De analyse van Kampong-coach Van der Struijk na weer een deceptie

Tranen stonden in de ogen van Kampong-speelster Carmen Wijsman, die na de 2-3 nederlaag tegen Bloemendaal door Michiel van der Struijk in de dug-out moest worden getroost. De coach, voor het eerst werkzaam in het vrouwenhockey, is met één punt uit drie wedstrijden niet goed aan het avontuur bij zijn nieuwe club begonnen. ‘Het kan nu in de koppies gaan zitten.’

Met de aanstelling van Van der Struijk gooide Kampong het roer om, vertelde bestuurslid Tophockey Paul van der Putten in mei. Hij had na het vertrek van Santi Freixa naar Amsterdam bewust een mannencoach aangesteld en zag een mooie rol voor Van der Struijk weggelegd om de mentaliteit van de speelsters te veranderen: ‘Ik spreek allerlei mensen met kennis over het vrouwenhockey en die zeggen allemaal dat wij te laag op de ranglijst staan voor de kwaliteiten die we hebben. Dat is al jaren zo. De dames zijn te vriendelijk naar elkaar toe. Het is een mentaliteitskwestie. Ze moeten elkaar harder, scherper en directer aanspreken. Niet alleen in het veld, maar ook daarbuiten’, zei Van der Putten toen.

Natuurlijk, de kwaliteit van het team is sindsdien afgenomen. Sterspeelster Gigi Oliva en ook Nina Notman waren al vertrokken en vervolgens zegden ook Michelle Fillet, routinier Kiki van Wijk en keepster Alexandra Heerbaart de club vaarwel. Maar na de afstraffing tegen Den Bosch (1-9), het gelijkspel tegen Victoria (3-3) en nu ook de nederlaag tegen Bloemendaal (van 2-0 naar 2-3) is het duidelijk dat de nieuwe koers nog niet meteen de gewenste resultaten oplevert.

Wat is er aan de hand, Michiel?
‘We krijgen te makkelijk goals tegen. De eerste twee vielen wel erg makkelijk en op het einde gaven we ook veel te simpel een strafcorner weg, waar de 2-3 uit viel. Maar hoe we begonnen, hoe we speelden, hoe vaak we de cirkel binnenkwamen, daar kan ik weinig van zeggen. Dat was gewoon goed. Alleen kregen we het niet voor elkaar om die derde goal te maken.’

Binnen zes minuten stond je met 2-0 voor en was er geen vuiltje aan de lucht. Vervolgens viel de 2-1 en sloop er onrust in de ploeg.
‘We zijn nog lang niet stabiel. We weten nog niet van elkaar wat we doen op welk moment. Dus dat klopt. Ik vond inderdaad dat we wegzakten, maar in het tweede kwart herpakten we ons weer. Alleen als we zó vaak in hun cirkel komen en vijf of zes corners halen, dan moeten we ze wel maken. Ik weet niet wat er nou precies gebeurde. Ik kan het vanuit de dug-out slecht zien. Of we nou positioneel niet goed stonden, of dat we onhandig reageerden en gewoon hadden moeten scoren, ik weet het niet. Maar als wij ‘m niet maken, dan valt ie er aan de andere kant vanzelf een keer in.’

De teleurstelling is van de gezichten af te lezen na de 2-3 nederlaag tegen Bloemendaal. Foto: Bart Scheulderman

Die derde goal van jullie had inderdaad moeten vallen. Maar vond je niet dat in het laatste kwart jullie krachten wegvloeiden en jullie geen kansen meer creëerden?
‘Ik vond het vooral rommelig worden. We wilden te gehaast naar voren hockeyen. Op een gegeven moment kregen we een kaart en stonden we met tien man. Terwijl ik er net een spits had bijgegooid en met drie verdedigers was gaan spelen. Toen werd het chaotisch en wist niet iedereen meer hoe we nou stonden. Toen was het een beetje de dood of de gladiolen.’

Wat ging er nou precies mis na die 2-1? Had het te maken met de slechte resultaten van dit seizoen? Ontbreekt het jullie aan zelfvertrouwen op het moment dat het even tegenzit?
‘Dat vond ik niet het geval, hoor. De meiden waren wel even van slag, ja, omdat de eerste kans van Bloemendaal meteen raak was. Maar ze herpakten zich weer. Ik denk wel dat ze nú gaan denken van: shit, we hebben drie wedstrijden gespeeld en nog maar één punt.’

Het is crisis?
‘Nou ja, dat is ook weer overdreven. Maar dat het nu in hun koppies gaat zitten, gaat wel meespelen, ja.’

Wat ga jij als coach nu doen? Het positieve benaderen, of juist expliciet benoemen wat er allemaal fout gaat?
‘Die meiden die in de fout gingen, weten dat zelf heus wel. Ik focus me vooral op de dingen die wél goed gaan. We hebben het spel goed verlegd, vaak de cirkel gezocht, vijf of zes corners gehaald en verdedigend stonden we een aantal keer prima. Daar wil ik op voortborduren.’

Maar bij je aanstelling werd er juist gezegd dat jij ervoor moest zorgen dat de speelsters elkaar meer gaan aanspreken over wat er níét goed gaat.
‘Nou, mijn belangrijkste klus was om duidelijkheid voor de meiden te creëren. Over hoe we spelen en wat er van hen verwacht wordt . Daar moeten we nog een stap in maken. Het is natuurlijk heel makkelijk om achteraf hard en duidelijk naar elkaar te zijn, maar ik vind juist dat dat vooraf moet gebeuren. Je moet nu naar links, je moet nu doorstappen, dáár zoek ik naar.’

Michiel van der Struijk langs de lijn bij Kampong. Foto: Bart Scheulderman

Verbaast het je, dat jullie zo aan de competitie begonnen zijn?
‘Ik wist niet goed wat het niveau van de andere teams zou zijn. In de basis hebben wij een heel aardig team. Maar we hoeven niet van Bloemendaal te verliezen en ook niet tegen Victoria gelijk te spelen  Kijk, dat Den Bosch beter is, dat is duidelijk.’

Maar een uitslag van 1-9?
‘Goed, daar kun je ook van alles van vinden, dat klopt. Het bewustzijn is er nog niet hoe belangrijk het is dat je iedere keer je verdedigende taak uitvoert. Dat levert ons gewoon te veel tegengoals op. Daarnaast zijn we in vergelijking met vorig jaar veel kwaliteit verloren, daar moeten we ook eerlijk in zijn.’

Jullie zijn inderdaad Gigi Oliva en nog een paar speelsters kwijtgeraakt. Maar gezien jullie selectie mogen jullie toch geen punten laten liggen tegen Bloemendaal en Victoria?
‘Dat ben ik helemaal met je eens. Er is nu boven water gekomen dat we nog geen hecht collectief zijn. We hebben zes nieuwe speelsters en een aantal jonge meiden in ons team. Dat heeft tijd nodig. Maar ik heb er vertrouwen in dat het goed komt.’

Zondag om 12.45 uur speelt Kampong uit tegen HGC.