Van Doren: na vijf duels in acht dagen ‘hangt alles nog aan elkaar’

Met een drietal klapstoeltjes onder zijn arm sjokte Arthur van Doren vanaf de dug-out richting de kleedkamer van Bloemendaal. Veel tempo zat er niet meer in bij de Belg. Dat was ook niet zo gek: de verdediger van de Mussen speelde zondag tegen HGC zijn vijfde wedstrijd in acht dagen. Resultaat: vier zeges en een gelijkspel.

‘Het is pittig geweest. Ik ben blij dat deze week erop zit en dat het gelukkig niet elke week zo is. Fit voelen de benen inmiddels niet meer, maar alles hangt nog aan elkaar’, constateerde Van Doren zondagmiddag rond kwart over vier op ’t Kopje.

Het was op diezelfde plek waar hij een week eerder met Bloemendaal tegen Den Bosch aantrad voor zijn volle hockeyweek. Na een moeizame eerste helft won Bloemendaal met 3-1. Dat waren de eerste drie punten in de pocket.
Vanuit Bloemendaal spoedde Van Doren zich na afloop richting België, vanwaaruit hij al snel koers zette naar Duitsland. Van Doren: ‘Ik ben in deze coronatijd zoveel mogelijk in Amsterdam, in de buurt van mijn club. Voor trainingen of wedstrijden met België heb ik daar een slaapadres, maar die momenten houd ik zo kort mogelijk.’

Arthur van Doren moet flink gas geven om Timur Oruz van Duitsland bij te benen. Foto: A.Schirle, dha/FIH

In Düsseldorf stond dinsdagavond de herstart van de FIH Pro League op het programma. De Belgen declasseerden de Duitsers in eigen huis en wonnen met 6-1. Een dag later werd bij de Düsseldorf HockeyClub 1905 de rematch gespeeld. Nu bleven de Belgen op 1-1 steken, mede door een treffer van Van Dorens ploeggenoot Florian Fuchs, en verloren ze de shout-outs. Dat was match drie in vier dagen tijd.

Naargeestige sfeer

De Pro League-wedstrijden in Duitsland werden zonder publiek gespeeld op een veld dat tussen de flatgebouwen lag. Dat zorgde voor een beetje een naargeestige sfeer, erkent Van Doren. ‘Ik vond het heel lekker om na zeven maanden weer met de nationale ploeg te spelen. Ik hoop dat dit de aanzet is dat alles weer een beetje meer normaal wordt. Dat we meer en meer van dit soort potten kunnen spelen en er hopelijk ook meer publiek aanwezig mag zijn bij de wedstrijden. Natuurlijk moet dat kunnen onder de maatregelen, maar uiteindelijk spelen we toch voor het publiek.’

Van de fysio kreeg ik de opdracht om zo min mogelijk grondcontacten te hebben.' Arthur van Doren

Publiek was er vrijdagavond wel bij Pinoké, waar Bloemendaal aantrad voor de lastige uitwedstrijd tegen misschien wel de belangrijkste uitdager van de titelfavorieten Bloemendaal en Kampong. Ook in het Amsterdamse Bos waren de Mussen heer en meester en zegevierden met 1-3.

Met slechts een dag herstel voor de wedstrijd van zondag tegen HGC, wist Van Doren wat hem te doen stond. ‘Ik heb zaterdag heel hard mijn best gedaan om zondag zo fris mogelijk te zijn. Van de fysio kreeg ik de opdracht om zo min mogelijk grondcontacten te hebben’, lachte Van Doren. ‘Dat is gelukt. Ik heb een beetje op de fysiotafel gelegen, maar verder niet veel gedaan.’

Capituleren

Zondag was vanaf het begin duidelijk dat HGC niet naar het ’t Kopje was gekomen om zich naar de slachtbank te laten leiden door de koploper van de Tulp Hoofdklasse Heren. De Haagse formatie begon sterk, kwam 0-2 voor, maar moest uiteindelijk toch met 3-2 capituleren onder het geweld van de oranje brigade met Van Doren in de rol van vrije verdediger.

Voor de wedstrijd tegen HGC had Bloemendaal-coach Rick Mathijssen er bij het samenstellen van het wisselschema rekening mee gehouden dat Van Doren en Fuchs internationaal twee keer hadden gespeeld, zo vertelde de coach vooraf. Zijn twee internationale sterspelers maakten wat minder speelminuten dan normaal.

‘Dat is het mooie van teamsport. Dan kun je af en toe een beetje leunen op je ploeggenoten’, zei Van Doren, net nadat een ploeggenoot de klapstoeljes van de grond had gepakt en ze voor de vermoeide Wereldspelers van het jaar had meegenomen.

Arthur van Doren neemt de bal mee, Kenta Tanaka van HGC kijkt in opperste concentratie toe. Foto: Koen Suyk

Gemakkelijk ging het zondag niet voor Bloemendaal. Ook niet bij Van Doren, die weliswaar indruk maakte met een paar geweldige passes maar ook moeite had om gaten te vinden in de sterke Haagse verdedigingsmuur. ‘HGC is een van de betere teams. Zij zijn gewoon tricky. Ze zijn goed, stonden compact en waren sterk in de aanval. De kansjes die ze kregen, prikten ze ook gewoon raak.’

Toch gaf het surplus aan kwaliteit bij Bloemendaal uiteindelijk de doorslag en was het Van Doren zelf die de beslissing op de borden schoot. Hij benutte in de 56ste minuut een strafbal. In alle rust legde de Belg de bal neer en pushte hem hard en hoog in de touwen boven de wederom sterk keepende Sam van der Ven: 2-3. Weer drie punten in de tas.

De treffer en overwinning zorgden ervoor dat Van Doren met goed gemoed terugkeek op zijn zware hockeyweek. ‘Ik denk dat we heel tevreden kunnen zijn, zeker met de zes punten uit het weekend. We hebben bij vlagen laten zien dat Bloemendaal mooi hockey kan brengen en de punten hier kan houden.’

Daarna spoedde Van Doren zich via clubhuis snel richting de bank in zijn woning in Amsterdam. Voor hem even geen grondcontacten meer.