hockeyland zich tot de wereldkampioen van 2018?  Vandaag: de laatste stap naar de wereldtitel in India, waar België ondanks twee zware blessures en het overlijden van de vader van Simon Gougnard zich tot beste van de wereld kroonde.

Het is de tweede poulewedstrijd van België op het WK in India. Een labiel en moe ogend België wordt in de tweede helft overlopen door thuisland India, maar weet in de laatste minuten tegen de verhoudingen in de 2-2 te maken. De oersterke Manu Stockbroekx (25) is tijdens de wedstrijd al uitgevallen met een hamstringblessure. Recordinternational John-John Dohmen (31) – in 2016 gekroond tot beste speler van de wereld – maakt een zwakke indruk.

Hier speelt niet de toekomstige wereldkampioen, is in het hectische Kalinga Stadion de heersende conclusie na de wedstrijd.

Stockbroekx moet het WK verlaten. Dohmen volgt later. De bronchitis waar hij voor het toernooi al last van had, werd in de Indiase lucht niet bepaald beter. De talenten Antoine Kina (23) en Augustin Meurmans (22) worden vanuit België ingevlogen als vervangers.

‘Als je erop terugkijkt heeft dat moment ons toernooi veranderd. De twee talenten gaven frisheid aan ons spel’, concludeert bondscoach Shane McLeod. Strafcornerschutter Alexander Hendrickx (26) kan achterin meer speelminuten maken en wordt later topscorer van het WK. De veelzijdige Nicolas de Kerpel mag meer spelen dan hij had verwacht en doet dat met verve.

‘Victor Wegnez werd opeens de belangrijkste middenvelder en deed dat heel goed. Dat was een kantelpunt. Teleurgestelde spelers kregen opeens meer kansen’, zag journalist Floris Geerts, al jaren vaste volger van de nationale ploeg.

Nieuw-Zeelandse bondscoach Shane McLeod in het Belgische spelershotel, in India. Foto: Philippe de Putter

Spelers wilden zelf meer dagen trainen, zegt Geerts

België is in Bhubaneswar op een missie. De voormalige hockeydwerg neemt na het zilver op de Olympische Spelen in Rio en het EK geen genoegen meer met de tweede plaats. Goud is de enige kleur die telt.

‘De ploeg heeft in de zomer van 2017 gevoeld dat ze de beste was van de wereld’, verklaart Geerts. ‘De HWL3 in juli in Johannesburg werd overtuigend gewonnen, nadat Australië en Duitsland werden verslagen. Het EK kwam daar kort achterna, zodat België minder fit op het EK verscheen. Maar ook in de EK-finale tegen Nederland was België lang de betere ploeg.’

De voorbereiding op het WK is loodzwaar. Oorspronkelijk zou de ploeg maandenlang drie dagen per week met elkaar trainen. Op voorspraak van de gretige spelers wordt dat vier dagen. Zelfs tot in India wordt er zwaar getraind. Het verklaart de mindere eerste weken van het WK. De laatste week moet worden gepiekt.

Belgische journalist Floris Geerts. Foto: Koen Suyk

Sterspeler Simon Gougnard wordt getroffen door persoonlijk drama

Het opgefriste België – met wat minder ervaring maar met de energie van talenten Kina en Meurmans – verslaat in een zware kwartfinale Duitsland met 2-1. Daarna zorgt een persoonlijk drama voor een donkere wolk boven de Belgische ploeg. De vader van sterspeler Simon Gougnard (28) overlijdt in de nacht van vrijdag op zaterdag op 57-jarige leeftijd.

Het raakt het hele team. Pierre Gougnard reisde altijd de toernooien af om het team aan te moedigen en werkte ooit nog voor de Belgische hockeybond. Voor het toernooi in India had  Simon Gougnard al afscheid genomen van zijn vader, omdat rekening was gehouden met dit scenario. De middenvelder maakt het toernooi af in Bhubaneswar.

‘Het was ongelofelijk verdrietig, maar het heeft de ploeg dat weekend nog dichter naar elkaar toe gebracht. De rol van een coach is dan heel bijzonder. Dit ging niet meer over hockey, maar over de verbondenheid met elkaar’, blikt McLeod terug. ‘Simon kreeg zaterdag twee uur ’s ochtends het telefoontje uit België. Hij heeft toen met kamergenoot Tom Boon buiten een wandeling gemaakt. Er is op dat moment even meer in de wereld dan een WK hockey.’

De sterke Gougnard – genomineerd tot wereldspeler 2018 – vertelt het team op de zaterdagochtend van de halve finale over het overlijden van zijn vader. Het wordt een emotioneel samenzijn, waar verdriet en tranen worden omgezet in dadendrang. Engeland wordt met 6-0 van de mat gespeeld. Simon Gougnard scoort, voor vader Pierre.

Simon Cougnard heeft de stand op 0-2 gebracht tijdens de halve finale tussen Engeland en Belgie bij het WK Hockey heren in het Kalinga Stadion. Foto: Koen Suyk

De lessen van Rio zitten in de Belgische hoofden

Als België als eerste ploeg de finale heeft bereikt, volgen de lessen van het zilver van de Olympische Spelen. McLeod: ‘Na de halve finale gaven de spelers elkaar een paar high fives. We hadden geleerd van Rio. Toen hadden we te veel gefeest nadat we Nederland voor het eerst in de historie versloegen.’

Journalist Geerts kijkt aan de rand van het veld in de ogen van de spelers. ‘In Rio was de finale halen het doel. Bij het WK niet. Daar was alleen goud genoeg. De eerste reacties waren: het is nog niet klaar. We hebben nog niets. Morgen gaan we het doen.’

België kan in hun hotel kijken hoe grootmachten Nederland en Australië er in een herhaling van de WK-finale van 2014 een fascinerende halve finale van maken met shoot-outs. Na een heldenrol van keeper Pirmin Blaak schieten de rode vuurpijlen de donkere Indiase lucht in. Een uitzinnig Oranje gaat naar de finale. McLeod kan blij zijn met wat hij ziet en weet dat België de volgende dag fysiek en mentaal in het voordeel is: ‘De manier waarop Nederland het bereiken van de finale vierde, leek op hoe wij dat in Rio deden.’

Jonas de Geus omsingeld door de Belgische defensie, in een uitverkocht Kalinga Stadium. Foto: Koen Suyk

‘Een boring dull game’, noemt McLeod de finale

De volgende dag staat de Derby der Lage Landen al op het programma. De finale wordt een anticlimax. De angst regeert, de vermoeidheid speelt een rol. ‘Het was echt een finale finale. Zonder shoot-outs was het echt een boring dull game. Er was veel respect voor elkaar en geen team wilde verliezen’, blikt McLeod terug. ‘Wat er ook zou gebeuren, was meant to be. Een gelijkspel was prima voor ons, wij dachten met keeper Vincent Vanasch goede kans te hebben in de shoot-outs.’

Twee keer viert België feest. Eerst als Arthur de Sloover scoort. Na de terechte videoreferral van Nederland blijkt België toch geen wereldkampioen. Maar zelfs daar zetten de Belgen zich overheen. De tweede rake shoot-out van Florent ‘Mister Cool’ van Aubel en een gemiste van Jeroen Hertzberger bezorgen de wereldtitel definitief bij de Zuiderburen.

Florent van Aubel scoort zijn shoot-out tegen Pirmin Blaak. Foto: Koen Suyk

Eerste Belgische gouden medaille in olympische teamsport

De eerste gouden medaille in een olympische teamsport ooit, voor België. De route die in 2005 werd ingezet door onder andere oud-international Marc Coudron is bekroond met de wereldtitel. Een ijzersterk collectief met de beste keeper (Vanasch) en beste speler van de wereld (Van Doren) verovert de hockeywereld.

In het hotel in Bhubaneswar viert een uitzinnige ploeg het feestje, nog zonder fans. Maandagochtend volgt de vlucht naar Mumbai, waar het vliegtuig rechtstreeks naar Brussel vliegt met Brussels Airlines. In het vliegtuig worden de spelers met flessen champagne als helden onthaald door de Belgische maatschappij, die melding maakt van de ‘eerste Belgische wereldkampioenen ooit’. ’s Ochtends gaat de deodorant in het vliegtuig van hand tot hand, om proper voor de dag te komen in het vaderland.

Teleurstelling bij Oranje na de verloren shoot outs na de finale tussen België en Nederland (0-0) bij het WK Hockey heren in het Kalinga Stadion. België wint de shoot outs en viert feest . Foto: Koen Suyk

Belgische spelers verwachten weinig van de Grote Markt in Brussel

Op het vliegveld in Brussel is de ontvangst door familie en vrienden groter dan verwacht. De ploeg gaat meteen door naar Koning Filip en koningin Mathilde, waarna de huldiging op de Grote Markt volgt. De meeste spelers van de moegestreden Red Lions zien die huldiging op de Grote Markt niet zitten. Veel spelers hebben er geen zin in, omdat ze tientallen, of hooguit een paar honderd mensen verwachten.

Geerts: ‘Het werd allemaal veel groter dan iedereen kon inschatten. De examens waren net afgelopen, de kerstmarkt was om de hoek. Het was lunchtijd. Het was in het hele land groot nieuws. Mensen wilden er bij zijn. Ook de niet standaard hockeyfans.’

Als de ploeg het bordes op wandelt, staan er duizenden mensen te wachten. ‘We are the Champions’, schalt over de Grote Markt. Een paar maanden eerder stonden de Belgische voetballers daar ook na hun derde plaats op het WK voetbal. Nog langer geleden stond daar tennisster Justine Henin nadat ze haar eerste Grandslam had gewonnen.

Ook de hockeyploeg is nu in de armen gesloten van het volk. Ze zijn na een zwaar WK in India, met veel persoonlijke drama’s, de beste van de wereld. Het is het einde van een lange reis die dertien jaar eerder werd ingezet, en misschien het begin van een nieuw tijdperk met meer Belgisch goud. Want deze ploeg neemt geen genoegen met alleen de wereldtitel.

16 december 2018 kan de boeken in als de geboorte van een nieuwe hockeygrootmacht.   

Lees ook in deze serie:

 

 

 

1 Reactie

  1. de-leermeester

    Een belangrijke/aardige bijdrage aan het Belgische (club)hockey komt ook op conto van de Nederlandse(Tilburgse) trainer(s) J.Koolen en R.van der Valk bij Beerschot , dat destijds zelfs de Belgische play-offs haalde met ondermeer de spelers (broers) John en Philip Goldberg. Laatstgenoemde is assistent bondscoach in België.

Wat vind jij? Praat mee...