Pirmin Blaak: ‘Lekker in m’n tuin zitten en bootje varen’
Keeper Pirmin Blaak is de volgende in Zonder Bal en Stick, waarin de internationals openlijk vertellen over hun leven buiten de lijnen. Pirmin is vernoemd naar een skiër en woont samen met zijn vriendin in een piepklein dorpje: Mijnsheerenland. Hij is druk met zijn bedrijf Goalieworks, en wil na zijn hockeycarrière het bedrijfsleven in of als leraar aan de slag. Hij wandelt graag met zijn labrador, die slecht luistert omdat Pirmin dacht de puppycursus niet te hoeven afmaken. En verder neemt hij als hij in een vliegtuig stapt een extra t-shirt mee, voor na het opstijgen…
Mijnsheerenland? ‘Ja, daar woon ik samen met mijn vriendin Manouk. Het is een heel klein dorpje onder Rotterdam. Ik heb 8 jaar in het centrum van Rotterdam gewoond, en het was gewoon tijd voor een nieuwe stap. Na het WK in 2014 zijn we naar Mijnsheerenland verhuisd. De mensen zijn hier wat socialer. De stad is anoniemer. Als ik nu naar de bakker ga heb ik meteen een praatje. Het bevalt me eigenlijk wel.’
Pirmin groeide ook op in een dorp: Barendrecht. ‘Tegenwoordig zit het al in de agglomeratie van Rotterdam. Maar toen was het nog een dorpje. Wat me trekt is de ruimte, en in de stad is het soms ook echt druk. Nu kan ik gewoon in m’n tuin aan het water zitten, bootje varen. Dat was in de stad wat minder gemakkelijk om voor elkaar te krijgen.’
‘Ik heb zelf geen boot, als we gaan varen huren we er eentje in de jachthaven. Ik hou ook wel van watersporten. Al ben ik altijd wel een beetje bang van vissen. Als ik ga zwemmen, dan denk ik altijd dat er heel veel vissen zitten. En vissen zijn bang van mensen, maar soms zie ik daar echt best wel hele grote vissen voorbij komen.’
Tafeltennis
Naast watersporten is Pirmin ook van het tafeltennis. ‘Dat vind ik leuk om te doen. Als we met het Nederlands team ergens in een hotel zitten, zoeken we ook altijd een tafeltennistafel op. We hebben ook een soort van ranking.’ En waar staat hij zelf? ‘Ik denk dat ik mezelf nu op nummer 3 zet. Mirco heeft zich in Argentinië naar de nummer 1 positie gespeeld. En de jeugd komt er ook aan. Joep de Mol gooit hoge ogen. Rogier Hofman noemt zichzelf de onbetwiste nummer 1, maar hij speelt nooit toernooien mee. Dus wij vinden dat hij eigenlijk niet in aanmerking komt voor die nummer 1-positie. Maar hij heeft een tennisachtergrond en is wel heel goed. En Robert van der Horst was bij ons eigenlijk de speler die het tafeltennis in ere heeft gehouden, maar die doet niet meer mee om de prijzen.’ Grappend: ‘Die wordt te oud voor dit spelletje.’
Vernoemd naar?
De naam van de Oranje-keeper hoor je niet vaak. ‘Het is inderdaad een naam die ik altijd moet uitleggen’, beaamt hij. ‘Mijn ouders zijn nogal sportminded. Ik ben vernoemd naar een skiër, Pirmin Zurbriggen. In 1988 werd hij op meerdere afdalingen kampioen. En mijn ouders waren in dat jaar daar ook aan het skiën. Mijn broertje is weer vernoemd naar een tennisser: Mats Wilander.’
Pirmins broertje is 7 jaar jonger, vertelt hij. ‘Hij is nu scheidsrechter bij de KNVB. Ik ben heel trots op hem dat hij ook zijn dromen nastreeft. Vroeger heeft hij ook wel gehockeyd, maar hij moest ook vaak mee, als ik moest hockeyen. Daar heeft hij niet altijd de waardering voor gekregen die hij verdient. Zo’n leeftijdsverschil is in je jeugd best lastig. Ik ging best vroeg het huis uit om met vrienden in de stad te gaan wonen. Hij was toen pas 10. En dan verlies je elkaar een beetje uit het oog. Dat vind ik wel jammer.’
Waterpolo
‘Mijn vader heeft in de top van Nederland gewaterpolood. Dat is echt een andere sport. Fysieker, je wordt hard aangepakt. Hij heeft mij geleerd dat je, als je topsporter wil zijn, zowel mentaal als fysiek heel sterk moet zijn. Daarna was hij coach van een hoofdklasse-team waterpolo. Ik ging ook altijd, na de hockey op zaterdag, met hem mee. Dat was met een doel. Want als mijn vader won, dan gingen we naar de Mac Donalds.’ Lachend: ‘Dat zie je ook wel aan hem, dat hij veel naar de Mac Donalds is geweest. Zelf zal hij zeggen dat hij vrij breed is van het waterpolo, maar dat blijft een discussiepuntje.’
‘Vanuit huis heb ik meegekregen dat je, als je voor Oranje wilt gaan, dat je daar ook offers voor moet brengen. Iedereen zei altijd: dan mis je het studentenleven, het uitgaan. Ik heb dat 1 jaar meegemaakt, en dat vond ik wel genoeg eigenlijk. Ik bedoel, alles wat wij van de wereld zien, elk toernooi dat je meemaakt, dat is zoveel meer waard dan een avondje kogellam aan de bar hangen.’
Studie / Goalieworks
En dat ene jaar? ‘Ik heb eerst fysiotherapie gedaan aan de Hogeschool Utrecht. Daar zat ik bij Carlien Dirkse van den Heuvel in de klas. Maar ik liep al heel snel achter, ook vanwege het hockey, en omdat ik de discipline toen niet had. Toen heb ik gekozen voor een andere hbo-studie: bedrijfskunde. Dat was wat bij mij paste en die studie heb ik ook afgerond in 2015.’
Die studie komt hem nu goed van pas bij GoalieWorks, Pirmins bedrijf in keeperstraining. ‘Ik gaf al best wel wat keeperstraining, en toen zei Jan Lelieveld, nu mijn partner in het bedrijf: ‘Je reist al die clubs af, maar je moet zorgen dat de clubs naar jou toekomen’. Dat resulteerde uiteindelijk in Goalieworks: we hebben nu samen 10 keepersscholen en zijn met hele mooie dingen bezig. Dit jaar ben ik er iets meer uit en worden er andere mensen meer naar voren geschoven. Maar: er komen hele mooie dingen aan.’
Vliegangst
Pirmin vliegt de hele wereld over voor zijn hockeycarrière, maar dat gaat niet altijd even gemakkelijk. ‘Ik heb behoorlijke vliegangst. Net als Max (Caldas, red.), dus wij kunnen elkaar af en toe behoorlijk gek maken. Als dat stoelriem-teken uit gaat is het wel weer prima, maar opstijgen vind ik echt niet chill. Toen ik nog jong was werd er een keer een take-off afgebroken van een vliegtuig waar ik in zat. Dus ik heb nog steeds altijd wel die angst van: stijgt-ie wel op?’
‘Ik weet veel van vliegtuigen. Ik heb me er enorm in verdiept, juist om die angst een beetje weg te nemen. Daardoor weet ik ook wel dat er weinig fout kan gaan. Maar ik wil bijvoorbeeld altijd bij een nooduitgang zitten, dan voel ik me het meest relaxed. En ik wil liever als we in een rijtje zitten niet in het midden. Ik neem altijd een extra t-shirt mee. Na het opstijgen trek ik dan even een schoon shirt aan.’
Strand
Als hij wil ontspannen gaat de Oranje-keeper graag met mijn vriendin en zijn hond naar het strand, vertelt hij. ‘Dat vind ik altijd wel lekker. Even mijn hoofd leegmaken.’ Manouk, de vriendin van Pirmin, hockeyt zelf ook. ‘Ze heeft in Leonidas Dames 21 gespeeld en doet nu vrijdagavondhockey. Ouwelullen-hockey is dat eigenlijk. Ze doet het om bij mij te kunnen kijken op zondag.’
‘We zijn al meer dan 6,5 jaar samen. Manouk is enorm uitgesproken en direct. Lekker eigenwijs. Ik ben meer een binnenvetter. Dat is ook wel 1 van mijn zwakke kanten. Daardoor ga ik lang de confrontatie uit de weg, omdat ik de lieve vrede wil bewaren. Wij zijn door de tijd heen wel een beetje omgedraaid. Zij is wat gevoeliger geworden en ik leer door haar juist weer om me meer uit te spreken, soms gewoon hard te zijn.’
Door zijn hond is hij een buitenmens geworden, merkt Pirmin. ‘Je staat op, trainingsbroek aan, jas aan, en dan lekker even met die hond lopen. Dan zie je hoe vrolijk dat beest is, en dan begint je dag gewoon goed. We hebben een labrador, een bruine. Een heel lief kroelbeest, maar hij luistert slecht. De puppycursus hebben we niet afgemaakt. Ik dacht dat ik het zelf wel kon.’
Jaap
Hoe lastig is het eigenlijk voor Pirmin om als 2e keeper achter Jaap Stockmann te komen? ‘Die vraag stellen mensen vaak. Kijk, Jaap heeft zijn eigen missie, en die heb ik ook. Natuurlijk wil je eerste keeper worden. Iedereen heeft me wel verteld toen ik erbij kwam, dat Jaap ook heel lang achter Guus (Vogels, red.) heeft gezeten. Soms merk je dat je dichtbij komt, maar zie je Jaap ook stappen zetten. Ik moet het zelf doen.’
Na dit seizoen staat de Oranje-keeper bij fusieclub Oranje-Rood onder de lat, en niet meer bij Rotterdam. Hoe is die overstap verlopen? ‘Het is een drukke periode geweest, met veel emoties en meningen. 95 procent was super, maar je hebt ook mensen die het niet begrijpen. Dat maakte het wel lastig. Ik heb 16 jaar bij Rotterdam gespeeld, en wilde een nieuwe uitdaging. Dit aanbod kwam voorbij. En ik ben echt niet over 1 nacht ijs gegaan. Eerder over 3 weken ijs. Ik denk dat het voor mezelf goed is om stappen te maken in een nieuwe omgeving.’
Management of leraar?
En het mag misschien nog even duren, Pirmin heeft zeker al nagedacht over zijn carrière na het tophockey. ‘Ik ambieer een functie op managementniveau, maar dat klinkt natuurlijk meteen heel groot en heftig. Lesgeven op het hbo zou ik ook heel erg leuk vinden. Ik wilde na mijn hbo bedrijfskunde de lerarenopleiding economie gaan doen. Maar dat viel samen met het WK, dus dat heb ik toen niet gedaan. Misschien dat het nog wel een keer komt.’
Wat zou hem een goede leraar maken? ‘Ik denk dat ik duidelijk een verhaal over kan brengen. Maar ik weet het niet. Het is ook anders of je voor een groep van 30 leerlingen staat of een groep van 30 keepers. Nu neemt iedereen nog bijna blind iets van je aan, maar in het onderwijs gaat dat wel eens anders, heb ik begrepen.’
Pirmin op een clinic voor de jeugd tijdens het Volvo Tournament U21 en U16 (foto: Koen Suyk)
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.