Wereldspeelster Albers: ‘Trots, maar niet alles aan die prijs is geweldig’

Begin oktober schoot haar loopbaan als een raket omhoog, toen ze door de internationale hockeybond werd uitgeroepen tot Wereldspeelster van het Jaar. De jonge Felice Albers (23) zweefde wekenlang op een roze wolk, maar kende ook moeilijke momenten. ‘Niet alles aan het winnen van die prijs is geweldig.’

Het interview loopt op zijn einde, het gesprek is vlotjes verlopen, wanneer er plotseling een stilte valt. De vraag aan de beste speelster van de wereld luidt of ze misschien nog iets wil toevoegen. Iets dat ze nog niet heeft gezegd, maar wel graag kwijt wil. Albers’ ogen kijken even weg, zoekend naar een antwoord. Dan zegt ze:

‘Weet je wat het is? De afgelopen weken zijn voor mij niet altijd makkelijk geweest. Op een gegeven moment heb ik Eva de Goede gebeld, een week of drie nadat ik de prijs heb gewonnen. Ik was zoekende. Mensen beseffen dat misschien niet, maar er is de afgelopen tijd veel op me afgekomen. Ik vroeg Eva hoe ik daarmee om moet gaan. Als iemand dat weet, is zij het wel. Zij heeft die prijs al twee keer gewonnen. Eva was behulpzaam, ze gaf me een paar bruikbare tips. Maar ze zei ook dat ze niet weet hoe het is om op mijn leeftijd deze prijs te winnen. Toen zij ‘m voor het eerst won, was ze al 29. Ik nog maar 22.’

 

Ik wilde bewijzen dat ik die prijs terecht heb gewonnen. Dat ik niet voor niets ben uitgeroepen tot de beste van de wereld Felice Albers

Op vrijdag 7 oktober ging de video door het dak waarin Albers met de award werd verrast door haar grote voorbeeld Naomi van As. Winnaars van de meest prestigieuze individuele prijs in het hockey stellen zich vaak bescheiden op. Zeggen plichtmatig dat het als een verrassing kwam, ook al zagen ze het al lang en breed aankomen. Maar in het geval van Albers zag de hele wereld dat haar mond écht wagenwijd openviel.

Andere genomineerden zoals Frédérique Matla, de Argentijnse spits Maria Granatto en de Spaanse middenvelder Gigi Oliva spelen al zeker een handvol jaren in de internationale top. Albers niet. In de lente van 2021 kreeg zij nog te horen dat haar kans op een ticket naar Tokio klein was, indien ze haar spel niet zou verbeteren. Nu werd ze plotseling uitgeroepen tot de beste speelster van de wereld, de ultieme bekroning van een sterk wereldkampioenschap. Ze was de jongste winnaar van de prijs ooit. 22 jaar, met slechts 32 interlands in de benen.

‘Ik heb nachten wakker gelegen, omdat ik het gewoon niet kon geloven. Ik was echt verrast dat ik die prijs won. Vooral omdat ik zo jong ben. Ik vind het een enorme eer. Maar juist doordat ik zo verbaasd was, voelde het deels ook als een last. Ik wilde bewijzen dat ik die prijs terecht heb gewonnen. Dat ik niet voor niets ben uitgeroepen tot de beste van de wereld’, vertelt de sierlijke aanvallende middenvelder van Amsterdam.

Felice Albers ontvangt in Bilthoven de prijs van beste speelster van de wereld uit handen van KNHB-voorzitter Erik Klein Nagelvoort, bij de oefenwedstrijd tegen Ierland (5-0). Foto: Koen Suyk

Voor het eerst voelde ze hoe beklemmend druk kan zijn

Normaal gesproken staat de boomlange international onbevangen op het veld. Aan de bal zie je nog altijd het kind in haar. Ze speelt met dezelfde twinkeling in haar ogen als een achtjarig meisje, dat op hockey verliefd is. Dat is ook haar kracht. Ze kan een attractie zijn op de velden, met haar heerlijke versnellingen.

Maar nu priemden de ogen van de toeschouwers langs de lijn plotseling in haar rug. Ze maakte kennis met het vergrootglas waaronder ze lag. In Tokio speelde Albers haar eerste olympische finale, maar nu pas voelde ze hoe beklemmend druk kan zijn. Kritiek op haar spel kwam opeens harder aan. Gaf ze vroeger een slechte pass, dan was dat gewoon een slechte pass. Nu was het opeens een enorme fout van de beste speelster van de wereld.

‘Na het winnen van die prijs mocht ik niet meer verzaken. Nooit meer. Dat zei ik tegen mezelf. Ik legde mezelf veel druk op. Er was bij het Nederlands elftal helemaal niemand die dat deed, bij mijn club Amsterdam ook niet. Ik was de enige die mezelf die druk oplegde. Ik maakte het alleen maar moeilijker voor mezelf. In plaats van onbevangen stond ik nu juist gespannen op het veld.’

Felice Albers juicht nadat ze in de WK-finale tegen Argentinië de 3-0 heeft gemaakt. Foto: Willem Vernes

Haar worsteling: wel of niet ingaan op commerciële deals?

Praat met Albers en je ontdekt vanzelf hoe jong van geest ze nog is. Ze spreekt met de energie van een kind. Ze lacht veel. Afgelopen dinsdag vierde ze haar 23ste verjaardag. Ze zou nog een onbezorgd leven moeten leiden, maar als beste speelster van de wereld kreeg Albers een spoedcursus volwassen worden. Opeens moest ze nadenken over allerlei serieuze zaken die op haar pad kwamen. Ze belandde in een spagaat. Aan de ene kant kon ze ruiken aan het grote geld, doordat ze werd benaderd door allerlei commerciële partijen. Aan de andere kant wil ze zich blijven focussen op het hockey. De Olympische Spelen van Parijs komen eraan, over anderhalf jaar al. Dan wil ze op haar best zijn.

Zelf zegt Albers daarover: ‘Ik ben de afgelopen maanden benaderd door veel verschillende partijen. Al snel ben ik met mijn management om de tafel gaan zitten. Mijn manager is Marlies Ezechiels, van Athletes United. Samen hebben we een plan gemaakt voor de komende jaren. Wat wil ik wel, wat wil ik niet? Ik krijg nu veel aandacht, maar dat moet niet afwijken van waarom ik op hockey ben gegaan. Op veel verzoeken heb ik voor nu nee geantwoord. Ik ga niet allerlei commerciële deals aan omdat ik Wereldspeelster van het Jaar ben geworden. Ik denk bewust na over wat ik doe, omdat ik vind dat het wel bij me moet passen. Ik wil blijven wie ik ben. En me kunnen blijven focussen op het hockey.’

Verzoeken en samenwerkingen waarop ze wél is ingegaan, zijn vooral gerelateerd aan sport. Albers gaf de afgelopen maanden meerdere clinics. Ze liet haar sticks en shirts veilen voor een goed doel en gaf ook een presentatie op een middelbare school. ‘Omdat ik het leuk vind om jongeren iets bij te brengen. Ik heb ze een kijkje in mijn leven gegeven. Soms lijkt het alsof ik alles op een presenteerblaadje krijg aangereikt, maar het komt echt niet altijd aanwaaien. Ik heb er hard voor moeten werken. Dat beseffen mensen niet altijd.’

Felice Albers toont het publiek in Bilthoven de wereldbeker, bij de oefenwedstrijd tegen Ierland (5-0). Foto: Koen Suyk

Begin december stapte Albers met het Nederlands elftal het vliegtuig in, voor de vier gewonnen Pro League-wedstrijden in Argentinië. Net als op het WK speelde ze de sterren van de hemel. ‘De druk is er nu eindelijk weer een beetje vanaf. Ik heb de afgelopen periode grotendeels achter me kunnen laten. Ik geniet weer van hockey.’ De laatste dagen van 2022 verblijft ze op Texel. In januari vliegt ze met haar vriend naar de Spaanse zon. ‘Het zijn slopende maanden voor me geweest. Gelukkig heb ik nu eindelijk tijd om een beetje tot rust te komen. En te kunnen genieten van de prijs, waar ik heel trots op ben.’

Lees ook

Wat vind jij? Praat mee...