KNHB en Alyson Annan spreken vertrouwen in elkaar uit

Bij de door de KNHB georganiseerde huldiging van de Oranje Dames in Scheveningen werd zowel door bondscoach Alyson Annan als door de voorzitter van de KNHB Erik Cornelissen aangestuurd op het aanblijven van Annan als bondscoach. Nog niets is 100% zeker, maar Annan ziet het zeker zitten om door te gaan. ‘In onze korte voorbereiding hebben we zoveel progressie geboekt. Die lijn wil ik doortrekken.’ Op haar black-out in de halve finale moeten we ons niet blindstaren, vindt ze. ‘Ik ben ook maar een mens. En er zijn juist zóveel dingen heel goed gegaan.’ 

Alyson Annan riep de speelsters in de Scheveningse strandtent 1 voor 1 het podium op met een persoonlijke toespraak. Een mooi en vaak emotioneel moment voor zowel de coach als de speelsters. ‘Bijzonder om je gevoel zo te kunnen uitspreken naar de speelsters’, vond de bondscoach. Ze roemde bijvoorbeeld Naomi van As. ‘Je bent een bijzonder mens, en wat zullen we je missen. De vrolijkheid en plezier die jij in het team brengt. Je bent een fantastische speelster en hebt het beste voor het laatst bewaard.’ Alleen van Van As is tot nu toe duidelijk dat ze een punt achter haar internationale carriere zet. Bij de andere speelsters zei Annan dan ook veelvuldig: ‘Ik hoop dat ik nog veel jaren met je samen mag werken’.

Gaat Annan door?

Betekent dat dan ook dat Annan, wiens contract tot en met de Spelen liep, doorgaat? ‘Dat kan ik nog niet met 100% zekerheid zeggen’, stelt de bondscoach. ‘We gaan nog evalueren, dus daar ga ik nu nog geen uitspraken over doen.’ De KNHB leek daar echter wel op aan te sturen. Voorzitter Erik Cornelissen zei in zijn speech ‘deze lijn graag door te trekken met Alyson’, en ook commissaris Tophockey Dames Marjolein Bolhuis had enkel lovende woorden voor de bondscoach over.

Annan is zelf in ieder geval ook niet van plan een punt achter haar bondscoachcarrière te zetten. ‘Ja, ik wil door. Ik heb nu 9 maanden voorbereiding gehad met de meiden, waarin we ongeveer 4,5 maand bij elkaar waren. Als je kijkt naar de progressie die we nu al hebben geboekt, dan wil ik dat echt doorzetten.’

Spanning

De spanning, die ook wanneer je de wedstrijden op tv zag al flink was, was voor Annan tijdens de wedstrijden enorm groot. ‘Als de speelsters eenmaal op het veld staan heb je weinig invloed meer. Technisch en tactisch is het klaar, staat het. Los van soms een aanpassing of een cornervariant. Maar je kunt als coach weinig meer doen. Dat is energievretend, echt waar. Je beleeft het heel intens.’

Spelen zwaarder als coach dan als speelster

Vond de oud-international van Australië Annan de Olympische Spelen zwaarder als speelster of als coach? ‘Als coach. 100%’, stelt ze beslist. ‘Je gaat meteen na de wedstrijd, terug in het dorp, weer aan de slag met de volgende wedstrijd. Als speelster krijg je tijd om te herstellen, dat is belangrijk. Als coach heb je geen tijd om te herstellen, althans, ik heb mezelf die tijd niet gegund. Behalve de dag voor de finale, toen heb ik  even rust gepakt. Achteraf gezien heb ik me wel bijna overwerkt, al is dat misschien niet het goede woord. Je bent gewoon volledig in dienst van het team.’

Wellicht was dat ook de oorzaak van de black-out die Annan had tijdens de halve finale. Toen de wedstrijd beslist moest worden op shoot-outs had de coach even het idee dat er nog een kwart gespeeld moest worden. Annan: ‘Er waren een aantal factoren waardoor ik heel even dacht: ‘wow, wat is dit.’ De klok gaf aan dat er nog een 4e kwart gespeeld moest worden. De hitte, de spanning, ik weet het niet. Voor 5 seconden was ik in de war. Ik ben ook maar een mens.’ Maar, benadrukt Annan: die wedstrijd was uitgecoached. ‘De klus was klaar. We hadden afgesproken dat ik niks meer zou zeggen bij de shoot-outs, dat de speelsters dat zelf zouden doen.’

Momentopname

Een momentopname van een ongelukkig moment, waar we ons volgens Annan niet op moeten blindstaren. ‘Kijk ook naar de goede dingen. We hebben in korte tijd zoveel progressie geboekt. Het team is zo hecht geworden. De mensen die erbij betrokken zijn weten dat en zien dat ook.’

‘Als het team wint, wint het team. En als het team verliest, verliest de coach’, stelt de bondscoach enigszins bitter. Met andere woorden: als het team wint is het de verdienste van de spelers, maar als er wordt verloren is het de schuld van de coach. ‘Zo is het in de sport, en dat wist ik ook van tevoren.’

Niet gewenste medaille, wel gewenste spel

Ze is in ieder geval enorm trots op het team dat er stond in Rio, stelt de bondscoach. ‘Dat was ik meteen na de laatste wedstrijd al. We hebben niet de gewenste medaille meegenomen, maar we hebben in de finale wel op de gewenste manier gespeeld. Maar om echt trots te zijn op het zilver, daar moet je me even tijd voor geven.’

Uitrusten

Nu is het in ieder geval tijd om uit te rusten. ‘Daar ben ik aan toe, en de meiden ook. We laten het nu even zoals het is, en dan gaan we daarna evalueren.’ Als we de speech van de geëmotioneerde captain Maartje Paumen moeten geloven kan in ieder geval al gezegd worden dat het team over het algemeen blij is met Annan. Paumen: ‘Je trof ons in oktober slechter aan dan dat je had gedacht. Maar in die korte tijd heb je de groep zo dicht bij elkaar weten te brengen. Ik, en het hele team, zijn je enorm dankbaar voor wat je hebt gedaan. Je raakt de juiste snaar bij ons.’