PK – Renz van der Wal (HIC) hikt tegen zijn hamstring aan

Bij de mannen van HIC staken ze afgelopen maandagavond de koppen bij elkaar. De derde nederlaag op rij (Nijmegen, Hurley, Voordaan) gaf aanleiding voor het groepsgesprek. Niet dat er sprake is van paniek, maar wil het team van Helen Lejeune-van der Ben met een goed gevoel de winterstop in, dan is puntenverlies tijdens de laatste twee potjes van dit jaar niet bepaald wenselijk.

Een eenvoudige opdracht is het niet, hdm-thuis en HBS-uit, maar wat is nog eenvoudig in de Promotieklasse?

‘Het is niet meer zoals vorige seizoenen in de Overgangsklasse, dat je tijdens bepaalde wedstrijden van tevoren wel wist wat ongeveer de uitslag zou worden’, zegt HIC’s doelman en sterkhouder Renz van der Wal. ‘Eigenlijk moet iedere speler nu elke wedstrijd het rapportcijfer zeven scoren om overeind te blijven. Elk foutje wordt afgestraft en doordeweeks moeten we keihard trainen om goed voorbereid aan de start te verschijnen.’

Volle ziekenboeg

Daarbij kampt HIC, maar ook diverse andere teams in de Promotieklasse, met een tamelijk volle ziekenboeg. Ligt er mogelijk een oorzakelijk verband, met al die blessures, tussen het opgekrikte niveau en de fysieke belasting van spelers?

Van der Wal (25), óók geblesseerd momenteel: ‘Het zou best kunnen dat blessures ontstaan, doordat spelers elke week op hun tenen moeten lopen. Wij hebben ook veel afwezigen, maar niet door spierblessures of zo. Het is meer balletje op het hoofd, bal tegen de vinger; dat soort werk. Pure pech, dat kan gebeuren in het hockey. Persoonlijk kijk ik in ieder geval uit naar de winterstop, want dan krijgt mijn hamstringblessure de tijd goed te herstellen. Ik ga daarom niet in de zaal spelen.’

Géén shuttle-runs

De goalie loopt het hele seizoen al achter de feiten aan. In de voorbereiding liep Van der Wal tijdens een shuttle-run (‘keepers moeten ook geen shuttle-runs lopen, haha…’) een scheurtje in zijn hamstring op. Desondanks speelde hij een aantal puike potten.

‘Ik loop er al een paar maanden tegenaan te hikken. Als je zondags speelt, voelt het niet fijn in je hoofd als je ongewild toch vaak aan die hamstring denkt. Tegen Nijmegen en Hurley ging ik tweemaal opzichtig in de fout. Dan denk je toch bij jezelf: sta ik wel op honderd procent te keepen? Gelukkig hebben we een hele goede tweede doelman (Tobias Vink, red.), dus het is niet zo dat ik per se moet. Toch heb ik de meeste wedstrijden gespeeld. Ik miste de eerste wedstrijd tegen Laren en afgelopen zondag tegen Voordaan was ik er voor de tweede keer niet bij.’

Kleine achterstand

En dus schaarde Van der Wal zich noodgedwongen aan de zijde van mannen als Samuel van Huiden, Arnoud Weehuizen, Casper Engelkens, Olivier Helle en Rico Doran die eveneens gehavend rondlopen.

‘Compliment aan de andere jongens, ze pakken het prima op. Ondanks de afwezigheid van enkele dragende spelers staan we op slechts drie punten achterstand van de derde plaats, die straks goed is voor de play-offs. Ik ga er sowieso vanuit dat we na de winterstop allemaal weer beschikbaar zijn. Maar het klopt dat we tot die tijd niet nog meer punten moeten verliezen. Dan ga je de aansluiting missen. Aan de andere kant: iedereen wint van iedereen. Stel dat wij allemaal fit waren geweest en je verliest niet driemaal op rij, maar je pakt wat punten. Dan sta je zomaar tweede of derde.’

Veel onderling respect

Het sterkt Van der Wal in de gedachte dat HIC dit seizoen zeker een rol van betekenis gaat spelen in de Promotieklasse. Te beginnen dan maar komende zondag als de gedegradeerde hoofdklasser hdm op bezoek komt in Amstelveen.

‘Het zal een stuk beter moeten dan zondag. Voordaan speelde tegen ons een prima pot, maar aan onze kant speelde eigenlijk niemand een voldoende. Het was heel matig, goed om na zo’n duel om tafel te gaan met elkaar. Een aantal jongens deed niet mee, maar ook die doen tijdens zo’n sessie hun zegje. Waarom niet? We vormen een team en ik vind dat de geblesseerde sterkhouders in het team mogen zeggen wat ze ervan vinden. Dat kan bij ons ook, dat respect is er gelukkig.’

’In maart weer fit’

Voorlopig doet Van der Wal wat hij kan zonder daarbij de realiteit uit het oog te verliezen.

‘Ik ben 25 jaar, speel voor het zesde seizoen bij HIC en daar wil ik graag nog een flink aantal jaren aan vastknopen. Risico lopen met mijn blessure doe ik dus absoluut niet. Als straks blijkt dat ik dit kalenderjaar al mijn laatste wedstrijd heb gespeeld, dan is dat maar zo. Ik ga er met mijn fysio’s en de keepertrainer alles aan doen om straks in maart weer helemaal fit te zijn!’


Wat vind jij? Praat mee...