Ze stralen allebei tijdens de eerste training van de Oranje Dames in Nieuw-Zeeland. En ook na afloop van de ontspannen oefensessie lijken Kyra Fortuin (21) en Kiki Gunneman (22) een wedstrijd te doen wie de grootste glimlach op het gezicht kan toveren. Een strijd die onbeslist eindigt. Maar wel alles zegt over het plezier van Fortuin, aanvalster van SCHC, en Gunneman, keepster van Pinoké, tijdens hun eerste echte trip met het Nederlands team.
‘Ik ben hier echt van elke minuut aan het genieten’, zegt Gunneman, eigenlijk ten overvloede, na afloop in de dug-out van veld 2 van de North Harbour Hockey Club in een buitenwijk van Auckland.
‘Dit is zo ontzettend gaaf’, vult Fortuin aan. ‘Eigenlijk is het onwerkelijk. We zijn hier aan de andere kant van de wereld, waar het zomer is, met Oranje.’
Kyra Fortuin en Kiki Gunneman op het veld van de Harbour Hockey Club.
Het enthousiasme bij Gunneman en Fortuin is begrijpelijk. Spelen in Oranje is, net als voor zoveel jonge hockeyers, altijd hun grote droom. Daar hebben ze beiden jarenlang hard voor gewerkt en veel voor gelaten. De wegen die beiden hebben bewandeld om hier in het land van de kiwi’s en Maori’s bij Oranje te komen, hebben raakvlakken, maar kennen ook duidelijke verschillen.
Ik kon niet geloven dat Annan me had opgeroepen. Stond de hele dag aan te stuiteren. Kyra Fortuin
De weg van Fortuin begon in Maastricht bij de plaatselijke trots MHC. Liep via Oranje-Rood, waar ze op het hoogste niveau debuteerde, naar haar huidige club SCHC. Ze draagt al jaren het Oranje-tricot van de vertegenwoordigde elftallen en maakte begin 2017, op negentienjarige leeftijd, al eens deel uit van de trainingsgroep van Annan. Destijds kwam een toernooiselectie nog te vroeg, vond Annan, en viel ze af. Maar toen ik oktober vorig jaar de 45-koppige trainingsgroep voor de Pro League werd samengesteld, was de geboren Limburgse er weer bij. ‘Dat had ik al helemaal niet zien aankomen. Laat staan toen ik later een bericht van Alyson kreeg dat ik bij de Pro League zit. Ik kon het niet geloven. Stond de hele dag te stuiteren. Ik was zo vreselijk blij.’ Fortuin straalt en staart even voor haar uit. Ze lijkt het moment nogmaals te beleven.
Euforisch gevoel
Gunneman kent het euforische gevoel. Maar daar waar insiders misschien al wel de naam van Fortuin op een briefje hadden geschreven, kwam de selectie voor de Pro League van Gunneman als een grote verrassing. Niet in de laatste plaats voor haarzelf, geeft ze ruiterlijk toe. Net als Fortuin staat ook Gunneman al jaren bekend als talent. Maar waar Fortuin na elke overstap een stapje hoger ging, moest Gunneman meer tegenslagen incasseren. Ze ging van HGC naar Pinoké, maar al in haar eerste jaar degradeerde ze roemloos naar de Overgangsklasse. Bij Jong Oranje behoorde ze vaak tot de trainingsgroepen, maar viel ze buiten de boot als de toernooiselecties werden samengesteld.
Kiki Gunneman in het doel tijdens de training van Oranje.
‘Voor keepers zijn al minder plekken. Daarnaast zijn Josine Koning en Anne Veenendaal jong en wereldtop. Nadat ik de laatste keer bij Jong Oranje afviel, dacht ik ook dat ik niet meer voor Oranje in aanmerking zou komen. Maar kijk: nu sta ik hier’, zegt Gunneman met misschien wel de grootste glimlach van de middag, die de bewolking in Nieuw-Zeeland doet breken.
Genieten
Het hockeyleven lacht Gunneman toe. Ook bij haar club. Na de degradatie volgde vorig seizoen het kampioenschap en de promotie naar de Livera Hoofdklasse Dames. Op dat hoogste niveau presteert de promovendus boven verwachting. Niet in de laatste plaats door de sterk keepende Gunneman. Dat was Annan ook opgevallen en dus selecteerde de bondscoach haar voor de Pro League. Samen met Josine Koning is ze het keepersduo in Nieuw-Zeeland. ‘Het is toch geweldig dat ik hier met de beste speelsters van de wereld mag trainen? Ik geniet van elke minuut. We zijn in de groep fantastisch opgevangen. Ook de ervaren speelsters zijn open en oprecht in je geïnteresseerd.’
Fortuin heeft dezelfde ervaring, nadat ze vorige week in het Spaanse Cadiz ook al op trainingskamp was met de voltallige Pro League-selectie. ‘Ik lag in Cadiz met Kelly Jonker op een kamer. Die is zo ervaren, heeft zoveel interlands. Daar vraag je dan natuurlijk wel het een en ander aan. Maar tegelijk was zij ook heel geïnteresseerd in mij. Dat geldt voor alle meiden, iedereen gaat heel leuk met elkaar om.’
Gunneman: ‘Onze rol is in deze groep natuurlijk wel anders dan bij de club. Daar zijn we de voortrekkers, wordt van ons verwacht dat wij het voortouw nemen. Hier hoeven we alleen ons ding zo goed mogelijk te doen. Dat is ook wel een keer lekker.’
Een paar stappen hoger
Dat ‘ding doen’ gaat wel op een hoger niveau dan bij hun club. ‘Zeg maar een paar stappen hoger’, vindt Fortuin. ‘Ook in vergelijking met Jong Oranje. Als je hier de bal krijgt, heb je echt niet meer de tijd om na te denken wat je ermee gaat doen. Dat moet je van tevoren al hebben bedacht, want ze zitten er bovenop. Die intensiteit vergt in het begin wel wat aanpassingen, maar aan de andere kant went het ook wel weer. Ik vind het stapje hoger wel lekker.’
Deel uitmaken van de Oranje-selectie betekent meer dan harder en op een hoger niveau trainen, weet het duo inmiddels. Het leven van een international vraagt een andere manier van leven. Fortuin: ‘Door de begeleiding wordt veel gehamerd op het houden van rust. Je lichaam goed verzorgen. Als je een pijntje hebt, er niet mee doorlopen, maar onmiddellijk naar de fysio gaan.’
Gunneman vult aan: ‘Ik voel nu hoe het is om als international te leven. Thuis is dat even wennen, maar zeker als je hier bent, ga je er veel bewuster mee om.’
Ze leven dus als international, dragen op de training de Oranje-kleding, speelden al oefenwedstrijden, maar hun officiële aantal caps staat nog steeds op nul. Garantie dat ze speelminuten krijgen tegen Nieuw-Zeeland (27 januari) en Australië (2 februari), hebben ze niet. Van de twintigkoppige spelersgroep mag Annan er telkens maar achttien opstellen. Gunneman: ‘Ik hoop natuurlijk dat ik in de wedstrijden tegen Nieuw-Zeeland en Australië speelminuten krijg. Elke minuut is meegenomen. Daar ga ik voor. Maar dat wil iedereen en heb ik niet in eigen hand. De bondscoach beslist. Maar zelfs als dat niet zo is, vind ik dit een supermooie ervaring.’
Fortuin: ‘Er is niks gaver dan mijn eerste interland spelen. Maar ik wil vooral dat we twee keer winnen. We zijn hier niet gekomen om gewoon leuk de Pro League te spelen. We willen hem winnen.’
Studie
Door het drukke schema van de Pro League worden de internationals steeds meer semi-profs. Hockey is geen bijzaak, maar hoofdzaak. Dat maakt de combinatie met hun studie niet gemakkelijk, realiseren ze zich. Gunneman, die Geneeskunde studeert: ‘Deze periode kwam mij wel goed uit met mijn studie. Maar als ik straks meer wedstrijden mag spelen, kan het lastiger worden.’
Fortuin, student college of pharmaceutical sciences: ‘Ik had me voorgenomen in februari mijn bachelor af te ronden, maar ik moet door deze trip maar zien of ik dat haal.’
Hoe belangrijk hun studie ook is, als ze moeten kiezen tussen de schoolbanken of het kunstgrasveld, is er geen enkele twijfel. Bijna in koor en natuurlijk met een grote glimlach klinkt het: ‘Dan kies ik nu voor hockey. We zijn nog jong, dit is een superkans. Studeren kunnen we altijd nog.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.