Bloemendaal beleeft Stockmann-sprookje met emotionele EHL-zege

Toen Thierry Brinkman de 6-2 maakte, zakte keeper Jaap Stockmann (33) betraand door de knieën, in een innige omhelzing met z’n goede vriend Tim Jenniskens. Na twee teleurstellende seizoenen en een paar taaie weken wisten De Mussen zich op het eigen ’t Kopje in de EHL-finale één keer fenomenaal op te richten, om landskampioen Kampong te verslaan en voor het eerst sinds 2013 weer een prijs te pakken.

‘Dit kunnen wij altijd goed hè, onze helden uitluiden’, zei spits Roel Bovendeert, die een bal die letterlijk uit de hemel leek te vallen van Floris Wortelboer in een briljante stickbeweging scoorde. ‘Zo deden we het vijf jaar geleden met Teun de Nooijer ook. Met de Europese titel’, verwees de tipkoning naar de laatste keer dat Bloemendaal een prijs won en de beste hockeyer ooit vaarwel zwaaide. Deze keer zwaaiden ze naar oud-international Stockmann, die in 2014 uitgeroepen werd tot beste keeper van de wereld.

Bloemendaal-fans vieren de overwinning. Foto: Frank Uijlenbroek

Na de wedstrijd sprintten coach Michel van den Heuvel en zijn protegé Stockmann hand in hand over het veld op ’t Kopje, voor duizenden euforische toeschouwers. Het was een uniek beeld. Weg was het verdriet om de verloren halve finale tegen Amsterdam om de landstitel. Weg was de pijn van het verloren EHL-ticket. Bloemendaal leek voor het tweede achtereenvolgende jaar overal naast te grijpen, maar keek volgens Van den Heuvel diep in de spiegel, voordat het weer succesvol kon worden dit EHL-weekend op eigen terrein en het gezicht liet zien waarmee ze tweede werden in de reguliere competitie.

Michel van den Heuvel coacht zijn manschappen. Foto: Frank Uijlenbroek

Veertien seizoenen werkte Van den Heuvel met Stockmann, die hij al kent van de Nederlandse jeugdselecties. Voor de wedstrijd geeft Stockmann zijn coach altijd een highfive. Deze keer – in zijn laatste seizoen, na vijf landstitels en twee keer de EHL – gaf hij hem een kus. Van den Heuvel: ‘Toen brak ik al bijna. Ik dacht: waarom doe je dat nou voor de wedstrijd? Dat was zo heftig.’

Van den Heuvel had ook met Stockmann in Jong Oranje en het Nederlands elftal gewerkt. Van den Heuvel blikte in de hectiek in Bloemendaal met plezier en een brok in z’n keel terug op de tijd met de jonge Stockmann. ‘Zie je die velden daarachter? Aan het begin van zijn carrière hebben we hier twee keer per week getraind als een idioot, met een ballenkanon. In die fase blonk hij ook uit als trainingsbeest.’

Het feestje op Bloemendaal na het behalen van de EHL-titel. Foto: Frank Uijlenbroek

‘Ik zag Jaap weer opbloeien’

Bloemendaal leek ondanks de kwaliteitsinjecties die maar in het oranje team gespoten werden dit seizoen met de Australische legende Jamie Dwyer, de Spanjaard Xavi Lleonart, Floris Wortelboer en Tim Swaen de schlemiel van de competitie te worden. Maar Van den Heuvel en het team gingen langzaam weer de goede kant op, na de nederlagen Amsterdam in de halve finale van de play-offs en tegen Oranje-Rood vorige week om de EHL-plek. Ook Van den Heuvel trainde de laatste weken weer met Stockmann, alsof hij weer negentien jaar oud was.

Van den Heuvel: ‘Jaap is zo’n fenomeen op de reflexen. We hebben de afgelopen zes weken weer dat gevoel met elkaar gehad van toen. Ik had een nieuwe ballenmachine, daarmee gingen we weer richting een climax. Ik zag hem opbloeien. Dan nam ik weer tien ballen op de kop van de cirkel en schoot die met 110 kilometer per uur op hem af. Maar hij vond dat het te zacht ging. Briljant.’

Florian Fuchs met Jaap Stockmann. Foto: Frank Uijlenbroek

Bloemendaal moest eerst door een diep dal

De driftige Van den Heuvel bekende dat zijn team het lastig vond om voor een EHL-ticket en een derde plaats te spelen. De Europese clubtitel, voor eigen tribunes. Dat begon wél te leven. Dat voelde hij. ‘Maandag hadden we het weekend begraven. Wij moesten heel diep gaan met elkaar om hoog te kunnen stijgen.’

Na de 6-0 overwinning op Rotterdam zaterdag leek het zondag tegen landskampioen Kampong toch weer fout te gaan. Terwijl de thuisploeg beter was en al in de eerste minuut via Bovendeert de kansen aaneen reeg, stond daar alleen de Ierse keeper David Harte – de wereldkeeper van het jaar 2015 en 2016 – in de weg. Stockmann had ondertussen heel weinig te doen. Toen de Duitse spits Florian Fuchs in de laatste minuut van het eerste kwart opeens één tegen één stond tegenover Harte, ging hard de zoemer, die aangaf dat de speeltijd voorbij was van het eerste kwartier.

Het leek weer zo’n dag te worden dat het niet zou vallen voor Bloemendaal.

Zeker toen goudhaantje en oud-international Constantijn Jonker in zijn allerlaatste wedstrijd voor Kampong na een fijne pass van Robbert Kemperman heel sluw de 0-2 (velddoelpunten tellen dubbel dit seizoen in de EHL) van dichtbij binnen tipte. Het had zomaar het Jonker-sprookje kunnen worden vandaag, maar dat werd het niet. Het werd het Stockmann-sprookje, die de jeugdopleiding van tegenstander Kampong doorliep, voordat hij in 2004 via Hurley bij Bloemendaal belandde en in 140 interlands naast een Europese titel ook olympisch zilver en WK-zilver greep met Oranje.

Ook Floris Wortelboer gooit ballen over de verdediging

In het derde kwart kreeg Bloemendaal een strafcorner en gaven de buitenlandse internationals die na één jaar dienst afscheid namen, hun afscheidscadeau aan Bloemendaal. Dwyer stopte de bal buiten de stippellijn, zodat een eventuele goal dubbel zou tellen, passte naar Lleonart, die ongelofelijk hard met zijn backhand de bal in de kruising achter Harte schoot. Toen daarna Wortelboer een schitterende hoge bal over de verdediging van Kampong – normaal een beproefd Utrechts recept – scoopte, was het Roel Bovendeert die met een heerlijke stickbeweging de 4-2 maakte.

KAM 2-4 BLM WHAT A GOAL! A quite fantastic touch from Bovendeert to deflect a monster aerial past Harte #EHL #FINALFOUR

WATCH NOW: https://t.co/uN9HFvisYb pic.twitter.com/omF8XO8ypA

— Euro Hockey League (@EHLHockeyTV) May 27, 2018

Vanaf dat moment leek Kampong opeens de finalewedstrijden van vorig weekend echt in de benen te voelen. Utrechtse passes kwamen niet meer aan en het afscheidsfeestje van Stockmann werd aangekleed met slingers door doelpunten van Thierry Brinkman en Dwyer, nadat keeper Harte was gewisseld.

Roel Bovendeert rent weg nadat hij de 4-2 heeft gemaakt. Foto: Farnk Uijlenbroek

‘Ik moet eerlijk zeggen dat wij snakten naar de titel’

‘Volgens mij weet nog bijna niemand dat Wortel (Floris Wortelboer, red.) een scoop heeft. Ik denk dat iedereen het nu weet. Ik moest die bal in één keer goed raken en dat deed ik’, zei Bovendeert, die ook al bij de KO16 van de EHL uitblonk, maar net als zijn teamgenoten daarna een moeilijke periode beleefde. ‘Het is geen geheim dat we tegenslag hebben gehad. Dan zag je dat het weer bijna niet onze kant opvalt. Ik moet eerlijk zeggen dat wij snakten naar de titel.’

Voor Stockmann had hij mooie woorden. Het leek alsof dorpsclub Bloemendaal extra gas gaf omdat het een clubicoon uitzwaaide. ‘Je hebt nooit in de hand hoe je van iemand afscheid kunt nemen. Maar het is Jaap gegund. Voor mij is hij de beste keeper van de wereld. En daarom – en omdat hij een vriend is geworden in die negen jaar dat ik met hem samenspeel – gun ik hem niets anders dan dit.’

Thierry Brinkman viert de 6-2 en de beslissing van de EHL-finale. Foto: Frank Uijlenbroek

Ook Stockmann zelf kon niet geloven dat het in zijn laatste wedstrijd op topniveau dan toch was gelukt. ‘Dit is een droom die uitkomt. Op je eigen club. In deze ambiance. Dit kón niet mooier.’

The whistle goes as Bloemendaal take the 2018 Euro Hockey League title #EHL #FINALFOUR pic.twitter.com/Xctp61juO9

— Euro Hockey League (@EHLHockeyTV) May 27, 2018