WK U21 once-in-a-lifetime experience? Niet voor Anne Veenendaal

Een jeugd-WK, dat maak je maar één keer in je leven mee. Als je geluk hebt. Anne Veenendaal heeft extreem veel geluk: zij is in Chili de enige die de vorige WK-titel van Oranje – háár WK-titel – écht verdedigt. Als piepjong keepertje van zeventien was ze er vier jaar geleden al bij in Mönchengladbach en keepte ze zelfs de finale tegen Argentinië.

‘Het is een unieke ervaring, een jeugd-WK. Dat maak je nooit meer mee.’ De woorden van onder anderen technisch KNHB-directeur Arno den Hartog, maar ook verschillende speelsters in interviews. Die regel gaat normaal gesproken ook op: van je 19de tot je 21ste doe je mee aan het jeugd-WK, dat eens in de vier jaar wordt gehouden. Als je pech hebt kan het dus ook gebeuren dat je het WK niet kan meemaken. Maar er is één uitzondering: Anne Veenendaal.

‘Mazzel gehad’

Dat had ze zelf eigenlijk nog helemaal niet beseft. ‘Ik stond laatst tijdens de training met onze manager Fleur te praten en toen zei ze: jij bent de enige die het WK nog een keer speelt. Dus ik zei: nee joh, echt niet. Maar toen keek ik rond en was ik inderdaad de enige. Samen met Fleur en Rick, die was toen assistent-coach. Wel bizar eigenlijk.’

‘Ik heb mazzel gehad met het feit dat het WK nu in de winter is, en niet in de zomer. Anders had ik niet meer mee gekund. Ik ben in september 21 geworden, dus het kon nog net.’ Vier jaar geleden in Mönchengladbach was ze ‘nuldejaars’, stelt Veenendaal. ‘Toen was ik zeventien.’ Lachend: ‘Wow, toen was ik echt een baby.’

Shoot-outs in de finale

‘Ik heb de finale tegen Argentinië toen ook gespeeld. Dat was een hele spannende wedstrijd. We stonden 1-0 voor, maar in de laatste minuut kregen we een corner tegen en die ging erin. Dus er moesten shoot-outs worden genomen.’ Het team had veel op shoot-outs getraind, herinnert Veenendaal zich. ‘Dus we hadden wel het vertrouwen. De eerste twee pakte ik niet, maar wij scoorden alles. Toen pakte ik er twee en wonnen we. Dat was bizar natuurlijk. Echt heel mooi.’

Het nieuws dat Duitsland gastland was werd door de Jong Oranje Dames toen aanvankelijk niet met het grootste enthousiasme ontvangen. ‘Omdat het niet heel ver van huis is. Als je denkt aan een WK denk je op één of andere manier aan iets wat ver weg is. Maar het was echt een enorm stadion, waar veel publiek kwam kijken. Echt een WK-sfeer, heel vet.’ Op dit WK komt nu wat minder publiek af, stelt de keepster. Behalve bij de wedstrijden van thuisland Chili en van Argentinië. ‘Maar: je bent gewoon in Chili. Elke keer als ik dat besef denk ik wel van: wow, het is wel heel speciaal dat ik hier gewoon sta.’

foto Robert Sanders – FotostudioRSP

Blessure Michelle versterkt teamband

‘Het team op het vorige WK was voor het grootste deel redelijk oud. Veel mensen moesten door, het jaar erna. Het team is nu juist heel jong. De meesten zijn negentien of twintig en er zijn er ook twee van achttien. Er zijn er maar een paar nu van mijn leeftijd. Maar leeftijd is eigenlijk onbelangrijk. We doen het goed. Spelen goede combinaties en laten mooi hockey zien.’

Daarom denkt de keepster dat ze ook met dit team wereldkampioen kan worden. ‘Er zit onwijs veel talent in het team, en we spelen goed samen. En het mooie van dit team is ook dat we allemaal goed met elkaar overweg kunnen. We zijn heel sterk met elkaar.’ En die band is alleen maar versterkt door wat de groep doormaakte nadat Michelle Fillet haar kruisband afscheurde in de eerste WK-wedstrijd. ‘Wat net gebeurd is met Mies is het ergste wat iemand maar kan overkomen. Wat het team kan overkomen. Maar je wordt er wel sterk van als team. Je komt heel dicht bij elkaar. Dat is dan het lichtpuntje. Dat het je sterker maakt.’

foto Robert Sanders – FotostudioRSP

Veenendaal onder de lat

Veenendaal kreeg, net als Koning, een paar dagen voor de start van het toernooi meer duidelijkheid over hoe de wedstrijden over de keepers werden verdeeld. In de poulefase om en om, maar vanaf nu staat Veenendaal alle wedstrijden onder de lat. ‘Daar ben ik natuurlijk heel blij mee’, stelt Veenendaal. ‘Maar ik snap ook dat het moeilijk is voor Josine. Je gaat altijd voor de eerste plek en dat geldt ook voor haar. Maar uiteindelijk doe je het wel met zijn allen.’

Normaal de jongste, nu de oudste

Dat Veenendaal als enige al eerder een WK meemaakte maakt qua gevoel weinig uit, vindt ze. ‘Alleen ben ik en voel ik me nu wel één van de oudste van het team. Wat normaal niet het geval is bij mij, omdat ik altijd wordt doorgeschoven en altijd één van de jongsten ben overal.’ En met die leeftijd komt ook een andere rol. ‘Je moet nu af en toe wel je team op sleeptouw nemen en je bek open durven trekken als dat nodig is. Vier jaar geleden durfde ik dat echt nog niet.’ Lachend: ‘Toen was ik nog kleine Anne.’