WK-blik: Clash der stijlen bij klassieker Argentinië – Engeland

Liefst 44 wedstrijden worden gespeeld tijdens het WK Dames in Amsterdam en Terrassa. Elke dag pikken wij een opvallende krachtmeting tussen twee buitenlandse teams eruit. Vandaag: Argentinië – Engeland.

Waarom is dit duel bijzonder?
Argentinië – Engeland is niet alleen een clash der stijlen, maar ook een klassieker in het vrouwenhockey. Twee mondiale grootmachten, die elkaar al jaren tegenkomen op grote toernooien. Nog over die stijlen: het Engelse powerspel tegenover het passievolle, technische en ook grillige tangohockey. Stevige duels gegarandeerd! De winnaar neemt het op tegen Duitsland. Ook dat levert dus onherroepelijk weer een schitterend affiche op.

Hoe kwam Argentinië bij de laatste acht?
Con dos dedos en la nariz. Dat is Spaans voor ‘met twee vingers in de neus’. Las Leonas waren de koninginnen van de poulefase. Ze wonnen net als Australië en Nederland drie wedstrijden, maar qua doelsaldo veruit de besten. Met een verschil van plus dertien denderde de ploeg van Fernando Ferrara door naar de beste acht, zonder de tussenronde te spelen.

En Engeland?
Voor de Britten was het een ouderwetse bumpy road richting de laatste acht. Ze stonden na twee duels onderaan in de bloedstollende poule B, waarin zo vaak werd gelijkgespeeld. Het kwam voor Engeland aan op het slotduel in de groep, tegen China. Alleen als ze zouden winnen, waren ze zeker van een plek in de tussenronde – of op z’n Engels cross-overs. Daar slaagden de olympisch kampioen van Rio wonderwel in, waarna Zuid-Korea met 5-0 werd weggevaagd. De vorm is dus gevonden.

Op wie moeten we letten bij Engeland?
Ja, dan gaan we toch de naam van Giselle Ansley droppen. De corner van de verdediger van HGC staat symbool voor die wederopstanding van Engeland. In de verloren poulewedstrijd tegen Nieuw-Zeeland werd de ene na de andere bal op de kop verpest. En ja, geregeld was het specialist Ansley die mocht aanleggen. Tegen China pushte ze eindelijk raak en daarmee was de Britse beer los. Drie dagen later maakte ze er twee tegen Zuid-Korea en maakte daarmee echt een einde aan de vaderlandse cornercrisis. 

En bij Argentinië?
Het ligt natuurlijk enorm voor de hand om topscorer Agustina Gorzelany in de schijnwerpers te zetten. Dat gaan we ook doen. De cornerschutter van de Zuid-Amerikanen gaat als een speer. In alle drie WK-duels van Argentinië maakte zij elk twee goals. Vijf rake corners en een benutte strafbal bezorgen haar een – gedeelde – eerste plek op de topscorerslijst. We willen ook Valentina Raposo even er uitlichten. De vrije verdediger is een baken van rust in de Argentijnse defensie en is gezegend met een schitterende, ouderwetse harde klap. Bovendien is ze pas negentien jaar. Let maar op, daar gaan we nog veel van horen. 

Hoe goed kennen de teams elkaar?
Vrij aardig. Uiteraard zagen ze elkaar in de laatste editie van Pro League. Dat gebeurde in februari, op het olympisch trainingscomplex in Buenos Aires. Wedstrijden waar Argentinië met plezier aan terugdenkt: beide keren werd het 5-2. Voetnootje: Maddie Hinch keepte beide wedstrijden niet bij Engeland. 

Wat als het shoot-outs worden?
Ja, daar komt Hinch weer om de hoek kijken. De goalie van Tilburg heeft een reputatie hoog te houden op shoot-outgebied. Daar weet Oranje sinds het EK van 2015 en de daaropvolgende Spelen van Rio – helaas – alles van. Onlangs, bij nu play-offkraker tegen Oranje-Rood, toonde Hinch aan dat ze haar shoot-outskills nog absoluut niet verleerd is. Argentinië heeft minder warme herinneringen aan zijn laatste shoot-outseries. De laatste drie – allemaal tijdens het afgelopen Pro League-seizoen – gingen verloren. 

Op welk land moeten we ons geld zetten?
Alle peso’s op Argentinië! Allereerst wonnen zij zes van laatste zeven duels met de Britten. Daarnaast zijn Las Leonas veel vormvaster.