De competitie van de Hoofdklasse zit er op. Een uitstekend moment voor de eindbalans. Vandaag: de drie toppers en de drie tegenvallers van de Hoofdklasse Heren.

TOPPERS

Topper 1: Jamie Dwyer

Het leek bijna op een publiciteitsstunt. De nu 39-jarige Australische hockeylegende kwam uit zijn hockeypensioen om terug te keren bij zijn oude liefde Bloemendaal en zijn eigen stickmerk te promoten. Het werd een ongekend succes, zeker als je kijkt naar wat de hockeyer – vijf keer uitgeroepen tot beste speler van de wereld – nog voor toegevoegde waarde had bij Bloemendaal.

Het is alsof een van de beste hockeyers ooit de eeuwige jeugd heeft op het hockeyveld. Hij kon zelfs excelleren in de belangrijkste fase van het seizoen. Zo scoorde hij in de eerste wedstrijd van de halve finale van de play-offs tegen Amsterdam (5-5) en bereidde hij twee treffers voor. Ook in de EHL-finale tegen Kampong scoorde Dwyer. Hij gaat weer terug naar Australië, maar we missen hem nu al. Ook als je 39 jaar oud bent kun je nog schitteren op het allerhoogste niveau.

Koen Suyk en Roel Bovendeert. Foto: Koen Suyk/Worldsportpics

Topper 2: Kampong

Wie had voor het begin van het seizoen voorspeld dat Kampong hun landstitel zou prolongeren? Bijna niemand. Aan het begin van 2018 lieten we op hockey.nl enkele hockeykenners vooruit blikken, maar was bij de meeste experts Bloemendaal de favoriet. Van tevoren leek het seizoen van de Utrechtse club die vorig jaar voor het eerst sinds 32 jaar landskampioen werd, een heerlijke afscheidstournee te worden van clubiconen Constantijn Jonker en Quirijn Caspers, die niet per se zou eindigen met zilverwerk. Het werd zoveel meer dan dat. Kampong domineerde de competitie vanaf dag 1 en eindigde ongeslagen op de eerste plek. Zelfs de moeilijke dubbel leek nog mogelijk.

Wéér liet Sander de Wijn zien dat hij misschien wel de beste speler van de competitie is en David Harte de beste keeper. En wéér liet coach Alexander Cox zien hoe een team speelt, geboetseerd naar zijn hand. Als een machine, vanuit een gesloten defensie. Maar naast de blikvangers als international Robbert Kemperman – die beslissend was door schitterend de 2-1 tegen Amsterdam te maken in de derde finalewedstrijd – kan hier iedereen van Kampong worden genoemd als uitblinker. Laten we de broertjes Jasper en Pepijn Luijkx – de kleine pitbulls op het middenveld – eens eruit lichten. Dat soort teamspelers zijn de olie van dit Kampong en het type speler dat andere topclubs zo ontzettend missen.

UTRECHT – Landskampioen Kampong na de finale van de play-offs om de landtitel tussen de heren van Kampong en Amsterdam (3-1). Foto: Koen Suyk

Topper 3: Jeroen Hertzberger

Rotterdam had een jaar om snel te vergeten (zie hieronder). Maar ondanks dat het team overduidelijk met zichzelf worstelde, met de balans, met de taken, met het zelfvertrouwen en wat er zich allemaal achter de schermen afspeelde aan crisisberaad in de kleedkamer: De 32-jarige Jeroen Hertzberger werd ‘gewoon’ voor het tweede achtereenvolgende seizoen topscorer van de Hoofdklasse, met 28 doelpunten. En daar is niets gewoon aan. Hij liet die andere wereldspits Mirco Pruyser achter zich. Hertzberger liet zien dat hij zowel met zijn strafcorner als met zijn velddoelpunten, en zijn ongelofelijke drive en kwaliteiten, elke week een sensatie blijft op de hockeyvelden. Misschien is hij wel beter dan ooit. Het leverde hem het meest dierbare op. Iets wat weinig mensen hadden verwacht: een terugkeer in het Nederlands elftal. De beloning voor het tonen van karakter.

Jeroen Hertzberger geniet na van zijn treffer. Foto: Willem Vernes

TEGENVALLERS

Tegenvaller 1: Almere

Het is misschien cru om Almere hier te noemen, dat net gehandhaafd is. Almere, de diverse club die bij veel mensen geliefd is. Maar als je nou aan een hoofdklasseteam gaat bouwen. Wat heb je dan nodig?

Goede keeper: check (Youri Beck)

Strafcornerspecialist: check (Stijn Jolie, 18 doelpunten)

Internationals: check (Jonas de Geus en Terrance Pieters)

Fanatieke supporters: check (De gevreesde Allyminati)

Het enige dat misschien ontbreekt is een makkelijk scorende centrumspits, maar verder beschikt Almere over veel elementen om in ieder geval de play-outs te ontlopen, ook al stopten er vorig seizoen veel basisspelers. Dat de ploeg bijna elke wedstrijd met één doelpunt verschil verloor dit seizoen, ook tegen de topclubs, zegt genoeg over het aanwezige spelersmateriaal. Maar dat Almere teams als Tilburg en SCHC boven zich zag eindigen, die niet over internationals of een sleepkanon als Jolie beschikken, mag het zichzelf aanrekenen.

Tegen Hurley bleef Almere met de hakken over de sloot in de Hoofdklasse. De ploeg onder leiding van Pasha Gademan zal als het enigszins bij elkaar blijft in ieder geval in staat moeten zijn om de play-outs te ontwijken en de volwassenheid moeten kweken om meer wedstrijden over de streep te trekken en de stap naar de hogere regionen daadwerkelijk te zetten.

ALMERE – Hockey – Hoofdklasse competitie heren. ALMERE-HGC (0-1) . Jonas de Geus (Almere) heeft een kans gemist. Foto: Koen Suyk

Tegenvaller 2: Oranje-Rood

Waarschijnlijk kijkt de concurrentie likkebaardend naar het spelersmateriaal van Oranje-Rood. Als je uit die spelersstal ook maar één of twee hockeyers kunt krijgen, maak je als gemiddeld hoofdklasseteam al meer kans op het halen van de play-offs. Strafcornerkanon Mink van der Weerden, met een van de meest dodelijke sleepcorners van de wereld. Robert van der Horst, gekozen tot beste speler van de wereld 2015. Bob de Voogd, een van de vriendelijkste gezichten van de club, maar ook een ervaren international met een dodelijke versnelling en backhand. Thomas Briels, de aanvoerder van het Belgisch nationale team. Benjamin Stanzl, de keizer van Oostenrijk en een parel op de Nederlandse velden. Agustin Mazzilli, een heerlijke Argentijnse dribbelaar die precies speelt zoals je verwacht van een heerlijke Argentijnse dribbelaar: flegmatiek.

Muhammad Rizwan, de aanvoerder van Pakistan, die dit seizoen maar weinig in actie kwam voor Oranje-Rood, maar zo belangrijk kan zijn voor de club. Mehmood Rashid, ook een schitterende Pakistaanse speler, belangrijk op de linkerflank. Joep de Mol, de Nederlandse jonge international, waar het talent van afdruipt. Pirmin Blaak, de keeper van het Nederlands elftal, die naarmate het seizoen vorderde niet meer te passeren leek. En dan hebben we het nog niet eens over Jelle Galema, Niek van der Schoot en al die anderen, die zo sterk zijn en ook internationale ervaring hebben. Conclusie: met dit spelersmateriaal ben je op papier sterker dan misschien wel elk ander team in de Hoofdklasse. Dan is een matig begin van de competitie, gerommel met de coach en uiteindelijk als enige resultaat een vierde plek in de competitie en een EHL-ticket véél en véél te weinig.

Lucas Judge en Roger van Gent. Foto: Arnold Verkade/OrangePictures

Tegenvaller 3: Rotterdam

Dat de club die vorig seizoen tweede was van Nederland, een matig seizoen beleefde met de vijfde plaats is wellicht bekend. Misschien is het vertrek van Seve van Ass – een van de allerbeste middenvelders van de wereld en een van de aanvoerders van Oranje – wel symbolisch voor dit hele seizoen en ook een typische conclusie van een jaar wat toch als mislukt kan worden bestempeld, met een vermoeiende inhaalrace richting de play-offs, die voortijdig strandde. Rotterdam miste onder andere hun sterke Engelsman Adam Dixon, die het jaar ervoor nog voor die perfecte balans zorgde.

De Euro Hockey League (EHL) redde Rotterdam, met een bizarre comeback tegen Mannheim in de KO16 in eigen huis, een organisatie waar de havenstad met hun mensen en accommodatie altijd in uitblinkt.

Dat coach Albert Kees Manenschijn in de allerlaatste wedstrijd van het seizoen – de strijd om het brons van de EHL tegen Herakles – Oliver Polkamp ernaast zette vanwege uitlatingen was niet alleen een incident, maar een symptoom, een teken van een team dat niet altijd een team was dit seizoen en op te veel momenten door het ijs zakte (kijk de video vanaf 10:20).

Waar Rotterdam vorig seizoen ijzersterk voor de dag kwam en bijna landskampioen werd, ontbrak dit seizoen de ruggengraat. Een bepaalde ondergrens. In de belangrijke wedstrijden was vooral de defensie een zorgenkindje. Met de komst van echte verdedigers als Marnix Kleinsman en Tristan Algera wordt dat gat in ieder geval dichtgemetseld voor komend jaar. Rotterdam kennende zal er met geweld nog wat buitenlandse spelers worden gehaald, maar het verlies van een radertje van de tandem Hertzberger-Van Ass-Thijs van Dam is een groot gemis.

Rotterdam bij de EHL. Foto: Frank Uijlenbroek