Ondanks eerste plaats moet Baart weg: ‘Geeft een onaf gevoel’

Het was een vreemde winter voor OR-coach Jeroen Baart. Vlak voordat hij begon aan een halve wereldreis, kreeg-ie vrij plotseling te horen dat zijn contract in Eindhoven niet verlengd wordt. Terug bij de koploper uit de Tulp Hoofdklasse is dat nog steeds een gek gegeven voor hem. ‘Maar ik moet verder. En Oranje-Rood ook.’ 

In zijn korte broek stapte Baart dinsdagochtend uit de auto op de parkeerplaats van Oranje-Rood. Een paar uur eerder zette hij pas weer voet op Europese bodem. Baart was op vakantie naar Zuid-Afrika. Even bijkomen van de turbulente tijd die achter hem lag. 

Een tegenvallend WK onder 21 jaar in Maleisië, waar hij als bondscoach met België slechts negende werd. En vooral van de klap die hij vlak daarvoor incasseerde, toen hij van Oranje-Rood te horen kreeg dat bezig is aan zijn laatste maanden als hoofdcoach bij de club.

En dat terwijl de Brabanders een regelrecht topjaar doormaken. Ze gingen als lijstaanvoerder de winterstop in. Koersen keihard af op de play-offs, waar Oranje-Rood in 2018 voor het laatst aan meedeed. ‘Ik liep in november nog in euforie na onze laatste wedstrijd hier de deur uit.’ Dat fijne gevoel verdween kort daarna als sneeuw voor de zon bij Baart, die voor het tweede seizoen hoofdcoach is bij OR. De drie jaar daarvoor was hij assistent. 

Baart samen met Robert van der Horst. Foto: Jan Mulder/ Orange Pictures

Het ‘klotenieuws’

De Belg vertelt zijn verhaal op de dag dat Oranje-Rood zijn eerste training na de zaalperiode afwerkt. Met een gehavende selectie, omdat de meeste internationals druk zijn met de Pro League. Hij verwacht slechts elf man op de training. Dat is inclusief drie gastspelers uit de Onder18. 

‘Ik kreeg begin december van de club te horen dat ze de komende jaren een nieuw gezicht willen voor de groep na vijf jaar Jeroen Baart. Misschien had er nog een zesde jaartje bijgekund’, zegt de coach over zichzelf. ‘Op de lange termijn zagen ze een ander als coach, terwijl ik nog wel twee, drie of misschien wel vier jaar door wilde. Daarna hebben we het niet meer over de korte termijn gehad en is de knoop doorgehakt. Tsja, klotenieuws. Dat zag ik niet aankomen. Ik snap dat je soms verversing nodig hebt. Maar het moment begreep ik niet. Begrijp ik nog steeds niet. Het geeft een onaf gevoel.’

Baart met OR-routinier Jelle Galema. Foto: Willem Vernes

‘Als coach ben je een wegwerpproduct’

Dat onbegrip komt voort uit de afgelopen jaren. Baart boetseerde samen met Robert van der Horst – eerst hoofdcoach en nu assistent – een nieuw Oranje-Rood. Steeds minder leunde de ploeg op het verleden, op de drie kampioenschappen (2014-2016) uit het tijdperk voor de fusie tussen Oranje Zwart en EMHC. ‘Het kostte tijd om een nieuwe ploeg te bouwen. Meer tijd dan we hadden gedacht. Maar nu horen we weer bij de top. Eindelijk kunnen we gaan oogsten. Niet alleen dit jaar. Maar ook daarna. Ook dat had ik heel graag meegemaakt. Ik heb geen duidelijke signalen gehad dat er een nieuw gezicht nodig was. Niet van het bestuur, niet vanuit de spelersgroep. Er zullen vast jongens zijn die de beslissing begrijpen, maar van de meesten heb ik vooral steun gehad.’

Had hij iets anders kunnen doen? Baart peinst hardop als die vraag aan hem wordt voorgelegd. ‘Dit seizoen niet. We zijn aanvallender gaan spelen, halen meer punten. Ik had niets willen veranderen denk ik. Zo’n beslissing hoort bij het vak. Als coach ben je een wegwerpproduct. Al is dat in het voetbal nog veel erger dan in het hockey. Ik ben niet blij met het besluit, maar kan hier gelukkig nog steeds goed met iedereen samenwerken.’ 

‘Ik ben dan ook absoluut niet rancuneus. Wil niet in de teleurstelling blijven hangen. Ik moet verder. Oranje-Rood moet verder. Maar soms is het nog een gek idee dat we dat zonder elkaar gaan doen. Dat komt ook omdat je met heel je hart en ziel hier je best doet. Hockey is voor mij veel meer dan mijn werk. Het is ook nog steeds mijn grootste passie.’

Een balende Baart, twee jaar geleden na een nederlaag bij Kampong. Foto: Willem Vernes

Stress en nieuwsgierigheid

Na dat WK bij België begon het vooruitkijken. De toekomst. Het leven na al die jaren bij Oranje-Rood. ‘Ik moet wel. Ik ben broodtrainer. Ik leef van het hockey en ga op zoek naar een nieuwe coachklus. Die wil ik combineren met mijn werk bij de Belgische bond. Ik heb er een tijd over gedaan om die match passend te maken. Dat is niet makkelijk, maar ik heb ze wel allebei nodig om mijn week rond te maken.’

Inmiddels heeft Baart gesprekken gevoerd met clubs uit Nederland, België en Duitsland. ‘Mijn toekomst ligt helemaal open. Dat is een apart gegeven, zeker als vader van een jong gezin. Ik heb daarin ook een verantwoordelijkheid naar thuis. Misschien moeten we wel verhuizen. Inmiddels ben ik vooral nieuwsgierig, Dat gevoel wint van de stress, die zo’n periode ook met zich meebrengt.’

Baart kijkt door het raam van het clubhuis. ‘Ondanks alles heb ik er ook weer heel veel zin in. Kunnen we iets unieks neerzetten bij de club. Het is zes jaar geleden dat we play-offs hebben gehaald. De laatste titel was nog voor de fusie.’

‘Je snapt dat ik maar op één manier wil afsluiten hier. Het doel is niet veranderd. Alleen geeft dat afscheid wel een gek gevoel. Daar moet ik maar mee dealen.’   

Klik op het kader voor een grotere weergave.