Aanvoerder De Goede ziet dat Chinezen nu om Oranje lachen

Een Chinese local die deze week met z’n auto langs de wandelende Oranje Dames reed, vond het zo bijzonder om Europeanen te zien dat hij z’n auto meteen aan de kant van de weg zette. Hij draaide z’n raampje open en maakte snel een foto. De Oranje Dames zijn in Changzhou een soort bezienswaardigheid, weet Eva de Goede, aanvoerder van Nederland op de Champions Trophy.

‘Wij vinden alle Chinezen op elkaar lijken. Als ze in Europa zijn, moeten we altijd een beetje lachen om hoe ze zich gedragen. Nu is het andersom. Lachen de mensen om ons in plaats van wij om hen’, zegt de 29-jarige De Goede (200 interlands) donderdag in het spelershotel, dat pal naast het hockeycomplex ligt.

‘Ze zijn allemaal hartstikke aardig. Als je nĭ hăo (hallo, red.) zegt, reageren ze heel vriendelijk. Alleen blijven sommigen je ongegeneerd aanstaren of foto’s of filmpjes van je maken. Geen idee wat ze zo bijzonder aan ons vinden. Je gaat bijna denken dat er echt iets geks aan ons te zien is. Wij vinden dat wij normaal zijn, zij vinden dat zij normaal zijn. Dat merk je nu.’

Het veld waarop vanaf zaterdag de laatste editie van de Champions Trophy wordt gespeeld.

De Goede draagt de aanvoerdersband

Voor De Goede is het de tweede keer dat ze een toernooi in China speelt. In 2008 veroverde ze op 19-jarige leeftijd op de Olympische Spelen in Beijing goud. Daarna groeide ze uit tot een van de meest ervaren internationals. Zaterdag in de eerste poulewedstrijd tegen Japan draagt ze de aanvoerdersband. Het is voor haar de tweede keer dat ze aanvoerder van Oranje is.

Tijdens de Hockey World League Final in Argentinië in 2015, toen Maartje Paumen met het oog op de Olympische Spelen ruim een halfjaar later rust kreeg, rouleerde de band tussen meerdere speelsters. De Goede droeg hem in haar honderdvijftigste interland, tegen Duitsland. Nu zit hij het hele toernooi om haar arm, weet ze sinds Alyson Annan haar met Margot van Geffen en Caia van Maasakker bijeen riep. De drie oudsten van de huidige selectie kregen van de bondscoach te horen dat De Goede deze Champions Trophy, bij afwezigheid van Carlien Dirkse van den Heuvel, aanvoerder is. Van Geffen en Van Maasakker zijn vice-aanvoerder.

View this post on Instagram

De Oranje Dames hebben hun eerste training op Chinese bodem achter de rug! 💪 #hct2018 . 📸 @anneveenendaal

A post shared by OranjeHockey (@oranjehockey) on Nov 14, 2018 at 1:42am PST

Korte voorbereiding in vergelijking met het WK

‘Natuurlijk is het supermooi om aanvoerder van het Nederlands team te zijn. Ik vind het een grote eer. Maar verder verandert er niet zoveel. Ik ga me niet ineens anders gedragen. Ik blijf gewoon mezelf’, zegt De Goede, die bij haar club Amsterdam ook aanvoerder is.

De Goede merkt dat de selectie jonger is dan het team waarmee ze in augustus wereldkampioen werd in Londen. ‘Toen hadden we in de voorbereiding richting het WK al veel tijd met elkaar doorgebracht. Nu heb ik sommige meiden nog helemaal niet veel gesproken. Dat komt omdat we vanwege de grote trainingsgroep eerst in twee teams en daarna slechts een paar keer met de Champions Trophy-selectie hebben getraind. Ik wil niet zeggen dat het daarom niet gaat lukken. Wij zijn Nederland, we hebben veel talent en willen altijd het beste in onszelf en elkaar naar boven halen. Dus ik heb er veel vertrouwen in. Maar het is wel anders dan op het WK.’

Een blik op de hoofdtribune van het Wujin Hockey Stadium tijdens een training van Argentinië.

We zitten echt in de middle of nowhere. Er is hier helemaal niks te doen. Eva de Goede

Een ander verschil is de locatie waar het spelershotel zich bevindt. In Londen sliepen de Oranje Dames in Stratford, een hippe wijk die met z’n vele winkels en koffietentjes vooral op rustdagen voldoende afleiding bood. In het niet-toeristische Changzhou, met drie-en-een-half miljoen inwoners één van de kleinere steden van China, is dat anders. Het Wujin Hockey Stadium en het naast gelegen spelershotel resideren helemaal buiten de stad, afgezonderd van de bewoonde wereld. Zelfs een supermarkt is in geen velden of wegen te bekennen.

‘We zitten echt in de middle of nowhere. Er is hier helemaal niks te doen. Gelukkig was ons dat van tevoren al verteld’, zegt De Goede, die blij is dat het aantal rustdagen (drie) stukken minder is dan tijdens het WK. Toen waren het er wel eens vier achter elkaar.

‘Dinsdagmiddag zijn we aangekomen. Onze dagen bestaan hier vooralsnog vooral uit eten, slapen en trainen. Met name het eten is een uitdaging. Vooral met vlees moeten we oppassen. Daar kunnen dingen in zitten die op de dopinglijst staan. We doen voorzichtig en eten vooral brood, pasta’s, noedels en groentes. Verder gaat alles goed. Wat mij betreft mag het toernooi beginnen.’