‘De zweep erover bij Oranje’

 

Journalist Edwin Alblas volgt de Oranje Heren op weg naar Rio. Op hockey.nl schrijft hij maandelijks een column over zijn ervaringen bij en met de nationale ploeg. Vandaag de 4e. Caldas liet de heren kennismaken met Rio en selecteerde de trainingsgroep. 

‘Het beeld van Christos de Verlosser hebben ze gezien. Nog een paar andere toeristische trekpleisters. De armoe, ook gezien. En hoewel de zon niet scheen aan de Copacabana en Ipanema Beach, spotten de Nederlandse hockeyinternationals tijdens het cruisen door de stad zowaar enkele Braziliaanse schonen in te kleine bikinibroekjes…

Rio de Janeiro is een stad die je kan verleiden.

Om die reden wilde Caldas er met de internationals heen. Niet om te worden verleid, maar om de sfeer te proeven, de eerste verwondering en verbazing te laten gebeuren. Dat scheelt hem wellicht straks in augustus één kopzorg, ofschoon de tijd dat hockeyers van Oranje via de regenpijp naar het bruisende nachtleven gleden toch wel ver achter ons lijkt te liggen.

Op verkenning

Het is een beproefd recept van bondscoaches in het Olympisch jaar. De plek waar het moet gebeuren verkennen en leren kennen, zodat de ploeg bij aankomst in de Olympische stad direct kan overgaan tot de orde van de dag en niet nieuwsgierig wordt naar wat zich buiten de Olympische muren afspeelt.

Allemaal hadden ze hun zwembroekje mee naar Rio, maar het merendeel van de dag droegen de hockeyers toch een sportbroek. Het was geen snoepreisje. Er werd hard getraind op het Olympische hockeyveld, dat alleen in het bijzijn van de Braziliaanse hobbyhockeyers mocht worden betreden. Met die voorwaarde kon Caldas wel leven. Belangrijk was om het veld te voelen.

In de 2 weken die volgden in Argentinië legde de bondscoach de zweep over. Hij liet ze na een wedstrijd teruglopen naar het hotel of onderwierp ze voor een wedstrijd nog aan een pittige training. Ook speelden de hockeyers een duel zonder de technische staf. Onder het mom van: zoek het zelf maar een keer uit.

Floris

In Mar del Plata is Caldas weer veel over zijn ploeg en de spelers te weten gekomen. Hij heeft ze fysiek aangepakt en sociaal getest. De selectie telt sinds deze week 26 man. Uit deze groep komen zo goed als zeker de 16 hockeyers die in augustus hun intrek nemen in het Olympische dorp. 2 Andere nemen daarbuiten de rol van reserve op zich.

Opvallende afwezige in de selectie is Floris van der Linden. Caldas zette de aanvoerder van HGC na de finale van de Hockey World League buitenspel, maar dat lot viel toen ook Thierry Brinkman en Constantijn Jonker ten deel. Deze 3 misten de trainingsstage naar Rio en Argentinië. Ik dacht dat ze hun krediet hadden verspeeld, maar 2 krijgen een nieuwe kans. Die lijkt er voor Floris niet meer te komen, liet Caldas al doorschemeren.

Ik kan me ongeveer voorstellen hoe hij die boodschap aan de HGC’er heeft overgebracht. Met lood in zijn schoenen. Spelers vertellen dat ze niet zijn geselecteerd of zijn afgevallen, is niet de meest favoriete bezigheid van Caldas. Ik heb met eigen ogen gezien hoe zwaar hem dat valt. Een onheilstijding valt nooit lekker natuurlijk. Hoe je die ook overbrengt. Toen ik er getuige van mocht zijn, deed hij dat over de telefoon. Zelfs als de speler het al een beetje ziet aankomen, valt aan de andere kant van de lijn even een stilte. Een vloek soms.

Caldas’ manier

Ik vond zijn uitleg heel plausibel. Caldas informeert de spelers het liefst als ze zich in een vertrouwde omgeving bevinden. Ze moeten zelf de keuze hebben met wie ze het nieuws als eerste willen verwerken. Als de eerste emotie is gezakt, is er altijd ruimte voor een gesprek. Het is Caldas’ manier. De bondscoach zal niet beweren dat het de beste manier is, maar hij heeft er goed over nagedacht. Ooit maakte hij ook de ‘fout’ door op het veld in het bijzijn van alle jonge spelers een selectie bekend te maken. Hij is door schade en schande wijs geworden.

Als de 26 spelers maandag weer het terrein van Papendal oprijden voor een eerste sessie met Oranje, zien ze het bord met daarop ‘nog 165 dagen tot Rio’. In werkelijkheid zijn het er volgens Caldas een stuk minder, want de dagen waarop ze niet bij elkaar zijn, moeten daar in zijn ogen nog van af. Ik hóór het Max zeggen: Alle keuzes die je maakt, moeten gericht zijn op presteren. Laat geen enkele kans voorbij gaan, want die krijg je nooit meer terug.‘

 

Wat vind jij? Praat mee...