Waarom Van den Assem vlak voor de WK-selectie stopte bij Oranje

Uit. Over. Schluss. De interlandloopbaan van Ireen van den Assem is nu écht voorbij. Een beslissing die de ervaren verdediger al maakte voordat de WK-selectie bekend werd gemaakt. Ze wil nog een laatste jaar vol vlammen bij haar club Tilburg. 

Ja, ze koos er dus zelf voor om het Oranje-boek dicht te gooien. Een besluit dat geleidelijk tot stand kwam. ‘Het begon eigenlijk al met het einde van de competitie’, vertelt de 32-jarige Van den Assem. ‘Daarin moesten we met Tilburg play-offs spelen. Drie zware wedstrijden tegen Oranje-Rood, die ik – bewust – volledig heb meegedaan. Een paar dagen na dat derde duel, zat ik alweer in het hotel bij het Nederlands elftal.’

‘En dat terwijl ik een chronische achillespeesblessure heb. Daarmee kan ik nog heel veel, mits er ruimte en tijd is voor een geleidelijke opbouw.’

Zie daar de voornaamste reden voor Van den Assem om te stoppen bij Oranje. ‘Het was gewoon veel. Te kort op elkaar. Mijn prioriteit ligt nu bij Tilburg. Daar wil ik nog een jaar fijn en zorgeloos hockeyen. De afspraak met Jamilon (bondscoach Mülders, red.) maar ook met mijzelf was: ik speel niet meer met pijn of stress. Tot de wedstrijd tegen Argentinië was dit het geval en was er dus ruimte om uit te zoeken wat er nog in het vat zat. Maar omdat ik merkte dat ik de play-offs nog in de benen had, kreeg ik twijfels. Hoe zou ik uit de zomer komen? Ik besefte dat ik niet meer ten koste van alles international wilde zijn. Misschien lijkt het gek om dat vlak voor een selectiemoment te beslissen. Maar voor mij was het juist het beste moment.’

Ireen van den Assem, Kyra Fortuin en Margot van Geffen tijdens de Pro League-ontmoeting tussen de Oranje Dames en Argentinië op Union. Foto: Willem Vernes

Het verschil tussen Tilburg en Oranje

Wellicht ook het laatste moment. Want na de dubbel tegen Engeland werd de spelersgroep voor het WK bekendgemaakt. ‘Mijn rol bij Oranje was natuurlijk ook heel anders dan bij Tilburg’, zegt Van den Assem. Bij haar club is ze onomstreden. ‘Moeder Gans’, zoals ze het zelf noemt. Aanvoerder en aanjager. ‘Daar sta ik volledig in mijn kracht en speel ik met veel plezier en vertrouwen. Bij Oranje is dat laatste minder vanzelfsprekend, verviel ik in oude patronen die ik niet in anderhalve week tijd kan doorbreken. Dat in combinatie met mijn achillespees maakt dat ik deze keuze heb gemaakt.’

Er komt nu een einde aan het korte en bijzondere staartje van haar interlandloopbaan, die vlak voor de Olympische Spelen van Tokio leek te eindigen. Ze had de selectie al gehaald, maar kon door een spierblessure toch niet mee. Een anticlimax van heb ik jou daar. In het najaar hakte ze de knoop door. Ze stopte. 

Daardoor leek het na 79 interlands afgelopen te zijn voor de wereldkampioen van 2018. Totdat bondscoach Mülders aanklopte en voor nieuwsgierigheid zorgde. Een kans om een fraaier laatste hoofdstuk te schrijven. Eentje die Van den Assem met beide handen aangreep.

Van den Assem in Oranje tijdens het Pro League-duel met Argentinië op Union. Foto: Willem Vernes

Maximaal genieten van interland nummer 82

‘Het is goed zo’, klinkt het tevreden aan de andere kant van de lijn. ‘Ik ben eerlijk naar mijzelf geweest. Het voelt anders, heel erg anders, dan een jaar geleden. Toen ik geblesseerd afhaakte voor de Spelen en daarna stopte, voelde het onaf. Was het verhaal van mij en het Nederlands elftal nog niet afgesloten. Nu kan ik met een opgeheven hoofd en een grote glimlach stoppen.’

De Brabantse kon ook extra genieten van haar laatste interland. Nummer 82. Engeland-uit. Met een goal en een assist was ze de man of the match tijdens de 2-1 zege. ‘Ik kon genieten, was bewust bezig met het idee dat het hierna klaar zou zijn. Dat gaf een goed, voldaan gevoel. Nu heb ik het maximale eruit gehaald.’

Ze liet het al vallen. Komend seizoen wordt dus haar laatste seizoen als tophockeyster. ‘Nog één keer alles meemaken met Tilburg in de Hoofdklasse. Dat wil ik supergraag. Daarna is het tijd voor andere dingen. Man, er is nog zoveel meer in het leven. Ik volg mijn gevoel. Als je dat doet, is het nooit verkeerd. Toch?’