Minke Booij: ‘Misschien had Naomi mee moeten gaan naar Athene’

In de Naomi van As Anekdotes blikken we met oude ploeggenoten en coaches terug op de lange carrière (229 interlands, 45 goals) van ‘Bami’, zoals ze wordt genoemd. Want Naomi van As (33) speelde in Rio de Janeiro haar laatste toernooi – en in de finale tegen Groot-Brittannië misschien wel haar beste wedstrijd. Vandaag Minke Booij, de bikkelharde verdedigster die een jonge Van As zag debuteren.

‘We hadden de onbevangenheid van Naomi kunnen gebruiken in Athene’

Minke Booij: ‘Ze ging niet mee naar de Olympische Spelen van Athene. Als ze wel was meegegaan was het misschien anders gelopen (het favoriete Oranje werd 2e in een frustrerende finale tegen het zwakker geachte Duitsland, red.). Zij was een jong meisje en we hadden wat van haar onbevangenheid kunnen gebruiken. Ze zat er voor Athene al bij, maar wij waren allebei geblesseerd. Wij zijn toen een maand van tevoren naar Athene gegaan om alvast geïnspireerd te raken.’

De verslagenheid na de verloren olympische finale in Athene bij Ageeth Boomgaardt en Minke Booij.

‘Zij had altijd veel zelfspot’

‘Wij moesten samen apart van de groep herstellen van onze blessures. Dat was mijn eerste kennismaking met haar. In het begin was ze heel erg onbevangen. Toen ze er langer bij zat heeft ze ook wel een tijdje geworsteld, toen het nieuwe eraf was. Maar ook daar is ze goed doorheen gekomen: ze scoorde in de finale van Peking in 2008. Naomi heeft zich ontwikkeld. Ze kende zichzelf ook erg goed en heeft altijd veel zelfspot. Ze is iemand die zichzelf niet altijd serieus nam. Dat vind ik een prettige eigenschap. Ze is vaak heel vrolijk. Kijk hoe ze Zappsport presenteert, dat plezier dat ze uitstraalt.’

Minke Booij, Sophie Polkamp, Naomi van As, Eveline de Haan en Lisanne de Roever na het winnen van goud op het WK in Madrid in 2006.

Minke Booij kreeg weer zin van hockey door Van As

‘Ik denk dat er geen 2 speelsters toen (2004) in Oranje speelden, die meer van elkaar verschilden dan Naomi en ik. We hadden ook weleens een aanvaring. Ik denk dat ze best moeite met mij heeft gehad. In die tijd had waren Fatima Moreira de Melo, Minke Smabers, Janneke Schopman en ik een beetje de leiders. Naomi zocht Fatima meer op, die lijken meer op elkaar dan Naomi en ik. Ik was degene die achterin de rommel moest opruimen. Zij moest de mooie acties maken, zij had ook dat sierlijke. Voor veel mensen was zij de meest aansprekende spelers. Ik keek ook graag naar haar mooie acties en die leuke kop.’

‘We voelden toen dat er een nieuw team aan het ontstaan was met andere meiden’

‘In Rosario in Argentinië in 2006 wonnen we de Champions Trophy in een heksenketel met bomvolle tribunes. Dat was een hele mooie herinnering. We voelden dat er een nieuw team aan het ontstaan was met andere meiden. Naomi was daar heel belangrijk in, zij bracht een bepaalde sfeer. Zij kon zoveel ontspanning uitstralen, terwijl wij het allemaal heel zwaar in Athene hadden gehad. Met die nieuwe groep meiden erbij kreeg ik ook gewoon weer zin om lekker te hockeyen, terwijl ik dat even kwijt was. Ik heb echt geleerd van dat proces dat je meiden moet hebben die die elkaar aanvullen.’

Fatima Moreira de Melo en Minke Booij na de gewonnen Olympische Spelen in Peking.

De bambibenen van Naomi

‘We noemden Naomi in het begin vaak Bambi, omdat ze na het slaan vaak viel. ‘Oh ja, ik sta in de cirkel, er mag nog een schot op doel komen’. Dat besef kwam bij haar pas wat later. Ze vond het gewoon heerlijk om lekker met die bal aan de stick te rennen. Als je dat vergelijkt met Mijntje Donners (aanvaller met een keihard schot, red.). Mijntje dacht alleen maar: hoe kom ik zo snel mogelijk tot een schot op doel. Mijntje vond schieten het allerleukste aan hockey. Maar dat is dus het leuke aan teamsport. Iedereen is anders. Eerst moesten onze tegenstanders wennen aan Miek van Geenhuizen, die op de vierkante meter heel handig is. En Ellen Hoog dribbelde meer door de lucht. Daarna kreeg je Naomi met die brede bewegingen. Dan zag je tegenstanders moedeloos worden. Vanaf achteren is dat als verdediger heerlijk om naar te kijken. Zo kom je tot een topteam. Ook Naomi is steeds meer gaan scoren, ze maakte steeds belangrijkere doelpunten, ondanks haar bambibenen.’

Naomi van As en haar schitterende ‘bamibenen’ tijdens de finale van de Olympische Spelen in Rio. @KNHB/Koen Suyk.

Wij zorgden met Den Bosch dat ze niet aan de bal kwam

‘Naomi was dus niet eenvoudig om te verdedigen. Naomi speelt wel veel over de grond, dan had je af en toe nog een kans. Ik moest echt goed timen. Maar ze had zo’n lange reach en zo’n snelheid. Als ze me eenmaal voorbij was, haalde ik haar nooit meer terug. Wij zorgden met Den Bosch vooral dat ze nooit aan de bal kwam. Dat de bal van Laren naar de linkerkant ging. Dat was gewoon de beste tactiek. Als ze eenmaal aan de bal was, was het vaak al te laat.’

De theatereigenschappen van Naomi

‘We hadden een stage in Zuid-Afrika, als voorbereiding op de Olympische Spelen in Peking. Het was rond kerst en oud en nieuw. We hadden 3 busjes die ons naar de trainingen reden. 2 busjes zat helemaal vol en eentje niet. Dat was die met Naomi, Ellen, nog 2 meiden en ik. En wij zongen alleen maar de hele tijd kerstliedjes in die bus. Wij hadden de grootste lol en lagen alleen maar in een deuk. Niemand wilde bij ons in het busje. Zoals misschien bekend wordt er bij de 200e interland altijd goed uitgepakt door het team. Bij mij gingen de meiden Jingle Bell Rock zingen als voorstelling. Bij Fatima deden ze Barbiegirl. Het mooie van dat gouden WK-team van 2006 is de dynamiek. Serieuze en onbevangen meiden, samen succesvol. Ook in Peking. Wij hebben toevallig deze week weer eens met het team dat goud won op het WK in Madrid gegeten. Dat is nu 10 jaar geleden.’

Het gouden WK-team afgelopen zaterdag, 10 jaar na de zege in Madrid.

Minke Booij maakte The Notebook belachelijk…

‘Op het EK 2005 moesten we van Ellen en Naomi met zijn allen The Notebook kijken. In tegenstelling tot hen was ik geen groot fan van de film en maakte ik tijdens de film een opmerking in de trant van dat het er allemaal wel heel dik bovenop lag… Nou dat namen ze me heel erg kwalijk! En nog… haha. The Notebook was heilig en moest voor elke finale gekeken worden, anders ging het mis. Gelukkig keken ze hem later liever op hun kamer en hoefden wij niet meer mee te kijken. En ik zei ook wel eens: waarom trainen we dan zo ontzettend hard, als we ook gewoon The Notebook kunnen kijken om finales te winnen? Daar konden ze dan wel weer om lachen.’

Naomi van As met de bokaal na het winnen van goud op het WK in Madrid in 2006.