Pinoké wint EHL na kansenarme finale tegen Kampong: 1-0

Pinoké mag er ook dit jaar een hoofdprijs bijzetten in de vitrine van z’n clubhuis. Maandagmiddag wonnen de mannen van Jesse Mahieu in het Wagener Stadion de finale van de Euro Hockey League van Kampong: 1-0. Deze titel is een primeur voor De Steekneuzen, die vorig seizoen tijdens hun eerste deelname aan het Europese toernooi niet verder reikten dan de kwartfinales.

Ze gooiden massaal hun sticks in de lucht van vreugde. Renden als een malle naar het vak met hun fans, de supporters in het donkerblauw. In het feestgedruis vloerde Jacob Draper als een ware judoka zijn teamgenoot Marlon Landbrug. Daan Bonhof sprong boven alles en iedereen uit. Hun finale was allesbehalve spectaculair en mooi. Maar wat waren ze blij. De mannen van Pinoké, die ook dit jaar een hoofdprijs wonnen.

Het waren schitterende taferelen die de nieuwe status van Pinoké nog maar eens benadrukten. De ploeg die zo lang in de schaduw stond van grote broer Amsterdam, is uitgegroeid tot een regelrecht topteam. Ze zijn geen eendagsvlieg, die mazzel had met een goed seizoen. Er werd doorgebouwd op het geraamte van het kampioensteam. Er vertrok bijna niemand en de versterkingen waren gericht en doordacht. De sterke Brit Jacob Draper, die voor meer stabiliteit zorgt op het middenveld. De ervaren Johannes Mooij, die alle klappen van de tophockeyzweep al kent. En natuurlijk het teruggekeerde kind van de club, Joep Troost, die is uitgegroeid tot een heuse doelpuntenmachine.

Ze zijn dus in de breedte gegroeid. En dat vergde ook z’n offers. Clubicoon Morris de Vilder viel voor de EHL buiten de selectie. Dat gold ook voor toptalent Danilo Trieling, die zich al prima manifesteerde in de Tulp Hoofdklasse. Zij zagen vanaf de tribune dat beide teams erg voorzichtig aan de wedstrijd begonnen. Het was schuiven en schaken in de eerste acht minuten, die zich vooral afspeelden tussen beide 23-metergebieden.

Dat aftasten werd doorbroken door een snerpend fluitje van scheidsrechter Sébastien Michielsen. Hij beloonde de eerste echte aanval van de wedstrijd met een strafbal voor Pinoké. Een terechte, waar Kampong amper tegen protesteerde. Hun verdediger Jip Janssen bracht met z’n stick Pinoké-spits Sébastien Dockier ten val. Zijn Belgische landgenoot Alexander Hendrickx stelde het publiek niet teleur en pushte onberispelijk de openingstreffer langs Kampong-goalie David Harte, 1-0. Een kunstje dat Hendrickx al eerder had geflikt. Want ook in de halve finale tegen Old Georgians scoorde de verdediger vanaf de stip.

Foto: Willem Vernes

Kansen op een hand te tellen

Daar liep Pinoké al snel uit naar een 2-0 voorsprong. Die had er vandaag ook kunnen komen, als Marlon Landbrug na een kwartier spelen het vizier iets scherper had afgesteld. Zijn vrije schietkans met de forehand vloog tegen de klompen van Harte. De doelman die zondag een hoofdrol speelde in de gewonnen shoot-outserie tegen Rot-Weiss Köln, kreeg verder vrij weinig te doen in de eerste helft. Dat gold ook voor zijn collega Hidde Brink, in het doel van Pinoké. Die zag dat de grootste kans in het vrij saaie tweede kwart – een backhand van Silas Lageman – voorlangs het doel vloog van De Steekneuzen.

Helaas voor het uitverkochte Wagener Stadion bleven de kansen op een paar verkleumde vingers te tellen. Want ja, het was ouderwets fris in Amstelveen waar liefst 5.700 toeschouwers de moeite hadden genomen om de finale bij te wonen. Pinoké was van beide teams nog het gevaarlijkst in Q3. Schoten van Miles Bukkens en Dockier waren echter te slap om Kampong echt in verlegenheid te brengen.

Dat gebeurde wel toen middenvelder Mats Marree de bal vlak voor de cirkel verloor. Pinoké kon daar echter niet van profiteren. Het thuispubliek was nog het meest blij op het moment dat de eerste strafcorner van Kampong niet doorging. De Utrechters leken aan te mogen leggen, na vermeend afhouden van Draper. Maar na het raadplegen van de videoreferee ging dat mogelijke hoogtepunt in rook op.

Hoe de laatste Utrechtse kansen in rook opgingen

Het was wachten op een daverend eindschot van Kampong. Een Utrechtse variant op het Haagse kwartiertje, waarin het zou gaan stormen. Kampong werkte zich een slag in de rondte, maar leed ondertussen ook veel balverlies. Het slopende EHL-weekend liet zich voelen. Drie wedstrijden binnen vier dagen hadden de ploeg van Tim Oudenaller moordend veel energie gekost. Hun kwartfinales tegen Gantoise (2-1) en Rot-Weiss (5-5, gewonnen na shoot-outs) zorgden ervoor dat de batterij allang niet meer volledig was opgeladen.

Met pijn en moeite kwamen ze nog richting de cirkel. Was er nog een gevaarlijke voorzet van Jelle Phijffer die de stick van spits Mats Gruter net miste. Drie minuten voor tijd moest het gebeuren. De videoscheids werd ingeschakeld door Kampong nadat Hendrickx bolle kant maakte in de cirkel. Het was wachten op een corner. Een kwestie van tijd, zo leek het. De bolle kant was immers duidelijk zichtbaar op de herhaling, die ook werd getoond in het stadion.

Maar op die videobeelden werd ook geconstateerd dat de Utrechters daarvoor nog een overtreding hadden gemaakt. De corner ging dus niet door, waarmee de laatste spaarzame kans ook was verkeken. Pinoké verdedigde als een leeuw en trok ‘m over de streep. Net als vorig jaar is het weer feest bij de Amsterdammers. Toen kroonden ze zich tot de besten van het land. Nu zijn ze zelfs de besten van Europa.

Pinoké wint voor het eerst in de historie de EHL na de 1-0 zege op Kampong. Foto: Willem Vernes

Pinoké – Kampong 1-0 (1-0)
9. Alexander Hendrickx 1-0 (sb)

Lees hieronder de hoogtepunten van de finale van de EHL tussen Pinoké en Kampong terug.


2 Reacties

  1. lenny-baker

    Wat een schandalige format om 1 team een dag minder rust te geven. Dat is zowel bij de dames als de heren. Doe dan 1 damesdag en 1 herendag voor de halve finales. En dat wissel je eider jaar in volgorde om.

  2. JeroenvanHeugten

    Het zat Pinoké niet tegen dit lange weekend. Niet qua speelschema, niet qua tegenstanders en ook niet qua arbitrage. Desalniettemin kunnen we toch wel vaststellen dat de meest stabiele ploeg (1 goal tegen in 3 wedstrijden) gewonnen heeft. In de finale een beetje op z’n Italiaans: dus uitgenast. Maar alsjeblieft ophouden over een dag meer of minder rust, want dat gebeurt ook op WK’s of olympische spelen. Fact of (hockey)life. En de klapperboom kon daar vandaag niet zo goed mee omgaan. Een deel van hun aanhang overigens ook niet.


Wat vind jij? Praat mee...