Teamplayer Kitty van Male denkt nu ook aan zichzelf

Kitty van Male vertelt in Zonder bal en stick over de periode waarin ze niet lekker in haar vel zat en haar onvoorstelbare comeback bij Oranje die daarop volgde. Van het telefoontje van Alyson Annan dat ze mee mocht naar Rio schrok ze zo dat ze meteen ophing. En verder vertelt Kitty over haar studies, golfen, het sportieve gezin waarin ze opgroeide, haar vriend en verhuizing naar Rotterdam en over haar opvallende stick. 

Ze is 28 jaar en hockeyt met een zuurstokroze Hello Kitty-stick. Maar: Kitty van Male heeft juist ook een heel serieuze kant, en is veel bezig met haar studie(s): ‘Ik studeer SPH, sociaal pedagogische hulpverlening. Afgelopen jaar, voor ik geselecteerd werd voor Oranje, heb ik volle bak gestudeerd. Gewoon elke dag braaf naar de studie. In september begin in aan mijn 3e jaar. Ik doe elk normaal studiejaar in 2 jaar. Ik doe het liever goed dan steeds half. Dan doe je er wel 8 jaar over in plaats van 4 jaar, maar so be it.’

‘Wil geen hulpje zijn’

Het is niet Van Male’s 1e studie: hiervoor rondde ze al het CIOS af. ‘Toen ben ik de kant van sociaal bewegingsagoog op gegaan. Dat betekent dat je door middel van sport probleemjongeren of kinderen met een beperking helpt. Ik vond het heel leuk, maar je kon uiteindelijk alleen een soort hulpje zijn. Dus ik dacht: als ik nu SPH erbij ga doen, kan ik een mooie combi maken. Dan krijg je ook de bevoegdheid om leiding te geven.’

‘Ik ga nu in september beginnen met stage lopen bij Rotterdam Sport Support. Dan ga ik langs basisscholen om te proberen kinderen te motiveren en enthousiasmeren voor hockey. Dat doen ze met 15 verschillende sporten. Daarbij doe ik dan ook nog pedagogische dingen bij sportverenigingen. Die kant wil ik later ook op. Dat ik mijn sport kan gebruiken om kinderen te motiveren meer te bewegen.’

‘Het geeft mij rust om naast hockey na te denken over studie en wat ik hierna wil. Ik vind hockey superleuk om te doen, en om dit allemaal mee te maken is heel speciaal, maar ik word er onrustig van als ik niks aan mijn studie doe. Het is ook fijn om af en toe even niet met hockey bezig te zijn en gewoon te studeren.’

‘Nou Kit, even loslaten’

‘Als ik dat niet doe krijg ik een tunnelvisie en dan raak ik een beetje de kluts kwijt. Ik heb af en toe even afleiding nodig. Dat ik even tegen mezelf zeg: ‘Nou Kit, even loslaten, dan kan je straks weer volle bak erin.’ Dat merkte ik voor het WK, dat ik zo in het hockey zat dat ik niet lekker speelde. Het voelde gewoon niet goed. Toen had ik te weinig afleiding van andere dingen.’

Van Male viel af voor het WK in Den Haag in 2014, en werd daarna ook niet meer opgeroepen voor de trainingsgroep. Wat heeft ze geleerd van die periode? ‘Dat ik mijn eigen gevoel moet volgen. In die periode zat ik niet helemaal lekker in mijn vel, en was ik heel erg bezig met anderen, met teamgenoten. Of zij zich wel goed voelden. Ik had heel sterk het idee dat ik na 10 jaar Hoofdklasse en met mijn Oranje-ervaring, een belangrijke speler moest zijn bij Amsterdam: dat ik dat moest overbrengen en voor teamgenoten klaar moest staan. Zo ben ik ook als persoon, maar je moet jezelf niet vergeten.’

Gevoel volgen

‘Ik had steeds zoiets van: mijn eigen gevoel, dat komt wel goed. Terwijl ik voelde dat ik mijn niveau niet haalde. En daar deed ik niks mee. Daar heb ik echt van geleerd. Ik moet wel blijven wie ik ben, en er voor andere mensen zijn, maar soms ook aan mezelf denken. Als ik onzeker ben, of me niet goed voel: aan de bel trekken en erover praten. Zodat ik het vóór ben.’

‘Het heeft wel even geduurd voor ik dat inzag. Toen ik was afgevallen voor het WK ging ik met Jacky (Schoenaker, red.) op vakantie naar Indonesië. Echt een heerlijke vakantie. En toen dacht ik: dit heeft me zo goed gedaan, ik heb weer zin om te hockeyen. En toen begon ik weer, maar het enige wat ik dacht was: ik moet nog betere acties maken, ik moet nog meer aanwezig zijn in het veld. Waardoor je gefrustreerd raakt en het slechter en slechter gaat.’

Foto als omslagpunt

‘Toen mijn vriend me op een foto van mezelf wees, dacht ik: ‘Oh mijn god, straal ik dit uit? Zoveel negativiteit? Het was een foto van mezelf dat ik aan de kant zat na een verloren wedstrijd. Ik zag die foto en dacht: dit is niet oké. Toen het winterstop was dacht ik: nu is de tijd om ervoor te zorgen dat ik weer helemaal fris en fruitig word en dat ik hockey weer leuk ga vinden. Dat is nu 1,5 jaar geleden ongeveer.’

Van Male ging met een personal trainer aan de slag. ‘Ik heb echt de ballen uit mijn broek getraind. En met Amsterdam heb ik meegedaan met zaalhockey, terwijl ik dat al 10 jaar niet meer had gedaan. Daar heb ik heel veel kunnen lachen.’

‘De deur is van mijn kant altijd open geweest om terug te keren bij het Nederlands team. Ik wilde heel erg graag naar Rio. Maar ik moest het Nederlands team in die periode echt even uit mijn hoofd zetten en zorgen dat ik weer plezier in het spel had. Dan zie je vanzelf wel wat er komt.’

Emotioneel telefoontje

De aanpak bleek te werken: Van Males Rio-droom komt alsnog uit. Hoe reageerde ze op het telefoontje van Alyson Annan? ‘Ik was helemaal in tranen, heel emotioneel. Ik kon ook niet meer praten en ik hing te vroeg op. Alyson zei: ‘Gefeliciteerd, goed gedaan’, en toen hing ik meteen op. Ik schrok er gewoon van.’

Lachend: ‘Toen belde ze even later terug om te checken of het allemaal wel goed binnengekomen was. Echt, ik had zo’n trots gevoel. Dat ik van zover kom, en dat ik dan nu gewoon mee mag. Dat is echt ontzettend gaaf. Dat had ik een jaar geleden echt niet verwacht.’

En dus mochten ook de familie en vriend van Van Male een ticket richting Rio gaan boeken. ‘Mijn ouders en mijn tweelingzusje gaan. En mijn vriend en zijn moeder. Mijn oudste zus wilde ook graag, maar het lukte niet met haar werk, daar baalt ze wel van.’

Dromen van Oranje

Van Male en haar zussen groeiden op in Amstelveen. ‘Mijn hele jeugd heb ik bij Pinoké gehockeyd. Daarna ben ik naar Amsterdam gegaan. En daar speel ik nu ook alweer 10 jaar.’ Was het Nederlands team al vroeg een droom? ‘Ja, maar niet meteen. Toen ik in de F-jes op hockey ging vond ik het niet leuk. Ik ging mee met mijn buurmeisje, maar die mocht al naar de E-tjes. Toen ben ik weer van hockey afgegaan. Ik heb ook tennis gedaan en een blauwe maandag ballet. Maar ik was niet zo lenig, dus dat was snel over.’

‘Op een gegeven moment wilde ik toch weer gaan hockeyen, en dat kwam doordat ik bij mijn nicht ging kijken. Dat was Clarinda (Sinnige, red.). Die keepte bij Amsterdam Dames 1. En toen ik weer begon wilde ik eigenlijk ook meteen het Nederlands team te halen: dat werd mijn droom.’

Sportieve familie

‘Onze hele familie is wel sportief. Mijn zusjes hebben vooral getennist. Als wij op familieweekend gaan, dan gaan de tennisrackets mee en liggen de loopschoenen in de auto. Dan wordt het wandelen, fietsen en hardlopen met zijn allen.’

Competitief ook? ‘Nou, ik vooral. Mijn zusjes hebben dat iets minder, maar ik wil altijd winnen. Ook echt tot boos worden aan toe. Ik was altijd wel een beetje te fanatiek daarin. Toen ik heel jong was dacht ik ook dat ik even van mijn moeder kon winnen als we gingen tennissen bijvoorbeeld. En dan chagrijnig de baan afkomen als dat niet lukte.’ Lachend: ‘Terwijl het te gek voor woorden is dat je als klein kind überhaupt denkt dat je van je moeder kunt winnen.’

Heeft ze dat nu nog steeds? ‘Nou, met vriendinnen gaat dat wel goed. Maar met mijn vriend kan ik nog wel chagrijnig worden als ik veel spelletjes achter elkaar verlies. Als wij op vakantie gaan houden we bij wie de spelletjes, kaarten of yatzee of iets dergelijks, wint.’

Nuchtere vriend

Van Male en Rotterdam-speler Sjoerd Gerritsen zijn al 6,5 jaar samen, vertelt ze. ‘We hebben elkaar ontmoet op een TDtje op Amsterdam. We zijn allebei heel sociaal en willen graag mensen om ons heen hebben. Maar hij is wel nuchterder dan ik. Hij zegt gewoon: ‘Ja, zo is het nu eenmaal. Daar kun je toch niks aan doen’. Terwijl ik nog heel lang over dingen in kan zitten. Dan helpt hij mij wel. Als ik bijvoorbeeld een slechte wedstrijd heb gespeeld kan ik daar heel lang van balen. En dan zegt hij: ‘Ja, wat denk jij, dat je elke wedstrijd goed kunt zijn? Je hebt soms gewoon een mindere wedstrijd. Volgende week beter.’

2 jaar geleden haalden Kitty en Sjoerd samen hun GVB (Golfvaardigheidsbewijs). ‘Sindsdien ben ik verkocht. Als ik vrij ben ga ik altijd wel even lekker golfen. Het is puur ontspanning.  Lekker buiten, kletsen en een balletje te slaan.’ Lachend: ‘En uiteindelijk ook wel weer fanatiek, want als het slecht gaat word ik toch weer chagrijnig. Ontspannen oké, maar ik wil wel goed spelen.’

Van Male en Gerritsen wonen inmiddels zo’n 2 jaar samen in Rotterdam. ‘Ik heb daarvoor jaren met Jacky (Schoenaker, red) in Amsterdam gewoond. Het was een flinke stap, maar wel heel leuk. Ik heb het hartstikke naar mijn zin in Rotterdam. Ik vond het goed om een keer uit mijn eigen bubbel te stappen. En als het niks is weet je het ook snel genoeg. Maar ik heb eigenlijk al veel vriendinnen en weet leuke plekken in de stad. Het is echt thuiskomen nu.’ Desondanks blijft Van Male hockeyen bij Amsterdam. ‘Zeker. Ik heb ook alweer een contract getekend voor 2 jaar. Ik zal er niet zo snel weggaan, het is echt mijn clubje.’

Hello Kitty..?

Als laatste nog even terug naar die opvallende hockeystick waar Van Male zowel bij Amsterdam als bij Oranje mee speelt: een knalroze exemplaar met daarop plaatjes van ‘Hello Kitty’. Is ze zo’n fan? ‘Nou… Princess ging een Hello Kitty-stick maken en toen vroegen ze me of ik mijn naam daaraan wilde koppelen en met een Hello Kitty-stick wilde spelen. En dat vond ik eigenlijk wel heel grappig. Waarom niet?’

‘Ik krijg er heel veel reacties op, niet normaal. Ook bijvoorbeeld van ballenmeisjes die dan langs de kant staan en zeggen: ‘Oh mevrouw, u heeft echt een hele mooie stick’.  Volgens mij denken sommige mensen wel van: ‘O mijn god, je bent 28 en je hockeyt met een Hello Kitty stick’. Maar dat boeit me echt niet, ik vind het gewoon lachen.’