Thijs Vinkenvleugel: van drie jaar ‘in het tweede’ naar Landelijke Jeugd

Na drie jaar in een tweedelijnsteam speelt Thijs Vinkenvleugel in de Landelijke Jeugd. Bij Push Jongens Onder 16-1 is hij een stille kracht. ‘Als coach wil je wel vijf jongens als Thijs in je team hebben.’

Een opvallende verschijning loopt er zaterdag rond in de achterhoede van Push. De lange en tengere Vinkenvleugel, die als laatste man speelt. Een beetje ijdel is hij wel, geeft de tiener lachend toe na de 3-2 zege op HGC. ‘Ik ben een dag voor de wedstrijd nog naar de kapper geweest. De afspraak stond al, maar toen ik hoorde dat hockey.nl langskwam heb ik de afspraak naar voren gehaald.’ Om zich dan bijna te verontschuldigen. ‘Het was ook echt nodig hoor.’

Het was zaterdag een bijzondere dag voor de centrale verdediger. Het was zijn eerste wedstrijd in de landelijke competitie met Push, dat zaterdag in z’n nieuwe poule begon. De afgelopen drie seizoenen speelde Vinkenvleugel op een veel lager niveau. Twee jaar zat-ie in de C2. Het vorige seizoen moest hij genoegen nemen met een plekje in de Jongens Onder 16-2. ‘Je moet natuurlijk ook een beetje geluk hebben dat de trainer het in je ziet’, klinkt het wijs. ‘Ik wilde weer heel graag in een selectieteam spelen. Gelukkig had de coach mij opgegeven om selectie te doen.’

Een reden waarom hij de afgelopen drie seizoenen niet in een eerstelijnsteam zat, heeft Vinkenvleugel nooit gekregen. ‘Misschien dat ik nog niet voldoende ontwikkeld was of zat mijn lichaam in de weg. Maar ik heb gelukkig nooit blessures gehad door mijn groeispurt.’

Foto: Rogier Balk

‘Die lange jongen moeten we hebben’

Verbaal aanwezig is hij niet als centrale man. Je hoort hem niet over het veld schreeuwen. Hij stuurt teamgenoten juist persoonlijk aan en wijst hen de weg. ‘Ik zeg alleen wat nodig is, de zinnige dingen. Soms hoor je dingen die nergens over gaan, dat is verwarrend’, vertelt Vinkenvleugel na afloop van het gewonnen duel met zijn leeftijdsgenoten met HGC. ‘Ik ben eigenlijk buiten het veld ook niet zo’n prater.’ 

Dat beaamt coach Pieter ’t Hart. ‘Thijs hoort niet bij de gangmakers van de groep. Daar hebben we andere jongens voor. Hij is heel rustig, een ideale schoonzoon’, vertelt de trainer, die snel overtuigd was van Vinkenvleugels kwaliteiten. Hij vond dat de verdediger hoe dan ook selectietraining moest doen. ‘Ik trainde afgelopen seizoen de C1 en toen ik hoorde dat ik naar de B1 ging, ben ik mij gaan oriënteren. Ik zag Thijs lopen en zei tegen mijn assistent: Die lange jongen, die moeten we hebben. Ik wil niet dat hij ineens bij een andere club opduikt.’

En zo hockeyt Vinkenvleugel ineens weer bij de beste Bredase lichting. ‘Hij is een dienende speler’, stelt ’t Hart. ‘Geef je Thijs een taak mee, dan heb je daar geen omkijken naar. Bij anderen moet je soms corrigeren, dat is bij Thijs helemaal niet nodig. Als ik nog vijf types als Thijs zou hebben dan zouden we mee kunnen doen om de landstitel.’ 

Foto: Rogier Balk

Laatbloeier

De coach is tevreden over de ontwikkeling van zijn vijftienjarige pupil, die als rechtsachter begon en is opgeschoven naar het centrum. ‘Maar ik vind ook dat Thijs zich best wat meer zou mogen laten gelden in de coaching en in het spel naar voren toe. Hij is best wel behoudend. Iets meer lef en agressie in het verdedigen mag best.’

Mooie complimenten, maar Vinkenvleugel benoemt zelf alleen zijn verbeterpunten. ‘Ik moet niet te snel instappen en de tegenstander wat meer begeleiden om dan het juiste moment kiezen om clean in te grijpen.’

‘Het zou mooi zijn als ik bij Push kan doorbreken’, zegt hij droogjes. Een droomclub heeft hij niet, posters boven zijn bed evenmin.  Zijn coach vindt het lastig om te zeggen waar zijn plafond ligt. ‘Maar blijft hij zich ieder seizoen doorontwikkelen dan heb je een ijzersterke en goede laatste man. Maar of Thijs de Hoofdklasse kan halen, vind ik lastig in te schatten op deze leeftijd. Misschien is hij wel een beetje een laatbloeier.’