Met nog twee minuten op de klok tikte Frédérique Matla de bal de diepte in. Lidewij Welten zette aan voor een sprint. Haar hoofd wilde nog wel, maar haar benen niet meer. De aanvaller van Den Bosch stak nog wel haar stick uit, maar de in een geel hesje gehulde vliegende keep Caia van Maasakker kon er eenvoudig met de bal vandoor gaan. Veel maakte dat niet meer uit. Den Bosch won tot vreugde van Welten met 1-0 en speelt komende week de finale om de play-offs.
‘Bij dat laatste sprintduel kon ik niet meer. Ik had echt al mijn kruid verschoten’, pufte Welten, nadat ze met haar ploeggenoten een ereronde had gelopen op het sportpark aan de Oosterplas. De gezichten van de Bossche dames stonden vrolijk, maar ook vermoeid. De regerend landskampioen moest na de nederlaag van afgelopen donderdag (1-0) twee dagen achtereen diep gaan om SCHC op de knieën te krijgen. Heel diep.
Welten: ‘Donderdag was even zuur, maar wij zijn geen team dat niet met tegenslagen kan omgaan. Ik heb de afgelopen dagen ook aan de jonkies uitgelegd dat het niet de regel is dat wij in twee wedstrijden winnen. Dat is misschien de laatste vijf jaar zo geweest, maar dat is de uitzondering. De regel is dat de play-offs spannend zijn en drie wedstrijden duren. Wij beheersen dat. Als wij als Den Bosch met de rug tegen de muur komen te staan, zijn we op ons best. Dat hebben we de afgelopen jaren bewezen. En dit weekend weer.’
‘Over-mijn-lijk-mentaliteit in ons DNA’
De voormalig beste speelster van de wereld heeft daar een duidelijke verklaring voor. ‘De over-mijn-lijk-mentaliteit zit in ons DNA. Over mijn lijk dat jullie die goal gaan maken, over mijn lijk dat jullie naar de finale gaan. Dat hadden wij donderdag niet. Dat mogen we onszelf kwalijk nemen. Aan de andere kant hebben we het in ons eigen stadion, voor ons eigen publiek, rechtgezet.’
Er staan op het moment dat het nodig is, geldt persoonlijk voor Welten in extremis. De international heeft een lastig seizoen gehad, waarin ze een tijd werd gekweld door een blessure aan de pees van haar hamstring. Maar nu de play-offs beginnen, staat ze er weer. ‘Ik train niet een heel jaar voor de kleine potjes. Dat klinkt misschien heel arrogant, maar wij trainen om er te staan in de play-offs. Ik ook. Daardoor maak ik soms bepaalde keuzes. Ik heb dit jaar een fikse blessure gehad. Op papier zou ik er zes tot negen maanden uit liggen. In werkelijkheid was het zes weken. Zelfs volgens de dokter herstelt mijn lichaam wonderbaarlijk snel. Daar houd ik me aan vast. Het was een verstandige keuze de laatste wedstrijd in de Europa Cup niet te spelen, daardoor kon ik hier vandaag volle bak gaan. Nu was het moment om te pieken.’
Welten speelde zaterdag goed en zondag zelfs een sterke wedstrijd, waarin ze balvast was en voorop in de strijd ging. ‘Weet je, de mensen van buiten verwachten de Lidewij die zes man passeert. Maar dat weet Stichtsche ook. Ik word daarom dubbel gedekt. Zij maken de ruimtes klein, zodat ik niet op snelheid kan komen. Daardoor zien ze misschien niet de weergaloze Welten, die iedereen gewend is, maar ik denk dat ik vandaag zeker een belangrijke bijdrage heb geleverd aan het team. Dus wat dat betreft ben ik tevreden met mijn met eigen vorm.’
Raoul Ehren trots
Die mening wordt gedeeld door haar coach Raoul Ehren: ‘Ik vond Lidewij heel sterk spelen, sterk aan de bal. Ik weet dat ze er staat in dit soort wedstrijden. Daar hoef ik eigenlijk niets speciaals voor te doen. Ik ben al tien jaar haar coach. Wij hebben vaak aan een blik wel voldoende. Dat is mooi. Zij krijgt het vertrouwen. Ook als haar eerste, tweede en derde actie mislukken, moet zij die acties blijven maken. Het is dan gaaf om haar vandaag zo te zien spelen.’
De coach glom van tevredenheid nadat zijn ploeg de finale had bereikt, in een seizoen dat meer tegenslag kende dan de afgelopen jaren. Met als dieptepunt het dubbele verlies in de EHCC. Ehren: ‘We hebben echt wel een tikkie gehad na die Europa Cup. En donderdag was het voor driekwart van de speelsters voor het eerst dat ze een playoff-wedstrijd verloren. Dan is het de kunst om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Niet in paniek te raken. We moeten doen waar we goed in zijn. Uiteindelijk maakt Stichtsche in drie wedstrijden slechts een goal. Dat hebben wij waanzinnig gedaan. Het is mooi om te zien, dat uiteindelijk onze corner doorslaggevend is. Die liep een tijdje minder, maar nu maken we geen veldgoals maar wel veel corners. Daar ben ik heel trots op.’
1 Reactie
Sjang Fijen
Om tien 's avonds nog geen enkele reactie op de bemerking van Lidewij Welten over haar spel. Lied, je speelde een dijk van een wedstrijd. Jij bent trots op je eigen inbreng, terecht, wij als supporters zijn apetrots op ons Lied en op het hele team van D 1 incluis coaches en begeleiders. Jullie gingen echt tot het gaatje en met succes. Sjang.