Na alle gifbekers was Gold Cup zoet toetje voor Amsterdam

Turbulent. Een achtbaan. Noem het seizoen van Amsterdam hoe je wilt. Er was maar een ding echt erg na de verloren play-offs tegen Bloemendaal en de shootout-nachtmerrie tegen HGC: de bekerfinale ook nog verliezen van Pinoké. ‘Afgelopen zondag was iedereen nog helemaal kapot’, weet coach Jan Jorn van ’t Land.

Als een boer met kiespijn. Zo kun je de gezichten van sommige Amsterdamse spelers wel betitelen, na het binnenslepen van de Gold Cup. Sommige spelers lachten hun tanden bloot, anderen leken in verdachten verzeild bij een shootout-serie in Wassenaar.

Maar toch: als ze vanavond het seizoen officieel met elkaar afsluiten en afscheid nemen van een van hun beste spelers Jan Willem Buissant, dan staat er toch een grote gouden beker in hun midden. Misschien dat de gouden beker wel café Bubbels haalt, op het Amsterdamse Leidseplein.

En waarom ook niet? Een prijs is een prijs en dat moet worden gevierd. Nadat Amsterdam in maart met 2-8 had verloren van HGC en coach Graham Reid was vertrokken, kwam het team weer enigszins op koers, na een lastige periode. Met een treble, die nog mogelijk was. ‘We speelden voor drie prijzen. In termen van belangrijkheid: play-offs, EHL en beker. Dan speel je uiteindelijk alleen de finale van de Gold Cup, maar dan wil je wel winnen’, zei coach Jan Jorn van ’t Land, die net als iedereen van Amsterdam een paar zware dagen had na de verloren shoot-outs zaterdag en zondag tegen HGC.

‘Iedereen was zondag helemaal klaar en kapot. Fysiek en mentaal leeg. We hebben even afstand van elkaar genomen en niet getraind. We zijn vanochtend weer bij elkaar gekomen. Het slechtste wat we konden doen is deze wedstrijd op de verkeerde manier aanvliegen. We moesten het seizoen positief afsluiten.’

Aanvoerder Billy Bakker toont de Gold Cup aan zijn teamgenoten. Foto: Willem Vernes

Tijn Lissone werd door hele team geslingerd

Na een achtbaan van een seizoen betekende het verliezen van Gold Cup-finale van buurman Pinoké in een bosderby de gifbeker tot het laatste druppeltje leegslurpen. Zeker na shoot-outs, omdat Amsterdam zowel tegen Bloemendaal, HGC en Rot-Weiss Köln verloor na shoot-outs. Dat gebeurde niet en het inzetten van internationals Billy Bakker en Mirco Pruyser was een bewijs van de dadendrang van Amsterdam. Met de Pro League-wedstrijden op komst, werden ze wel deels gespaard.

Er wordt veel gesproken over het verouderde Amsterdam. Maar een van de positieve uitzonderingen van de ‘jonkies’ was dit seizoen Tijn Lissone. De middenvelder is met zijn 24 jaar in ieder geval een van de jongeren in dit team. Dit seizoen werd hij door blessures ongeveer op elke positie ingezet. Maar Lissone werd wel steeds belangrijker bij Amsterdam, naarmate het seizoen vorderde.

‘Het is steeds beter gegaan. Toen het in het begin van het seizoen niet liep bij ons, was het voor mij ook lastig. Omdat ik een allrounder ben en er jongens met blessures waren, werd ik overal geposteerd. Ik begon het seizoen voorin. Toen ben ik naar de verdediging gegaan. De laatste weken sta ik weer op het middenveld, dat is toch de plek waar ik thuishoor.’

Tijn Lissone van Amsterdam. Foto: Willem Vernes

Na een turbulent seizoen toch een prijs

Lissone maakte een paar jaar geleden de overstap van Schaerweijde en keek wat vertwijfeld als het over de vreugde van het winnen van de Gold Cup ging, maar maakte met zijn woorden goed, wat hij met zijn gezicht niet kon. ‘Je wint toch gewoon een prijs, na een turbulent seizoen. Na een aantal zware weken, waarin we elke keer net niet goed genoeg bleken en elke keer een voorsprong weggeven. Dan is dit extra mooi. Een prijs winnen is toch gelukt.’

Bekijk hier de reactie van aanvoerder Billy Bakker: