Caia van Maasakker over hoogte- en dieptepunt van 100 interlands

In 2011 debuteerde de nu 27-jarige Caia van Maasakker bij het Nederlands Elftal. 5 jaar later speelde ze op de Champions Trophy  tegen Argentinië haar 100e interland. Tijd om met strafcornerkanon en verdedigster Van Maasakker terug te blikken op haar mooiste en minst mooie wedstrijd in het oranje shirt.

Haar debuut, tijdens de Champions Trophy in het Wagener stadion van Amstelveen, maakte diepe indruk op international Van Maasakker. ‘Ik had wel oefenwedstrijden gespeeld, maar toen ik de 1e keer het volkslied hoorde kreeg ik echt wel kriebels in m’n buik,’ vertelt ze. ‘Ik had er toen helemaal nooit bij stil gestaan dat ik 100 interlands zou halen. Wauw, dat is best wel veel, denk ik nu. En dat gebeurt zomaar, opeens.’

Olympische Spelen

Nog mooier werd het voor haar tijdens de Olympische Spelen van Londen, toen ze eigenlijk niet zou spelen, maar verdedigster Willemijn Bos voor het toernooi een kruisband in haar knie scheurde. Dus maakte reserve Caia van Maasakker opeens speelminuten tegen België (3-0 winst) in haar 1e Olympische Spelen, waar Oranje goud won, net als in Peking in 2008. Prompt scoorde ze haar allereerste interlanddoelpunt. Nog steeds wordt ze wild enthousiast als ze over dat moment praat. ‘Eerst zou ik natuurlijk helemaal niet spelen. Ik heb ook helemaal niet veel minuten gemaakt in die wedstrijd. Maar ik scoorde gewoon. Ik was helemaal hyper. Dit was zó cool, zó vet. Ik wist echt niet wat me overkwam. Ik had daarna zoveel energie, ik kon daarna bijna niet slapen. De finale op de Olympische Spelen was ook ongelofelijk, dat is niet uit te leggen. Het is zo vet om daar te staan en het volkslied te horen. Tijdens de wedstrijd was ik vooral geconcentreerd, maar daarna werd ik werd wel emotioneel, met zoveel vreugde en blijdschap die je met elkaar deelt.’

Minste wedstrijd

Van Maasakker heeft nu 101 interlands gespeeld. Ook haar minste wedstrijd in het oranje kan ze zich nog goed herinneren. ‘Dat was tijdens mijn 1e Champions Trophy in 2011, de finale tegen Argentinië. Ik weet niet wat me overkwam, maar het was niet mijn wedstrijd en ik raakte geen bal. Gelukkig had het geen grote invloed op de uitslag, want we wonnen wel.’

Het werd in Amstelveen 3-3 en Nederland won na shootouts.