Vandaag is het een jaar geleden dat Nederland wereldkampioen werd door in de WK-finale aartsrivaal Argentinië te verslaan, in het Spaanse Terrassa. Eind 2022 schreven we onderstaand verhaal. Een terugblik op de prachtige tiki-taka-goal van Felice Albers in de WK-finale.
‘Óóóh wat een goal! Wát een goal! Echt, wát een goal is dit’, stamelde Ziggo-analist en oud-international Kim Lammers met overslaande stem, in de 37ste minuut van de WK-finale. De sprookjesachtige 3-0 van Felice Albers tegen aartsrivaal Argentinië was zonder twijfel het mooiste doelpunt van 2022.
‘Even was het alsof het weer 2018 was.’ Zo beschreef het wedstrijdverslag van Nederland-Argentinië (3-1) de wonderaanval over het hele veld. Een juweel van een doelpunt. Het mooiste van het WK, bewaard tot de finale.
2018 was het jaar van het vorige WK, in Londen. Het Nederlands elftal van Alyson Annan hockeyde zich op prachtige wijze naar de tweede wereldtitel op rij, met oogstrelend combinatiespel, dat door de Engelse pers werd omschreven als Guardiola-hockey. Oranje had leiders als Carlien Dirkse van den Heuvel en Eva de Goede, met een voorliefde voor snel combinatiespel. Kitty van Male en Kelly Jonker waren de afmakers van de flitsende aanvallen. Tegenstanders als Zuid-Korea (7-0), China (7-1) en Italië (12-1) werden compleet zoek getikt. De 6-0 zege op Ierland was de grootste uitslag ooit in een WK-finale.
Maar vier jaar later glanst het spel aanvankelijk niet meer. Begin 2022 dreigt Oranje uit elkaar te vallen, na de onvrede over het prestatieklimaat binnen het team. Bondscoach Annan vertrekt. Op teamtrip in Valencia worden meer praatsessies gehouden dan dat er wordt getraind. Er zitten zoveel scheuren in het team, dat die niet allemaal binnen een paar dagen kunnen worden gelijmd. Interim-bondscoach Jamilon Mülders schrikt zo erg van de situatie, dat hij inziet dat hij moet aanblijven tot en het met wereldkampioenschap, om het team bij elkaar te houden.
De Oranje Dames glunderen van trots na het scoren van de fabelachtige 3-0, tijdens de WK-finale tegen Argentinië (3-1). Foto: Willem Vernes
Oranje kent een matige poulefase
De onrust heeft zijn weerslag op het spel op het WK in Spanje en Nederland. Roestig hockeyt Oranje zich door de poulefase heen, met weliswaar drie overwinningen op rij, maar met spel dat niet imponeert. Het is alsof de praatsessies alle frivoliteit uit Oranje hebben gezogen.
In de kwartfinale tegen België begint Nederland sterk en komt het snel op voorsprong, maar daarna schakelt het over naar de overlevingsmodus. Het Wagener Stadion ontploft na 59 minuten hockeyen, wanneer België bij een stand van 2-1 in het voordeel van Oranje een strafcorner naast schiet, de laatste kans van de wedstrijd. Het is een collectieve zucht van opluchting.
Nederland stapt in het vliegtuig naar Spanje, maar zoekt nog duidelijk naar de topvorm. In de halve finale overtuigt Oranje al een stuk meer, door zestig minuten lang te domineren tegen Australië (1-0). Het blijkt de perfecte inleiding voor de galavoorstelling in de WK-finale. Maria Verschoor en Frédérique Matla zetten Nederland tegen Argentinië op een 2-0 voorsprong, in een uitverkocht Estadi Olímpic.
En dan breekt de 37ste minuut aan… Een stukje magie onder de sterrenhemel in Terrassa.
(kijk de wonderschone goal hieronder terug vanaf 11.20)
Tak-tak-tak
Achterin verovert Nederland de bal, na goed collectief druk zetten van Margot van Geffen, Verschoor en De Goede. Maar een opening ligt er niet. Met vier speelsters tegelijk zetten de Argentijnen Nederland klemvast op eigen helft, in de hoek van het veld.
De enige oplossing lijkt een lelijke scoop naar voren. Maar vanaf dat moment verandert het stadion in een speeltuin. Een paradijs waarin Nederland naar hartenlust kan combineren. Vanaf de achterlijn speelt Van Geffen teamgenoot Verschoor in, op de linkerflank. Verschoor vindt De Goede, De Goede Verschoor, Verschoor weer De Goede. Tak-tak-tak. Korte combinaties, een dubbele één-twee. De arme Maria Granatto en Sofia Toccalino wanen zich even een toeschouwer in een tenniswedstrijd, met een bal die op en neer gaat.
De Goede bereikt Yibbi Jansen, tussen de sticks van drie scheel getikte Argentijnen door. Daarmee speelt ze zichzelf uit de drukte. Plotseling ligt er ruimte. Als een magneet rolt de bal via Jansen terug naar De Goede. Haar ogen zien aanvaller Freeke Moes zichzelf aanbieden rond de middenlijn, die ze bedient met een splijtende pass. Knap wipt Moes de bal over de stick van verdediger Agustina Gorzelany heen. Over rechts is het de opstomende Felice Albers die zij in de loop aanspeelt. De aanvallende middenvelder met haar heerlijke versnellingen heeft dan nog een meter of dertig af te leggen naar het doel van keepster Belén Succi.
Dit bericht op Instagram bekijken
De druk ligt op de schouders van Albers
‘Deze aanval verdient echt een goal’, hoopt Lammers, net als de rest van de televisiekijkers en de Nederlandse toeschouwers in het stadion.
De druk ligt op de schouders van Albers. Zij kruist op volle snelheid voor verdediger Valentina Costa langs. De weg naar het doel ligt open. Even overweegt ze om de bal door te laten rollen naar haar backhand. Maar ze neemt een andere beslissing. Albers houdt de bal bij haar forehand, kijkt nog eens goed en lift hem dan over de uitgestoken stick van keepster Succi heen.
‘Óóóh wat een goal! Wát een goal! Echt, wát een goal is dit’, stamelt Lammers, totaal verbouwereerd van wat ze heeft gezien. Het is een wondergoal. Mooier nog dan al die bejubelde 35 WK-goals van Nederland in 2018.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.