HWL Final Bhubaneswar is ook laboratorium voor WK 2018

‘Hoe het met mij persoonlijk gaat? Ik ben rustig. Ik heb niet zoveel te klagen.’ Perfectionist Max Caldas zit er vrij ontspannen bij in het luxe Mayfair Lagoon Hotel in Bhubaneswar. Totdat Caldas uit het niets naar Billy Bakker schreeuwt dat hij natuurlijk niet in de volle zon een interview moet geven. Er moet altijd iets te klagen zijn, natuurlijk. Al is het maar een dolletje.

Dat is zo’n beetje de sfeer nu in Bhubaneswar. De HWL Final in het hockeygekke India is een heerlijk slotakkoord van een succesvol jaar van de Oranje Heren, wat er ook in Bhubaneswar in het oosten van India gebeurt. 2017 is een jaar om vaker op terug te blikken. Goud omrand. Een nieuwe koers, heerlijk spel bij de HWL3 in Londen en prolongatie van de Europese titel in eigen land zorgen ervoor dat de Oranje Heren met zelfvertrouwen toe kunnen werken naar dat ultieme doel: de wereldtitel in 2018 in Bhubaneswar.

Het Nederlands elftal als beste hockeyland van de wereld, vreemd genoeg gebeurde dat de laatste keer bijna twintig jaar geleden. Voor eigen publiek in het stadion van FC Utrecht, toen Teun de Nooijer –met een bos krullen – een strafcornerrebound van sleepkoning Bram Lomans binnen tikte tegen Spanje.

De HWL Final winnen – het toernooi met de beste acht landen van de wereld – zou het perfecte einde betekenen voor 2017, terwijl de ogen al deels gericht zijn op het WK in 2018. De komende week is behalve presteren een soort testcase, een laboratorium om alles tot in de puntjes te verzorgen. Een snufje meer van dit. Een snufje minder van dat. Er wordt gekeken naar uitstapjes, zoals ook een ander hotel, zodat de selectie volgend jaar tijdens het WK die vier weken met elkaar precies die goede mix kent van inspanning, ontspanning en afwisseling. Nederland werd drie keer wereldkampioen in de hockeyhistorie. In 1973 (Amstelveen), 1990 (Lahore, Pakistan) en dus 1998 in Utrecht. Alle pijlen zijn in Bhubaneswar nu gericht op Bhubaneswar, een jaar later.

Bondscoach Max Caldas spreekt het team toe na een kwart in de wedstrijd tussen de mannen van Nederland en Duitsland (4-1) tijdens de Champions Trophy in Bhubaneswar in 2014. Foto: Koen Suyk

Hoe is het om hier weer in India te zijn? In 2014 was dit je eerste toernooi met de mannen, de Champions Trophy, na je overstap van de Oranje Dames.

‘2014 is verleden tijd. Echt. Maar ik vind het een bijzondere plek. Dit hotel wordt ook ons WK-hotel. Dat is een bewuste keuze. Met de staf bedenken we en onderzoeken we alle details, om alles af te kunnen vinken richting het WK. Het is gunstig dat we hier nu zitten met het oog op de komende twaalf maanden.’

Je had het eerder over verschillende taken die de begeleiding heeft, met het oog op het WK. Wat voor speciale taken heeft iedereen?

‘Dat gaat om andere locaties, andere hotels als je twee of drie dagen geen wedstrijden hebt. Het is net als op de Olympische Spelen. Je moet er soms even tussenuit. Even uit het olympisch dorp. Weg van de gekte. Dus ga ik samen met Joof (manager Verhees, red.) een ander hotel uitzoeken voor een paar dagen. Een andere gym. Er is een waar alle teams gebruik van maken. Maar misschien kunnen we een deal sluiten met een gym waar wij als enige terecht kunnen. We zoeken naar details, zodat je rustig met elkaar kunt werken. Met Billy (Bakker) heb ik het gehad over de kamerindeling. Nu het zo gespreid is, vinden we het minder geschikt. Vorig keer zaten we met z’n allen naast elkaar, dat is fijn. Dit willen we niet. Maar verder willen we wel in dit hotel slapen. Je hebt hier veel prettige hoekjes waar je met elkaar kunt praten en kunt kaarten.’

Bondscoach Max Caldas met keeper Pirmin Blaak tijdens een training van het Nederlandse heren elftal voor de Hockey World League finales in India. Foto: Koen Suyk

Van Bhubaneswar zelf hoef je niet veel te zien?

‘Nee. Ten eerste heb ik er geen tijd voor. Ten tweede zijn Graham (Reid) en Taco (Van den Honert) er niet bij. Taco heeft een vervelende privésituatie in de familie. En Graham is zijn paspoort verloren (Reid was vrijdagochtend alweer op de training, red.). Taco vermoedelijk niet. Nu hebben we het even met Ronald Brouwer (data-analist van Oranje en oud-international, red.) opgelost. Die helpt mij nu. Ik heb in ieder geval geen tijd om de stad in te gaan. Ik heb genoeg te doen de hele dag.’

Hoe stond de groep ervoor, toen je ze vorige week maandag voor het eerst weer met z’n allen bij elkaar zag na een tijdje decentraal trainen?

‘Ik vond het goed om te merken dat deze jongens graag bij elkaar willen zijn. Los van winst of verlies zondag. Ik zag vermoeide gezichten, maar dat is denk ik normaal op de maandagochtend. Wat ik zag in de oefenwedstrijden tegen Ierland op dinsdag en woensdag was fijn. Deze jongens zijn snel weer een team. Dat is prettig om als coach te zien.’

Hoe zit het met de vermoeidheid, na een zwaar jaar zonder veel pauzes?

‘Het is een zwaar jaar geweest. Zeker. Maar we zijn straks vier weken vrij, voordat we op trainingsstage naar Australië gaan. Voor deze HWL hebben we geen echte voorbereiding gehad, met de decentrale trainingen. Dat is een bewuste keuze geweest met het oog op de Pro League. Je ziet ook dat spelers van verschillende trainingslocaties komen, waardoor de verschillen tussen de spelers groter is dan voorheen. Ik probeer nu te achterhalen hoe we ervoor staan na deze voorbereiding, als we straks moeten spelen. Ik ben blij dat we nog even met elkaar zijn en met elkaar kunnen praten en niet al vrijdag moesten beginnen.’

Nederland kwalificeerde zich bij de HWL3 in Londen voor het WK volgend jaar in Bhubaneswar. Foto: Frank Uijlenbroek

Wat betekent deze laatste HWL Final nou voor jullie?

‘Simpel gezegd is het gewoon het volgende toernooi dat we moeten spelen en willen winnen. Maar als je naar het grotere plaatje kijkt, spelen we altijd om beter te worden. Het doel is altijd om te winnen, maar dat hebben we deze keer niet zo besproken. We willen ons spel verbeteren, de nieuwe spelers integreren. Dan komt daarna het resultaat. Maar we gaan niet alles bagatelliseren. Natuurlijk willen we dit toernooi winnen.’

Maar het gevoel is uiteraard anders dan op een titeltoernooi als het EK dus?

‘Ja, we hadden eerst de HWL3 in Londen, waar we ons moesten kwalificeren voor het WK. Dat was belangrijk. Het EK was een titeltoernooi in eigen land. Maar het einddoel van deze rit is het WK. En die weg begint hier. Het is prachtig om hier te spelen. De mensen in India zijn gek van het hockey. En we krijgen de hopelijk kans om tegen niet-Europese landen, zoals Australië of India, te spelen.’

Dit is de ultieme testcase voor het WK?

‘Aan de ene kant niet. Want we hebben twaalf maanden te gaan. We hebben nog een stage, een Champions Trophy in Breda. Er zit veel hockey tussen. We zijn hier primair om ons eigen spel te spelen en dingen te verbeteren. Maar op de lange termijn is dat wel het doel ja.’

Kun je een tipje van de sluier oplichten wat je dit toernooi gaat veranderen?

‘We hebben een andere selectie, met veel meer verdedigers. Dus er zijn verdedigers die op het middenveld gaan spelen. En middenvelders die in de aanval gaan spelen. We willen de flexibiliteit van de groep vergroten. We hebben vier strafcornerslepers (Mink van der Weerden, Martijn Havenga, Tristan Algera, Seve van Ass, red.) op het toernooi. We hebben Mink nu als aanvoerder. We moeten kijken hoe zich dat allemaal verhoudt. Los van het spel op het veld. Nieuwe spelers inpassen kost ook tijd. Maar we vinden het een heel mooie kans om hier te spelen. Als topsporters willen wij altijd winnen. Maar het gaat om ons spel en onze waardes. We hebben alles goed op de rit, maar we moeten gewoon weer verder. Want de concurrentie in het mannenhockey is moordend.’

Max Caldas is ontspannen tijdens de training van het Nederlands team. Foto: Koen Suyk

Je oogt vrij ontspannen. Hoe gaat het met jou persoonlijk?

‘Ik ben best rustig. Ik weet niet waarom. Ik heb gewoon niet zoveel te klagen. Ook al was er niet echt een voorbereiding. Dat is het enige dat ik dacht als coach: shit, ik heb er niet echt controle over. Maar het was een bewuste keuze. Zo is het nou eenmaal gewoon. Ik probeer er geen punt van te maken. Het levert de clubs ook wat op. Het is alleen een minpuntje voor mij. Voor de rest heb ik veel vertrouwen in wat we aan het doen zijn. Ik slaap elke dag lekker en word lekker wakker. Ik loop graag door de jongens heen om met ze te praten. Ik voel me heel goed.’