Berlijn wil met Bosnisch elftal Balkanland positieve impuls geven

‘Als je het Nederlands elftal niet haalt, kan je altijd nog voor het Bosnische nationale team uitkomen.’ Het was een opmerking die Stefan Berlijn een keer terloops tegen zijn 10-jarige dochter maakte, maar hem niet veel later aan het denken zette. Want, wordt er überhaupt in Bosnië en Herzegovina gehockeyd? Het antwoord bleek nee. ‘Dat is jammer’, vond Berlijn, die vervolgens het plan opvatte om een alternatief Bosnisch elftal op te zetten.

De link tussen Berlijn en het Balkanland is eenvoudig te verklaren. Hij is getrouwd met de Bosnische Alma. Ze werd geboren en groeide op in Srebrenica. In het plaatsje in Oost-Bosnië vond in 1995 de grootste genocide in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog plaats. Meer dan achtduizend moslimmannen werden vermoord, onder wie de vader van Alma. Ze vluchtte op 15-jarige leeftijd met haar moeder, broer en zus naar Nederland.

‘Hier hebben we elkaar ontmoet, zijn we getrouwd en inmiddels twee kinderen verder’, zegt Berlijn. Beide kinderen zijn half Nederlands, half Bosnisch. De oudste, Hanna, hockeyt sinds een aantal jaar bij Kampong. ‘Ze vond mijn opmerking niet zo leuk. In Bosnië doen ze helemaal niet aan hockey, tenzij het op ijs is.’

Aandacht voor hockeysport

Dat zou Berlijn graag anders zien. Hij wil de hockeysport in Bosnië en Herzegovina onder de aandacht brengen. Hockey is zo goed als onbekend in het land. Dochter Hanna werd begin dit jaar dan ook vreemd aangekeken toen ze op een voetbalkunstgrasveld in Srebrenica aan de slag ging met de bal en stick.

‘Hoe leuk zou het zijn om een aantal meiden of jongens bijeen te brengen en dan een soort Bosnisch elftal te formeren’, legt Berlijn zijn initiatief uit. ‘Het is meer ludiek. Ik heb niet de illusie om met het team naar de Olympische Spelen te gaan.’

Trots

‘We willen Bosnië positief onder de aandacht brengen’, gaat Berlijn verder over de onderliggende gedachte van een alternatief Bosnisch hockeyteam. ‘In het nieuws gaat het altijd over de oorlog en de genocide. Mensen willen trots zijn, maar hoe kan je trots zijn als het alleen maar hier over gaat? We willen dat de bewoners trots zijn op Bosniërs die buiten Bosnië wonen, maar het land nog steeds een warm hart toedragen.’

De tienjarige dochter van Stefan Berlijn, Hanna, in actie op het voetbalkunstgrasveld in Srebrenica. Foto: Stefan Berlijn

Na de burgeroorlog in Joegoslavië ontvluchtten naar schatting een miljoen Bosniërs hun land. Ze vonden onderdak in andere Europese landen. In Nederland wonen er volgens Berlijn ruim 100.000 mensen van Bosnische komaf.

‘Daartussen zullen vast wel meiden of jongens zitten die hockeyen of gehockeyd hebben’, zegt Berlijn. ‘Er wonen ook veel Bosniërs in Duitsland en Engeland. Dat zijn hockeylanden. Ik weet niet of daar al initiatieven zijn genomen. Laten we eerst naar Nederland kijken en dan naar het buitenland.’

In de kinderschoenen

Het initiatief, dat volgens Berlijn op enthousiasme kan rekenen van de KNHB en EHF, staat nog in de spreekwoordelijke kinderschoenen. ‘Ik heb op Facebook een oproep geplaatst en familie en vrienden ingeschakeld. We hopen een leuke groep mensen bij elkaar te krijgen. Dat is de eerste stap.’

Berlijn: ‘Ik hoop begin volgend jaar een bijeenkomst te organiseren op een club die een veld beschikbaar wil stellen en misschien dat een international dan een training wil verzorgen voor de groep.’

Signaal afgeven

Het liefst zou Berlijn met het alternatieve Bosnische elftal naar Bosnië afreizen. ‘Het zou mooi zijn om de mensen daar kennis te laten maken met hockey door middel van clinics. Waartoe het leidt, weet ik niet. Maar laat het een signaal zijn, dat er animo voor hockey is.’

Stefan Berlijn hoopt dat er in Nederland nog meer spelers rondlopen met Bosnische roots die zich bij het initiatief willen aansluiten. Geïnteresseerden kunnen hem mailen op saberlijn@gmail.com.