Plop! Daar schoot midden op het veld uit het hoopje feestvierende Bloemendaal-speelsters weer een kurk de lucht in. Een half uur na hun 3-2 overwinning op HGC en hun handhaving in de Hoofdklasse vierde de ploeg van coach Teun de Nooijer nog steeds feest op het veld van hun tegenstander.
Een ravage was het. Het leek wel alsof het speelveld het decor was geweest van een avondje stappen. Overal om de speelsters heen lagen lege flessen prosecco, ontpopte kurken en plastic bekertjes. Midden op het veld stond een blauwe krat met daarin tussen de lege flessen wijn nog een paar volle flessen wijn. Het feest kon dus nog wel even doorgaan.
Er wordt geproost op de overwinning en de handhaving van Bloemendaal. Foto: Koen Suyk
‘Zet die goal maar op mijn naam’
Ergens in het feestgedruis stond aanvoerder Melle Spruijt, die drie minuten voor tijd uit een strafcorner vanaf de kop van de cirkel de winnende treffer (3-2) had binnengeslagen. Althans, dat zei ze zelf, overtuigd van haar gelijk. Het publiek op de tribune dacht echter te hebben gezien dat Kate Richardson-Walsh de bal nog net met een tip-in van richting had veranderd. ‘Nee, ik was het’, antwoordde Spruijt op de vraag wie nou daadwerkelijk dat winnende doelpunt had gemaakt. ‘De bal werd wel aangeraakt, maar door een voet van de tegenstander. Wacht, ik vraag het wel even aan Kate.’
Vervolgens tikte Spruijt haar teamgenote op haar schouder. Na een kort overleg luidde Spruijts conclusie: ‘We weten het niet. De bal raakte wel iets aan, maar onduidelijk is wat. Zet hem maar op mijn naam.’ Daar voegde ze nog wel snel aan toe: ‘Of nou ja, hij mag natuurlijk ook haar naam.’
De vreugde bij Bloemendaal is groot nadat het met 3-2 van overgangsklasser HGC heeft gewonnen. Foto: Koen Suyk
‘Kwamen wij eigenlijk op voorsprong?’ probeerde de na winterstop in vorm stekende Josien Galama zich te herinneren, een dag nadat ze in het met 2-0 gewonnen thuisduel met twee treffers van waarde was geweest. ‘Sorry, ik weet het niet meer. We spelen de laatste tijd zoveel wedstrijden. In het eerste duel dat we vorige week van HGC verloren, hebben we niet genoeg strijd en wilskracht getoond. Maar dat hebben we vandaag en gisteren wel gedaan. We zijn er vol opgeklapt.’
Beide ploegen vonden dat ze het meeste recht op de overwinning hadden
Waar de dames van Bloemendaal zaterdag een relatief eenvoudige zege boekten, waren beide partijen zondagmiddag beter in evenwicht. Het was typisch zo’n wedstrijd waarvan beide ploegen na afloop vonden dat zij het meeste aansprak op de overwinning mochten maken. Bloemendaal vond dat Bloemendaal beter was, HGC vond dat HGC beter was.
Spannend was het zeker. In een scrimmage voor het doel van HGC was het Bloemendaal-speelster Joëlle Ketting die haar stick tegen de bal kreeg en haar ploeg op voorsprong zette. Een minuut later kwam HGC op gelijke hoogte door een vlammend forehandschot van Anna van den Putten. In de 22ste minuut sloeg Damy Sistermans van HGC een strafcorner binnen, waarna vlak voor rust Helen Richardson-Walsh uit een mooie aanval de stand weer in evenwicht bracht.
Helen Richardson-Walsh nadat ze de gelijkmaker (2-2) heeft gescoord. Foto: Koen Suyk
Het winnende doelpunt van Melle Spruijt – okee, we geven hem aan haar – was de bekroning op een prachtige tweede seizoenshelft van Bloemendaal. Twee punten slechts veroverden de Mussen in de eerste helft van de competitie. Toch is het hen gelukt zich te handhaven in de Hoofdklasse.
Spruijt: ‘Het was niet zo dat we er iedere keer hard afgingen en dik verloren. Telkens was het net-niet. Maar net-niet kan in net-wel veranderen. En dat hebben we gedaan.’
HGC – Bloemendaal 2-3 (2-2)
’10 Joëlle Ketting 0-1
’11 Anna van den Putten 1-1
’22 Damy Sistermans 2-1 (sc)
’34 Helen Richardson-Walsh 2-2
’67 Melle Spruijt 2-3
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.