Nolte: ‘Als coach wordt jouw lot bepaald door vrijwilligers’

In de serie ‘Aan de kant gezet’ blikken coaches terug op hun gedwongen vertrek bij hun club. Deze keer is het de beurt aan Jorge Nolte, afgelopen zomer tegen zijn zin in vertrokken bij Klein Zwitserland. ‘Als coach ben je een professional, maar ben je wel volledig afhankelijk van vrijwilligers.’

Het leven neemt soms een onverwachte wending, dus ook het leven van een hockeycoach. Een jaar geleden leefde Nolte als coach van Klein Zwitserland Dames 1 op een roze wolk. De resultaten waren het eerste half jaar na de wonderlijke promotie uit de Promotieklasse zo verrassend goed, dat de ploeg halverwege de competitie hard op weg was om zich te gaan handhaven. Toch riep het bestuur Nolte in december bij zich. De commissie tophockey had slecht nieuws voor hem. Besloten was om aan het eind van het seizoen niet met hem door te gaan, ondanks zijn doorlopende contract.

Dat voelde voor Nolte als een klap in zijn gezicht. In mei had hij nog een contract getekend voor twee seizoenen, waarin een evaluatiemoment in de winterstop was afgesproken. Zelf zag hij geen reden om zes maanden na het aangaan van die overeenkomst een andere weg in te slaan. De resultaten waren uitstekend. De relatie met de speelsters was goed. Feitelijk stonden wat hem betreft alle signalen op groen om met elkaar door te gaan.

Ik was blij met de speelsters, de speelsters waren blij met mij, maar toch werd zomaar geconcludeerd dat de chemie binnenkort misschien uitgewerkt zou zijn Jorge Nolte

Toch kwam er dus een einde aan zijn klus bij Klein Zwitserland, waar hij drie jaar lang met plezier heeft gewerkt. ‘Ik zag totaal niet aankomen dat ze niet met mij verder wilden’, geeft Nolte eerlijk toe. ‘Natuurlijk heeft de club alle vrijheid om voor een andere coach te kiezen, maar de argumentatie vond ik onlogisch. Er werd tegen mij gezegd dat ik weliswaar op dat moment de ideale coach voor de groep was, maar dat ze eraan twijfelden of ik dat het seizoen daarna nog steeds zou zijn. Dat kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Ik was blij met de speelsters, de speelsters waren blij met mij, maar toch werd zomaar geconcludeerd dat de chemie binnenkort misschien uitgewerkt zou zijn. Dat was in mijn ogen – en ook in de ogen van de speelsters – gebaseerd op niets.’

Jorge Nolte moest afgelopen zomer vertrekken als coach van Klein Zwitserland. Foto: Kees Kuijt/Orange Pictures

Wanneer de ploeg blij met je is en de resultaten goed zijn, wil dat blijkbaar niet zeggen dat je in functie blijft Jorge Nolte

De speelsters gaven het bestuur vervolgens te kennen dat ze het liefst met Nolte door wilden, stelt hij, maar dat veranderde niets aan het besluit. ‘Wekelijks moest ik aan collega-trainers uitleggen waarom ik aan het eind van het seizoen moest vertrekken bij KZ. Wanneer de ploeg blij met je is en de resultaten goed zijn, wil dat blijkbaar niet zeggen dat je in functie blijft’, verzucht hij, inmiddels coach geworden van overgangsklasser Leiden Dames 1, waarmee hij na de eerste seizoenshelft aan kop staat.

Het gedwongen afscheid bij Klein Zwitserland raakte Nolte van binnen hard, hoewel hij in zijn loopbaan al eerder littekens opliep. Als coach van Hurley werd hij middenin het seizoen ontslagen. Zijn contract als technisch directeur bij Bloemendaal werd na een termijn van acht seizoenen niet verlengd, ondanks dat hij zelf wilde aanblijven. De gebeurtenissen bij Klein Zwitserland vormden weer een nieuwe negatieve ervaring, vooral omdat hij het een onlogische beslissing vond. Wat hij wil benadrukken, is dat hij het laatste half jaar wel goed met het bestuur heeft kunnen blijven samenwerken, om zodoende Klein Zwitserland te behouden voor de Hoofdklasse.

Jorge Nolte balt zijn vuisten na een overwinning met Bloemendaal. Foto: Willem Vernes

Sommige tophockeybestuurders zijn in zijn ogen ongeschikt

Bij alle clubs waar hij werkte ontdekte hij door de loop der jaren een patroon. Als coach in de top van het Nederlandse clubhockey ben je als fulltimer een professional. Je werkt misschien wel zes dagen per week en staat vijf keer per week op het veld. Maar ondertussen wordt jouw lot bepaald door vrijwillige bestuurders, die het vak van tophockeybestuurder soms in de vingers hebben, maar soms ook helemaal niet.

‘Laat ik vooropstellen dat ik ontzettend veel respect heb voor vrijwilligers’, benadrukt Nolte. ‘Elke minuut die zij in de club steken, gaat ten koste van hun vrije tijd en hun gezin. Wat dat betreft mogen we als hockeywereld in onze handen wrijven met zoveel goede vrijwilligers. We hebben hen keihard nodig.’

Het feit dat de hockeywereld vooral op vrijwilligers drijft, heeft echter ook een keerzijde, vindt Nolte. De afgelopen jaren maakte hij bij verschillende clubs meerdere tophockeybestuurders mee. Met de een had hij een betere klik dan met de ander. Maar belangrijker nog: sommige tophockeybestuurders zijn in zijn ogen ongeschikt voor de functie die ze bekleden.

‘Sommigen van hen zijn op die positie terechtgekomen omdat ze zelf op hoog niveau hebben gehockeyd, maar dat wil lang niet altijd zeggen dat ze er de bestuurlijke kracht voor hebben. In sommige gevallen wel, maar in andere gevallen niet. Alleen: ook als ze niet functioneren, blijven ze toch aan, omdat het voor een club al fijn is dat ze er zoveel vrije tijd in willen steken.’

Bij Hurley werd Jorge Nolte middenin het seizoen ontslagen. Foto: Willem Vernes

Als tophockeybestuurder moet je weten wat er binnen de selectie en de technische staf leeft Jorge Nolte

Namen met wie hij in het verleden is gebotst, wil hij niet noemen, omdat hij niemand wil beschadigen. Zijn doel van dit interview is om te laten zien hoe sommige zaken in het hockey gaan. Nolte zegt tophockeybestuurders te hebben meegemaakt die veel te weinig tijd aan hun functie besteedden. Die niet eens de moeite namen om naar wedstrijden te komen kijken en die hij amper sprak, omdat ze daar de tijd niet voor hadden of namen. Sommigen lieten na een belangrijke overwinning niets van zich horen.

‘Deze mensen zijn wat mij betreft ongeschikt voor de rol van tophockeybestuurder, maar hebben binnen de club wel de touwtjes in handen. Zij zijn degenen die beslissen of jij als coach wel of niet mag blijven. In feite bepalen zij jouw inkomen. Dat stoort me het meest. Dat ze zulke ingrijpende beslissingen kunnen nemen, zonder dat ze daar dus altijd bekwaam voor zijn.’

In zijn ogen moet een tophockeybestuurder aan het volgende voldoen: ‘Allereerst is het natuurlijk handig wanneer je verstand van hockey hebt, maar in mijn ogen hoeft dat niet eens per se. Veel belangrijker zijn communicatieve vaardigheden. Als tophockeybestuurder moet je weten wat er binnen de selectie en de technische staf leeft. Vraag hoe het gaat. Houd evaluatiegesprekken. Toon interesse. Communiceer. Het is belangrijk om zichtbaar te zijn, om een vinger aan de pols te houden. Zoals een teammanager alles in een team managet, zo doet een tophockeybestuurder dat in feite ook, maar dan bezien vanuit het grote plaatje.’

Jorge Nolte bij zijn presentatie als coach van Klein Zwitserland. Foto: KZ

Opleiding voor tophockeybestuurders

Een zeer goede ervaring had hij in zijn tijd bij Bloemendaal Dames 1 met tophockeybestuurder Joof Verhees, later onder leiding van Max Caldas manager van Oranje. ‘Joof had het extreem druk met zijn topfunctie in de bankierswereld. Toch deed hij er alles aan om bij de club betrokken te blijven. Indien er momenten waren dat hij te weinig tijd had door zijn werk, dan gaf hij dat als eerste toe. Hij kwam nooit met lulverhalen, hij was altijd eerlijk en open.’

Het liefst ziet Nolte dat er opleidingen voor tophockeybestuurders komen, net zoals die er voor coaches zijn. Maar diep van binnen denkt hij dat het nooit zover komt. ‘Daar is het hockey ongetwijfeld te klein voor. Maar ik juich het van harte toe als bewezen bestuurders, zoals Joof Verhees, hun kennis willen delen. Daar worden veel clubs een stuk stabieler van. En als coach zou dat een verademing zijn.’

Klein Zwitserland maakte geen gebruik van de mogelijkheid tot wederhoor.

Lees uit deze serie ook:

• Zijn ontslag bij Oranje-Rood veranderde het leven van Stefan Duyf
• Vijftien jaar later doet haar ontslag bij Sonja Thomann nog altijd pijn

Input voor deze serie? Mail naar marco@hockey.nl.