Zijn ontslag bij Oranje-Rood veranderde het leven van Stefan Duyf

In de nieuwe serie ‘Aan de kant gezet’ blikken coaches terug op hun ontslag of hun contractopzegging door hun club. We trappen af met Stefan Duyf (39), die een jaar geleden middenin het seizoen werd ontslagen door Oranje-Rood. Het gedwongen vertrek veranderde zijn leven. Voortaan wil hij niet meer volledig inkomensafhankelijk zijn van hockey. Daarom werkt hij nu fulltime voor een groente- en fruitimporteur.

Op dinsdag 26 oktober 2021 stapte Stefan Duyf uit zijn auto voor de woning van Oranje-Rood-tophockeycommissaris Harry van Hout in Eindhoven. Twintig minuten later stapte hij alweer in. Aangeslagen en verward. Hij was ontslagen als coach van Dames 1.

De achttiende competitiewedstrijd op rij die niet tot een overwinning leidde, kostte de vader van een tweejarige tweeling zijn baan. En dus zijn inkomen. Duyf was bij Oranje-Rood in loondienst. Hij kreeg ‘een kleine vergoeding mee’, van ‘laten we zeggen: een paar maanden’. Zelf verwachtte hij op zijn vroegst pas een maand of negen later, aan het begin van de voorbereiding op het nieuwe seizoen, aanspraak te kunnen maken op een nieuwe baan als hoofdcoach, mocht er tijdens de jaarlijkse stoelendans ergens misschien een plekje voor hem vrijkomen. Het financiële gat dat in de tussentijd ontstond, had hij kunnen dichten met een uitkering. Maar zijn handje ophouden bij het UWV stond niet hoog op zijn wensenlijst.

Stefan Duyf werd een jaar geleden ontslagen als coach van Oranje-Rood. Foto: Willem Vernes

Geen pensioen, geen vast contract, geen vakantiegeld

Zijn ontslag bij Oranje-Rood en de gevolgen daarvan gaven hem stof tot nadenken. Was dit nog wel wat hij de rest van zijn werkende leven wilde? Om overzicht voor hemzelf te creëren maakte Duyf, op dat moment nog actief als bondscoach van Nederlands Jongens Onder 18, een lijst met voor- en nadelen van het hebben van een fulltime baan als hockeycoach.

Voordelen:

• Het voelt niet als werk, want hockey is mijn passie.
• Ik kom, zeker als bondscoach van een nationale jeugdploeg, tijdens toernooien en trainingsstages op mooie plekken, zoals in Spanje.

Nadelen:

• Ik ben zeven dagen per week aan het werk.
• Ik ben veel avonden niet thuis.
• Ik ben op zondag niet thuis.
• Ik ben met feestdagen zoals Pasen en Pinksteren niet thuis, want dan ben ik met Nederlands Jongens Onder 18 weg.
• Ik heb geen zomervakantie, want dan ben ik met Nederlands Jongens Onder 18 weg.
• Ik maak veel uren voor een relatief laag salaris.
• Ik bouw geen pensioen op.
• Ik krijg geen vast contract.
• Ik krijg geen vakantiegeld.
• Ik heb geen secundaire arbeidsvoorwaarden.
• Ik kan zomaar ontslagen worden.
• Ik weet niet of ik snel een nieuwe club heb en dus een nieuw inkomen.
  

  Stefan Duyf bouwde als coach van Push Heren 1 aan een fulltime bestaan als hockeycoach. Foto: Willem Vernes

‘De lijst met nadelen was veel langer dan de lijst met voordelen’, zegt Duyf. ‘Dat was voor mij gek om te constateren. Sinds mijn aanstelling als hoofdcoach van Push Heren 1, zes jaar geleden, verdiende ik mijn brood volledig met hockey. Dat was een bewuste keuze. Ik was ontzettend gedreven om als coach de top te halen. Maar in de tussentijd is mijn leven veranderd. Ik heb mijn vriendin Sophie leren kennen. Samen hebben we een prachtige tweeling op de wereld gezet. Financieel gezien willen we bouwen aan een toekomst. Bovendien: ik zeg niet dat het bestaan van een fulltime hockeycoach niet te combineren is met het gezinsleven, maar in de laatste maanden bij Oranje-Rood vond ik dat wel steeds moeilijker worden.’

Naar buiten toe straalt de introverte Duyf als coach rust uit, ook tijdens wedstrijden waar veel druk op staat. Maar van binnen knaagden de slechte resultaten met Oranje-Rood aan hem, vertelt hij. Met het uitblijven van de punten kwam zijn gezinsleven steeds meer onder hoogspanning te staan.

Ik sloeg door. Op zaterdagavond zat ik in het bijzijn van mijn kinderen de hele avond met mijn laptop op schoot video-analyses te maken. Stefan Duyf

‘Ik verloor mezelf steeds meer in het hockey. Ik voelde de behoefte en de verantwoordelijkheid om er steeds meer tijd in te stoppen. Hoe meer uren ik aan de voorbereiding op een wedstrijd besteedde, hoe groter ik de kans achtte dat we eindelijk eens zouden winnen. Maar ik sloeg door. Als ik thuis was, was ik alleen fysiek thuis. Niet met mijn hoofd. Op zaterdagavond zat ik in het bijzijn van mijn kinderen de hele avond met mijn laptop op schoot video-analyses te maken. Soms bekeek ik wel zes wedstrijden. Als het er niet meer waren… Het sloeg op een gegeven moment nergens meer op. Als speler had ik dat fanatieke ook, maar als vader is dat geen goede eigenschap. De drang naar een overwinning mag je niet projecteren op de mensen van wie je houdt, maar dat heb ik wel gedaan. En daar heb ik spijt van.’

Op de tribune als bondscoach van Nederlands Meisjes Onder 16. Links: KNHB-prestatiemanager Joost van Geel. Foto: Willem Vernes

In samenspraak met zijn vriendin Sophie besloot Duyf om het roer om te gooien. Via LinkedIn zocht hij naar werk. Sinds 1 februari, ruim drie maanden na zijn ontslag bij Oranje-Rood, is hij in loondienst bij groente- en fruitimporteur Aartsen in Breda, als fulltime People Manager. Hij geeft leiding aan de afdeling personeelszaken. Bij Nederlands Jongens Onder 18 is hij na het achtlandentoernooi in het Duitse Hanau afgelopen zomer op eigen verzoek gestopt.

Terwijl we hem aan de lijn hebben, klinken er op de achtergrond af en toe windvlagen. Hij is in de buurt van het strand. Duyf is op vakantie met zijn gezin. Iets dat vroeger nauwelijks kon, in ieder geval niet in oktober.

Ik vind het werk als coach ontzettend gaaf, maar ik heb ook een plicht naar mijn gezin toe Stefan Duyf

‘Mijn ontslag heeft mijn ogen geopend. Ik vind het werk als coach ontzettend gaaf, maar ik heb een plicht naar mijn gezin toe. Ik wil een leuke vader voor mijn kinderen zijn, ik wil met de feestdagen thuis zijn en ik wil niet de hele zaterdagavond opofferen aan het maken van videoanalyses. Mijn werk geeft me nu veel meer rust. Als ik nu op vrijdagmiddag thuiskom, ben ik hopelijk een leukere man dan een jaar geleden. Voor mijn gezin is dat een verademing.’

Zijn vriendin vroeg hem laatst wat had hij gedaan als hij niet ontslagen was. ‘Dan was ik waarschijnlijk nog steeds coach geweest. Met het risico dat ik dan wellicht mijn gezin was kwijtgeraakt. Zo ver had het zomaar kunnen komen. Daarom heb ik geen seconde spijt van de keuze die ik heb gemaakt. Ik sluit niet uit dat ik ooit weer als hoofdcoach aan de slag ga, maar ik weet voor 99,9 procent zeker dat ik nooit meer volledig inkomensafhankelijk van het hockey wil zijn.’

Input voor deze serie? Mail naar marco@hockey.nl.