Frédérique Matla: ‘jonkie’ met de stalen zenuwen van een routinier

Frédérique Matla (21) speelt in Londen haar eerste WK met de Oranje Dames. Toch staat ze op het veld alsof ze nooit anders gedaan heeft. Wat helpt is dat ze geen enkele last heeft van spanning. Het enorme stadion, de druk van de buitenwereld: op Matla heeft het geen effect. Kritisch op haar eigen prestaties in het veld is ze echter altijd. 

‘Helemaal niet’, antwoordt Frederique Matla op de vraag of ze zich nog het ‘jonkie’ in de selectie van de Oranje Dames voelt. Toch is het zo. Matla moet de ballen dragen, zo zagen we in de playercam. Die taak was eigenlijk voor Pien Sanders, die vanwege een hersenschudding haar WK op het laatste moment in rook zag opgaan. ‘Dus ik was het jonkie ook eigenlijk al niet’, zegt Matla, die wel in dezelfde periode als Sanders bij het Nederlands team kwam. ‘Ik ben de jongste nu, maar zo voel ik me niet. Zoals de oudste zich misschien ook niet de oudste voelt.’

Geen typische jonge speelster

Het is Matla’s eerste WK, maar ook in het veld is ze niet te herkennen als typische jonge speelster.  Het helpt dat ze groot en sterk is, denkt ze. ‘Als je een klein jong ding bent, dan is het misschien anders. Ik ben groot, dat helpt wel qua uitstraling.’ Maar nog los van haar uitstraling staat haar speelstijl. Wat je bij de Oranje Dames vaker ziet bij jongere speelsters is dat ze in het begin goed mee kunnen, maar nog weinig acties durven maken en vaker kiezen voor de veilige optie. Zo niet Matla. Op dit WK niet, maar op het EK, toen ze net bij Oranje zat, ook al niet. Haar spel kenmerkt zich door lef: goalgericht, gemakkelijk een actie aangaan en vol mooie, creatieve passjes.

De jongste en misschien wel meest relaxte speler van de hele selectie

Wat haar ook helpt, is dat Matla geen enkele last heeft van spanning. Op haar eerste WK is ze misschien wel de meest relaxte speelster van de hele selectie. Om zich heen ziet ze speelsters die stukken meer spanning voelen voor een wedstrijd. Die buikpijn hebben, naar de wc moeten.

‘Ik begrijp dat bij hen niet zo, en zij begrijpen weer niet echt dat ik dat niet heb. Maar we weten van elkaar dat we er anders in zijn, en dat is prima. Ik sprak laatst met Mijntje Donners, die heeft ook nooit spanning gehad. Die zei: dat gaat waarschijnlijk ook nooit komen.’ Soms zou Matla de spanning wel wíllen voelen. ’Het kan wel irritant zijn. Bij de play-offs bijvoorbeeld. Dat voelt voor mij gewoon als een normale wedstrijd. Die extra spanning die heb ik niet.’

Frederique Matla heeft gescoord tegen Italië. Foto: Frank Uijlenbroek

Ook in de manier waarop Matla haar goals viert – ze maakte er al vier dit WK – zie je haar nuchtere karakter terug. Juichen als Delfina Merino zie je haar niet doen. Een vuistje omhoog, een omhelzing met teamgenoten, dan heb je het wel. Toch is er wel íets meer ontlading bij belangrijkere wedstrijden. Wellicht alleen door de kenners te bemerken. Haar moeder ziet dat wel, zegt ze. ‘Maar dat heeft misschien meer met te maken met de druk die op zo’n wedstrijd ligt. Niet met de druk die ik voor mezelf voel.’

Geen Engeland-trauma

Voor de Oranje Dames ligt de druk er inmiddels wel op, nu bekend is dat de kwartfinale donderdag tegen Engeland wordt gespeeld. Een tegenstander die een verleden heeft met Oranje. Een verleden waar Matla nog geen deel van uit heeft gemaakt. De verloren EK-finale in Londen, maar vooral de van Engeland verloren finale van de Olympische Spelen in Rio hebben er bij de meeste van haar teamgenoten flink ingehakt. ‘Die verhalen heb ik destijds allemaal gehoord. Dat Engeland helemaal niet goed speelde toen, maar wel rete-effectief was. Hoe de sfeer in het veld was. Dat heb ik zelf niet meegemaakt. Het staat niet zo op mijn netvlies.’

Wat het team betreft is dat hoofdstuk afgesloten en beginnen ze morgen met 0-0 aan een hele andere nieuwe wedstrijd, vertelt Matla. Toch kan juist zij misschien ook wat anders naar Engeland kijken als haar oudere teamgenoten. ‘Als ik die wedstrijd gisteren tegen Korea zo zag dan denk ik: daar valt wel wat te halen. Het is niet dat ik nu sta te springen van: we gaan ze afmaken. Gewoon rustig doen. Het begint pas morgen om, acht uur geloof ik he?’

Het diepe gevoel van onrechtvaardigheid bij Engeland heeft de jonge aanvalster niet. Wat Matla betreft is het verleden met Engeland gewoon afgesloten. ‘Ik heb natuurlijk de halve finale van het EK vorig jaar tegen hen gespeeld. Toen merkte ik wel bij degenen die Rio ook hebben meegemaakt dat er iets extra’s zat, voor die wedstrijd. Die wedstrijd hebben we gewonnen, dus we hebben al revanche genomen, toch? Dit is gewoon weer een nieuwe start. Zij zijn een goede tegenstander. Maar wij zijn beter.’

Matla in actie. Foto: Frank Uijlenbroek

De Oranje Dames willen graag spelen voor de duizenden toeschouwers in het Lee Valley Hockey Centre, vertelt Matla. Zij zelf ook, al krijgt ze er naar eigen zeggen tijdens de wedstrijd maar weinig van mee. ‘Ik heb nog nooit voor zoveel man gespeeld natuurlijk. Over het algemeen kijk ik van tevoren wel even rond, maar het gaat in de wedstrijd allemaal aan me voorbij. Dat heb ik meer als ik het op tv kijk. Dat je ziet en hoort hoe het publiek reageert.’

‘Lichaamsspanning, dat maakt mij scherp’

Het lijkt moeilijk te geloven, dat je op tv meer de sfeer van het publiek voelt dan wanneer je zelf op het veld staat. Maar bij Matla is het wel het geval. Want als ze aan het hockeyen is: dan is die focus er direct. Dan is ze onverstoorbaar. ’Voor de wedstrijd heb ik dan wat ze noemen ‘onderspanning’. Ik kan gerust een praatje maken in de dug-out, bij Den Bosch ook. Met de warming-up pak ik mijn focus. Lichaamsspanning, dat is wat mij scherp maakt.’

De ontspannenheid van Matla moet je niet verwarren met nonchalance. Ze is rustig, maar wel erg kritisch op zichzelf. Soms té. ‘Dat je denkt: je hebt met 7-0 gewonnen, waar maak je je zo lang druk om. Dan is het handiger om dat sneller los te kunnen laten. Maar het maakt je ook beter uiteindelijk.’ Een compliment over hoe ze tot nu toe speelt op het WK wil ze dan ook niet echt in ontvangst nemen. ‘Het is wel oké, maar het kan beter.’ De ene wedstrijd krijgt ze meer ballen dan de andere. Als ze weinig ballen krijgt vindt ze dat lastig. ‘Met de ballen die je krijgt moét je dan wel iets goeds doen. Een strafcorner halen, scoren, of een balletje terugleggen.’

Matla wil belangrijk zijn, niet het onervaren jonkie zijn. Maar het team gaat altijd voor. ‘Het allerbelangrijkste is dat wij het als team altijd samen doen. Dat zie je ook in de goals die we hebben gemaakt. Voor de goal geven wij net wél dat balletje breed zodat de ander open goal heeft. Dat maakt ons sterk.’


4 Reacties

  1. rancoburgzorg

    Dit is zo'n bijzondere speelster. Dat magistrale gespierde lichaam met die machtige kont waarmee ze in 1 beweging elke verdedigster aan de kant botst. Maar vooral die complete onverstoorbaarheid op en naast het veld. Stoicijns de ballen er vlammend hard in rammen. Genieten voor de fijnproevers!

    1. robboomsma

      Gewoon Freddebaas 😉. Geen beschrijving nodig....

    2. renevangeldorp

      P

  2. renevangeldorp

    Ll


Wat vind jij? Praat mee...