Zaalcoach Van Tijn: in 24 uur van EK-finale naar Starttoernooi

Als assistent-bondscoach van de Oranje Dames Zaal zag Steven van Tijn afgelopen zaterdag in Hamburg toe hoe Duitsland nipt sterker was dan Nederland in de EK-finale. Nog geen 24 uur later zat hij op de bank als coach van de dames van Laren bij het Starttoernooi voor zaalhoofdklasseteams in Arnhem.

Hectisch. Zo vat zaalhockeydier Van Tijn zijn weekend samen. ‘Tegen Oekraïne moesten we met Oranje nog echt winnen en verrasten we onszelf met fantastisch spel en een 12-1 winst. Daarna was het snel schakelen om ons voor te bereiden op de finale, een absolute kraker. Die bracht ook weer de nodige emotie met zich mee. Vervolgens zijn we uit eten geweest met elkaar. De dames hebben volgens mij de nacht doorgebracht met elkaar, ergens in Hamburg. Als staf zijn we teruggegaan naar het hotel en vanmorgen ben ik alleen rechtstreeks naar Arnhem gereden.’

De overgang was groot: van een finale in een kolkend stadion naar een oefentoernooi met zijn clubteam. Van Tijn: ‘Ik wist van tevoren dat dit ging gebeuren. De rit van drieënhalf uur was ook prettig om het EK te verwerken en langzaam de focus te verleggen. Bij aankomst in Arnhem moest de knop echt om. Het was een cocktail van gedachten onderweg, maar het voelde ook oké om dit uit loyaliteit te doen.’

Steven van Tijn (links) als assistent-coach van de Oranje Dames Zaal, vlak voor de EK-finale. Foto: Willem Vernes

Plichtsbesef

Die loyaliteit was precies wat maakte dat Van Tijn voor de brute omschakeling koos, lichtte hij toe. ‘Ik had met de club afgesproken dat ik de dames net als op het veld (in de Promotieklasse, red.) ook in de zaal coach. Als ik nu had gezegd: ‘Ik kom niet’, dan vond ik dat niet fair. De club rekent op mij en daarbij we moeten met Laren vol aan de bak om erin te blijven. Bovendien is mijn assistent Thom Fokker videoman en assistent bij Oekraïne. De trainingen zijn in de afgelopen week door clubtrainers opgepakt, maar vandaag wilde ik er wel echt voor het team zijn. Als je er twee keer hard afgaat, is dat als promotieklasser op het veld tussen hoofdklasseteams flink slikken. Nu hebben we het met een 3-3 gelijkspel tegen Rotterdam en een 4-5 verlies van Bloemendaal best goed gedaan. Er moet nog veel beter, maar we hebben wel vertrouwen getankt en gezien dat we ons kunnen meten met de concurrentie.’

Niet alleen het team waarmee Van Tijn werkte was anders, ook de entourage. ‘Ik vond het in Arnhem nog best levendig voor een oefentoernooi, maar in Hamburg was het echt een heksenketel. Zeker in de finale, met vierduizend vooral Duitse toeschouwers op de tribune, waarbij het stadion ontplofte als Duitsland scoorde. Eigenlijk was het vandaag juist wel fijn om ons in alle rust met het team op de wedstrijden te richten. Het is een enorm contrast, maar het maakt het plezier er niet minder om.’

Vorig seizoen ontsnapte Laren ternauwernood aan degradatie. Hier is Bloemendaal-captain Carmel Bosch in duel met de Larense Lynn Vasterink. Foto: Koen Suyk

Geïnspireerd door ‘zaalhockeygrootmacht’ Duitsland

Bij Laren is er voor Van Tijn werk aan de winkel. Vorig jaar ontsnapte de ploeg uit het Gooi ternauwernood aan degradatie. Dit jaar zal het de kennis van de oud-speler van Houten hard nodig hebben. ‘Zelf leerde ik pas echt wat zaalhockey is na een demotraining vol Duitse elementen van Russell Garcia. Ik was op dat moment coach van Bloemendaal Jongens A1 en hij van Heren 1. Daarna heb ik vaker gekeken naar de Duitse zaalcompetitie. Ook de afgelopen dagen weer zag ik hoezeer Duitsland een zaalhockeygrootmacht is. Zij zijn echt gewiekst en gehaaid in het spel: ze weten hoe je ruimtes benut en wat de juiste timing is. Hun skills zie je hier niet terug.’

Van Tijn streeft ernaar om van ‘zijn’ Laren zo snel mogelijk een echte zaalploeg te maken. ‘We willen bij Laren hoofdklassewaardig worden, spelen en blijven. Als promotieklasser zullen we daarvoor iets extra’s moeten leveren. Dat wordt wel een uitdaging, maar wie weet kunnen we verrassen.’