De lichtheid moet uit het spel van promovendus SCHC

De Bilthovense promovendus SCHC verloor afgelopen weekend alle wedstrijden van de ABN AMRO Cup. Dat kan gebeuren, denkt de ervaren oefenmeester  Michiel van der Struijk, die als oud-coach van Kampong en Braxgata weet hoe het er in de top aan toegaat.  

Géén idee wat zijn jongens aan het doen waren tegen Kampong, in een wedstrijd die SCHC met 3-0 verloor. ‘Volgens mij duwden we de bal ongeveer binnen een minuut in eigen goal. Ik had ze nog nooit zo slecht gezien in deze voorbereiding’, zegt Van der Struijk, die daarna rustig de tijd nam om met zijn manschappen nog eens door te nemen wat er allemaal fout ging. Waar sommige spelers nog de kalmte bewaarden, begonnen anderen zoals verdediger Marnix Kleinsman (ex-Kampong, ex-Schaerweijde) zich verbaal te roeren in die nederlaag tegen de landskampioen.

Even later speelde SCHC een prima wedstrijd tegen Almere, die ze na heel veel kansen toch met 1-0 verloren. Maar de rust was teruggekeerd in de hoofden van de Bilthovense spelers. Er werd gestructureerd hockey gespeeld op hoofdklasseniveau.

Deze twee wedstrijden geven waarschijnlijk een goed beeld van het SCHC van nu en hun komende seizoen in de Hoofdklasse. Soms heel goed, soms wat minder. Dat hoort erbij, als promovendus, weet Van der Struijk. Hij tekende in 2016 een contract bij de club toen hij nog dacht dat ze in de Hoofdklasse zouden spelen, maar zag tot zijn afgrijzen dat SCHC onder coach Albert Kees Manenschijn degradeerden. Binnen een jaar promoveerde het Bilthovense team knap door eerste te worden in de poule en in de streekderby met Schaerweijde meteen promotie af te dwingen. Achteraf denkt de oude keeper van Hurley dat het niet eens zo slecht is geweest voor zijn team.

‘Daardoor is het een heel positief seizoen geweest, waar we ons konden ontwikkelen’, vertelt hij. ‘Wij waren ook wel echt een van de betere ploegen van de Overgangsklasse. Maar ik denk dat wij ons ook echt tot in detail hadden voorbereid op de eindfase. Alle ‘What if scenario’s’ doorgenomen. Bepaald wanneer we 1-op-1 gingen spelen. Wanneer we de keeper zouden wisselen. Al vanaf de winterstop de shoot-outs geoefend en dat op allerlei mogelijke manieren moeilijker gemaakt ook.’

Verdediger Marnix Kleinsman in actie tegen Kampong. Foto: Henk Heijen

Van der Struijk is nu fulltime werkzaam in het hockey

Met Luuk van Duren (Hurley), Roderick Tam (Victoria), Martijn van Liemt (paar jaar buitenland, voorheen Huizen) en Thomas van den Bos (Huizen) heeft Van der Struijk een aantal versterkingen tot zijn beschikking die de selectie in ieder geval een stuk breder maken. Maar zoals ook duidelijk werd tijdens de afgelopen week, zal de promovendus snel moeten leren om zich het hockeyen in de Hoofdklasse eigen te maken. Van der Struijk: ‘Er zit veel goeds in ons team. De manier waarop we willen hockeyen. Alleen de uitvoering laat nog te wensen over. Er is een bepaalde lichtheid soms in ons spel, dat in de Overgangsklasse niet werd afgestraft, maar in de Hoofdklasse wel. Dan heb ik het over onnodig balverlies, net even iets half doen, laag rendement in de cirkel. Daar kwamen we vorig jaar mee weg, maar nu in de Hoofdklasse niet. Dat bewustzijn wordt een stuk beter. Behalve dan zo’n wedstrijd tegen Kampong. Dan is het verschil heel groot en krijg je een hoop huiswerk mee.’

Als voormalig coach van Kampong en het Belgische Braxgata – waarmee hij de play-offs wist te halen – weet hij in ieder geval wat er op het hoogste niveau vereist is. ‘Natuurlijk gaan we ons eigen spel spelen en ons niet alles laten opleggen door de tegenstander. Maar tegen sommige ploegen kun je bepaalde dingen niet doen. Je kunt als promovendus niet altijd va-banque spelen en zien waar het schip strandt.’

De bondscoach van Jongens Nederlands B die in Loosdrecht is in ieder geval blij dat de reistijd tegenwoordig beperkt is. Hij coachte drie jaar Braxgata in het Belgische Boom en reed op en neer vanuit Nederland. Hij is daarom twee jaar geleden gestopt met zijn baan als gymnastiekleraar – onder andere bij het Baarnsch Lyceum. Dat deed hij 22 jaar lang. Ondanks dat hij het lesgeven heel leuk vond, is hij blij dat hij nu vol voor het hockey kan gaan. ‘Met twee kinderen erbij was het alleen maar racen. School paste echt niet meer. Het was de hele tijd sprinten van hot naar her en lange afstanden, waardoor ik in de knoop kwam met voorbereidingen en dat soort dingen. Nu heb ik een keuze gemaakt en dat is een goede geweest. Het is nu gewoon fulltime hockey.’