Een terugblik op de tranen van Eva de Goede

Opeens stonden de tranen in de ogen van Amsterdam-aanvoerder Eva de Goede, midden in het interview na de verloren wedstrijd om het brons tegen Club de Campo op de EHCC in mei. Hockey.nl-redacteur Marco van Nugteren blikt terug op het kijkje in haar ziel.

‘Was het moeilijk om je op te lappen voor deze wedstrijd? Ik bedoel: na die klap die jullie gisteren kregen van die nederlaag tegen Hamburg in de halve finale?’

Het was niet eens een heel bijzondere vraag. Maar aan het eind van een roerige week – waarin Amsterdam eerst de finale om de landstitel van Den Bosch verloor (4-1) en vervolgens op de EHCC onnodig tegen UHC Hamburg en Club de Campo de Madrid ten onder ging – maakte hij iets bij De Goede los.

Rick Mathijssen en Kitty van Male na de verloren strijd om het brons tegen Club de Campo de Madrid. Foto: Hockeyfoto.nu/Bart Scheulderman

Tegen Den Bosch. Díé klap kwam hard aan. Eva de Goede

Het was een paar minuten na de wedstrijd. De adrenaline gierde nog door haar lichaam. In de dying seconds van het gevecht om het brons was de dik verdiende gelijkmaker van Kelly Jonker om twijfelachtige redenen afgekeurd. In alle hectiek kreeg De Goede een groene kaart, omdat ze haar woede op de scheidsrechter af reageerde.

We zaten allebei op een wit, plastic stoeltje in een kleine tent naast het veld. De interviewruimte. Toen De Goede na alle opwinding van de wedstrijd langzaam tot rust kwam, werd het haar allemaal te veel. Haar ogen werden rood.

Dapper praatte ze door haar tranen heen: ‘Het is niet zozeer de klap van de nederlaag van vandaag. Of van die van gisteren. Ik denk dat we ‘m al veel eerder hebben gehad. Tegen Den Bosch. Díé klap kwam hard aan.’

De tranen rolden inmiddels over haar wangen.

Eva de Goede en Rick Mathijssen tijdens een reguliere competitiewedstrijd in de Livera Hoofdklasse Dames. Foto: Willem Vernes

‘De hele tijd zet je je vrolijkste gezicht op. Maar op een gegeven moment lukt dat niet meer’

De hele week was ik op zoek naar het antwoord op de vraag hoeveel pijn de nederlaag tegen Den Bosch had gedaan. Door hun sterkte tweede competitiehelft overheerste bij Amsterdam voor de finale het gevoel dat ze de recordkampioen konden verslaan. Maar tijdens de EHCC wilde niemand van hen terugblikken op hun off-day. Dat hadden ze met elkaar afgesproken. Omdat ze alleen vooruit wilden kijken, zeiden ze. Maar was de echte reden niet dat het te veel pijn deed?

Misschien wel. ‘De hele tijd zet je je vrolijkste gezicht op. Maar op een gegeven moment lukt dat niet meer’, zei De Goede nu opeens. ‘Dan breek je gewoon.’

Ik schrok. Van dichtbij zag ik nu hoe groot haar verdriet was. Het was niet de eerste keer dat ik iemand interviewde die plotseling in tranen was. Maar deze keer voelde het anders. Deze keer voelde het alsof ik recht in haar ziel keek.

Jacky Schoenaker na de verloren wedstrijd om het brons tegen Club Campo de Madrid. Foto: Hockeyfoto.nu/Bart Scheulderman

Troost bieden

Het enige waar ze op dat moment naar verlangde, waren twee armen die haar troost konden bieden. Maar het voelde ongemakkelijk als ik dat op dat moment zou doen. Als verslaggever houd je altijd een zekere afstand. Bovendien zaten we midden in een interview. Emotie in sport is juist mooi. Dat wilde ik niet, zonder onmenselijk over te komen, in de kiem smoren.

De Goede hield zich sterk. Ze slikte de brok in haar keel door. ‘We hebben nog nooit zo’n goed seizoen gedraaid. Op deze manier verliezen, had niet gehoeven. We kunnen niemand anders dan onszelf de schuld geven van dit alles.’

De Goede stond op van haar stoel

Toen was het interview afgelopen. De tranen stonden nog steeds in haar ogen. We praatten nog even na, maar opeens ging het snel. Ze stond op van haar stoel. Ze voelde zich ongemakkelijk en wilde waarschijnlijk zo snel mogelijk weg. Ik bedankte haar voor openhartigheid en gaf haar nog vlug een paar bemoedigende woorden mee.

Ze liep naar buiten. Ze keek om zich heen en zocht naar haar teamgenoten. Naar hun troostende armen, om in uit te huilen. Maar iedereen zat al in de kleedkamer. Ze was verdrietig – en moederziel alleen.

Ik keek haar nog even na.

En weg was ze.

Dat was het moment waarop ik tegen mezelf zei: je had haar best een klopje op haar schouder kunnen geven.


6 Reacties

  1. Sjang Fijen

    Ja Eva, sport kan ook heel hard zijn. In de regulaire compe.titie hield Asd Den Bosch achter zich, In de play outs hielden beide teams OR en SCHC buiten de boot en moest het weer eens de, de zoveelste, finale Asd. Den B. worden. Aan de Oosterplas B. won Den B. in mijn ogen verdiend maar zeker niet dominant en dus moest het in Asd voor beide teams gaan gebeuren. De Amsterdamse supporters meldden " maak je borst maar nat want zaterdag krijgen jullie klop bij ons en zondag worden we kampioen " Amsterdamse bravour, past bij de stad. De reactie uit Bossche kamp," we zullen wel zien, de wedstrijd moet nog gespeeld worden: Houdoe en tot zaterdag.. Het liep anders dan Asd zich had voorgesteld. Amsterdam had zich , gebaseerd op de competitieresultaten, al rijk gerekend.. Bij Den B. was de stemmig " het zal wel een hele kluif worden zaterdag, we hebben vaker op de valreep de buit binnen gehaald, het wordt zeker spannend maar we gaan om te winnen, echt wel "als Pien zo treffend zei Tja Eva, het liep anders, het werd helemaal niet echt spannend. Den B. speelde misschien wel de beste wedstrijd uit haar geschiedenis en walste over Asd heen. Ik kon mijn ogen haast niet geloven. Dat jij Eva daar een geweldige kater aan hebt overgehouden vind ik zeer begrijpelijk,. Hopelijk is die al gezakt want in het Bossche kamp is er zeker wel respect voor Eva de Goede en het Amsterdam Beide ploegen zijn weer op weg naar de play outs. Of we daar elkaar weer tegenkomen is bijna traditioneel. Je vader weet dat ik een fan van je ben, maar Eva, Den Bosch geeft niks kado. Fijne jaarwisseling. All the best en een warme knuf, van...........Sjang NB> Nog gefeliciteerd met je uitverkiezing na de laatste champions trophy. doet niemand je nog na.

  2. Sjang Fijen

    ERG, play outs zijn play offs.Beetje dom van mij. Sjang

  3. lynnBosman

    Eva De Goede, de beste speelster van Amsterdam, wellicht de meest complete speelster uit de competitie en een mooi mens. Aan haar lag het niet. Zeker niet. Wellicht telde Amsterdam zich rijk na de overwinning in de reguliere competitie. Dachten ze wellicht voor de eerste wedstrijd nog te licht over de terugkeer van Welten. De Bossche verdediging stond als een huis tegenover de handige rappe Amsterdamse aanvalsters. Koning keepste geweldig. De iets wat trage Amsterdamse verdediging wist zich weinig raad met de snelle handige Bossche spitsen. De vertwijfeling op het gezicht van Jonker bij een duidelijk shootje aan Bossche kant. Vega, die er op dreef was in de reguliere competitie maar te vaak net niet is tijdens wedstrijden waarin het moet. Ehren had zijn zaakjes prima op orde. Mathijssen niet. Nog steeds vraag ik me af waarom je Jonker een linie terug zet. Uit research blijken v Male, De Goede en Jonker de speelsters zijn die de goals maakten. Je verschuilen achter "toen we in de rust zagen dat het bolle kant was knapte er iets", nee DB walste vanaf het eerste moment over Amsterdam heen. Jij had je team bij elkaar moeten rapen, er was nog een helft te spelen. Een omzetting, een verrassing, een peptalk. Voor Amsterdam is het goed dat er een nieuwe coach komt. Eva, succes en gefeliciteerd met je meer dan terechte uitverkiezing voor FIH speelster van het jaar.

    1. janine-bijlsma

      Lynn... jonker stond gewoon in de spits, je bent moeilijk serieus te nemen als je dat soort dingen zelfs niet ziet. Amsterdam verliest een finale van een team dat al 20 jaar de finale wint. Denbosch heeft 10 internationals en de 2 beste spitsen van de wereld. Dan heb je je zaakjes vrij makkelijk orde niet? Ik blijf erbij dat Amdterdam juist een goede prestatie heeft gekeverd met het inpassen van veel jeugd en 3 finales op rij. Raar dat er zo weinig kritiek op bijv schc is, die grote aankopen doen en echt nooit iets winnen. Voor OR niets dan lof, die kunnen op termijn echt mee gaan doen. Verder een mosterd na de maaltijd stuk dit. Komkommer tijd...

  4. lynnBosman

    Relaxt Janine, wat een aanval meteen op een dingetje over Jonker maar je totaal voorbij gaat aan het feit wat voor topper De Goede is. ik begrijp dat jij denkt dat ik het over het middenveld heb mbt Jonker. Dit was niet duidelijk geformuleerd. Ik doelde op dat Jonker en poos wat meer achter de spitsen is gaan spelen en daar vind ik haar niet het gevaarlijkst. In welk seizoen dat was doet er niet toe. Amsterdam heeft al sinds 2012/2013 de titel niet gewonnen. SCHC heeft genoeg kritiek gehad en de tranen van Eva waren niet omdat SCHC niet gewonnen of verloren had. DB mag dan meer internationals hebben, Amsterdam had er 6 (V Male, Jonker, De Goede, Stam, Verschoor, Veenendaal), 3 ex internationals (Muller, Vega, Schoenaker) en jeugdinternationals (De Baat, Albers). Dat je verliest dat kan, maar dat je opgerold wordt is bijzonder.

    1. janine-bijlsma

      “Welk seizoen dit was maakt niet uit “😂 fijn argument dan. Als ik t mij goed herinner was dit een fase in de eerste helft van het seizoen en is dat weer terug gedraaid. Een coach kan natuurlijk dingen uitproberen, soms werkt het, soms niet. Jij hebt vaak je feiten niet op orde, zo slaat je research bijvoorbeeld ook nergens op, van Male maakt zelden tot nooit meer dan 10 goals per seizoen. Al heb ik ook geen idee wat dat ergens mee te maken heeft. Verder zie je op alle niveaus teams die soms flink over de knie gaan, recent: Bloemendaal verliest dik van Amsterdam in de play-offs. Nederlandse mannen verliezen soms dik en winnen in hetzelfde toernooi bijv met 6-1 in de finale van de Duitsers etcetera. Mag niet gebeuren, gebeurt wel. Het is sport en sportpsychologie. Niets dan lof voor de cultuurs van winnaars die er in Denbosch gesmeed is, voorlopig een niet te nemen horde voor alle anderen. Ik zie het de komende jaren nog steeds niet gebeuren namelijk.


Wat vind jij? Praat mee...