Scheidend scheidsrechter De Liefde: ‘Praat met de spelers’

Bart de Liefde bergt na 22 jaar scheidsrechter te zijn geweest zijn fluit op. De Liefde floot in zijn hoogtijdagen zowel in de Hoofdklasse als internationaal, maar wil nu meer tijd vrijmaken voor familie en vrienden. In de zaal blijft hij actief, maar op het veld zullen we hem niet meer zien. ‘Al sluit ik niet uit dat er straks bij de wedstrijdjes van mijn 6-jarige dochter, naar mij gekeken wordt om het in goede banen te leiden.’

De Liefde pakte de fluit op toen hij zelf in de jeugd van Victoria speelde. ‘Het begon op mijn 15e of 16e met een verplichte fluitbeurt, maar ik had vrij snel door dat ik het leuk vond en het ook wel in de vingers had. Toen ben ik voor een extra zakcentje de wedstrijden van Dutilh in de bedrijfscompetitie gaan fluiten en op zondag wat potjes. Toen ik jaren later 2 keer de finale van Jongens A had gefloten, zag ik bij de jeugd geen uitdaging meer en ben ik zelf gestopt met hockey om Senioren te kunnen fluiten.’

Debuteren bij Amsterdam – Rotterdam

Nadat De Liefde de nodige ervaring in de Noord-Nederlandse competities op had gedaan, hij studeerde in die tijd in Leeuwarden, maakte hij in 2003 zijn debuut in de Hoofdklasse Heren. Amsterdam – Rotterdam. ‘Dat was in die tijd iets minder beladen dan het nu is, dus een goed potje om mee te beginnen. Rotterdam was net gepromoveerd, dus het krachtsverschil was toen nog heel duidelijk.’

Met name zijn arbiterscarrière in de zaal bracht de voormalig politicus op mooie plekken. ‘Ik floot in 2010 de Europese zaalfinale voor clubs. Geweldige sfeer en topniveau. Een jaar eerder was ik in augustus in Maleisië voor de Asia Cup. Rare gewaarwording om met 30 graden buiten, in een geairconditioneerde zaal landen als Iran en Thailand te zien spelen. Heel bijzonder.’

Achtervolgd door horde ouders

Nog beslissingen waar De Liefde van wakker ligt? ‘Poe, dat zijn er nogal wat. Wat ik me vooral herinner was het landskampioenschap van de Meisjes A of B op de oude locatie van HC Rotterdam. Strafcorner boven de plank, maar ik kende het doelpunt toe, waardoor de verkeerde ploeg naar de finale ging. Dat moment staat me nog met name bij doordat ik na de wedstrijd door een horde ouders achtervolgd werd het clubhuis in.’

Heeft de scheidend scheidsrechter met zijn bak aan ervaring nog tips voor de beginnende fluitisten? ‘Wat ik zelf een tijdje niet heb gedaan, is met spelers praten. De laatste 2, 3 seizoenen heb ik ontdekt hoe effectief het kan zijn om dat wél te doen. Mijn tip zou dus zijn: práát met, niet tegen, de spelers. Natuurlijk hoef je niet op elke vraag of elk commentaar te reageren, maar leg dingen uit. Op die manier kan je veel kaarten op zak houden.’