Verwarring in Topsportcentrum: ‘Hebben we het nou gehaald of niet?’

‘Wat heeft Hurley gedaan? Hebben we ons nou wel of niet voor het NK geplaatst?’ Vragend keken de speelsters van Kampong elkaar aan, na afloop van hun laatste poulewedstrijd. Waren ze nu tweede geworden, of derde? Een reportage van een chaotische middag in het Topsportcentrum in Rotterdam, vol verwarring en kolderieke situaties.

Het Topsportcentrum is in de loop der jaren een iconische zaalhockeyplek geworden. De locatie waar traditioneel niet alleen het NK, maar ook de laatste poulewedstrijden van de Hoofdklasse Zaal worden afgewerkt. Per poule worden alle drie de wedstrijden tegelijkertijd gespeeld, in drie verschillende zalen in het Topsportcentrum. Als de stand in de poule dicht bij elkaar ligt, levert dat na het laatste fluitsignaal vaak chaotische taferelen op.

Naar de andere zaal rennen

Want wat zijn de andere uitslagen in de poule? Wie heeft zich voor het NK geplaatst? En wie is gedegradeerd en wie moet play-outs spelen? Het zijn vragen waarop spelers na hun wedstrijd het liefst meteen het antwoord willen weten. Maar in het Topsportcentrum moeten ze daarvoor meestal wel helemaal naar de andere zaal rennen.

Het Topsportcentrum is namelijk een reusachtig gebouw. Een doolhof, waarin je zomaar kunt verdwalen. Topsporthal 1 bevindt zich op de begane grond, Topsporthal 2 op de tweede verdieping, Breedtesporthal 1 op de eerste verdieping en Breedtesporthal 2 op de vijfde verdieping. Je moet het, in alle hectiek, maar net weten. En dan heb je ook nog oost- en westvleugels.

Exemplarisch voor het ‘doolhof’ dat het Topsportcentrum is. De vloer geeft de weg naar Topsporthal 2 aan, maar de toegang wordt door het rode lint geblokkeerd. Foto: OrangePictures/Andre de Heus

Op het nippertje de laatste tien seconden zien

Macey de Ruiter en Fleur Kok van Laren stormden ooit meteen na hun wedstrijd op de tweede verdieping de trappen af en sprintten door het Sportcafé op de begane grond naar Topsporthal 1. Daar zagen ze op het nippertje de laatste tien seconden van de wedstrijd van hun concurrenten, de ontknoping van hun poule. Compleet buiten adem vielen ze elkaar juichend in de armen. Ze waren niet gedegradeerd.

Frederik Groenland van Victoria maakte ooit de omgekeerde weg. Toen hun laatste poulewedstrijd van de play-outs was afgelopen en het onduidelijk was of Victoria wel of niet naar de Hoofdklasse was gepromoveerd, kon hij het wachten op de uitslag in de andere zaal niet meer aanzien. In zijn eentje sprintte hij naar de andere kant van het gebouw. Daar, in Topsporthal 2, zag hij nog net de laatste dertig seconden. Terwijl zijn teamgenoten beneden nog in het ongewisse waren, stond Groenland na het afgaan van de toeter dolblij in zijn eentje te juichen.

De entree van het Topsportcentrum in Rotterdam. Foto: OrangePictures/Andre de Heus

Vandaag beloofde ook weer zo’n spectaculaire dag te worden, met negen ploegen die de play-offs nog konden halen en elf die nog rechtstreeks konden degraderen. Poule B van de mannen sprak het meest tot de verbeelding, met vrijwel teams dicht bij elkaar. Aan het begin van de dag stond Pinoké vijfde, op de plek van de play-outs. De Steekneuzen konden dus nog rechtstreeks degraderen, maar ze konden zich ook nog plaatsen voor het NK.

Verwarring is groot: evenveel punten én hetzelfde doelsaldo

Bij de vrouwen voltrok zich in poule B een bizar tafereel. In Topsporthal 1 had Hurley met 4-2 gewonnen van Den Bosch, maar in Breedtesporthal 2 was Kampong met 9-5 te sterk voor HGC. Wat betekende dat nu voor de ranglijst? Hurley en Kampong hadden evenveel punten. En om de verwarring nog groter te maken, hadden ze ook precies hetzelfde doelsaldo. Wie was er nu tweede geworden, achter Den Bosch, een plek die recht geeft op deelname aan het NK van volgende week zaterdag?

Meteen na het laatste fluitsignaal was er chaos in beide hallen.
‘Wat heeft Kampong gedaan?’ vroegen de speelsters van Hurley zich af.
‘9-5 gewonnen.’
‘Ja, maar wat betekent dat?’
Een begeleider van Hurley pakte snel haar telefoon, om de Standenmotor te raadplegen.

Bij Hurley pakken ze in alle hectiek hun telefoon er maar bij. Foto: OrangePictures/Andre de Heus

Santi Freixa had een ‘spion’

In de andere hal riep Kampong-coach Santi Freixa in alle hectiek zijn speelsters bij elkaar. Freixa was goed voorbereid. Tijdens de wedstrijd had hij via zijn telefoon een directe lijn met iemand in Topsporthal 1, waarin Hurley speelde. Daardoor wist hij zes minuten voor tijd, bij een 7-4 voorsprong van Kampong en een 3-2 voorsprong van Hurley, dat zijn ploeg één doelpunt tekort zou komen.

Het was voor hem reden genoeg om ondanks de 7-4 voorsprong een vliegende keepster het veld in te sturen. Een tactiek die zich uitbetaalde, want Kampong scoorde twee keer en won met 9-5. Maar was dat nu genoeg of niet?

‘Welke ploeg heeft zich nu voor het NK geplaatst?’

‘Volgens mijn berekening hebben wij het gehaald. Wij hebben meer doelpunten dan Hurley gemaakt’, zei Freixa tegen zijn speelsters. Maar zij waren niet meteen overtuigd. Omdat Freixa twijfelde. In deze chaotische situatie, amper een minuut na het laatste fluitsignaal, durfde hij niets met zekerheid te zeggen. Hij stuurde zijn speelsters naar de kleedkamer en ging zelf naar de wedstrijdtafel.

‘Welke ploeg heeft zich nu voor het NK geplaatst?’ vroeg Freixa daar.
‘Geen flauw idee’, klonk het. ‘Voor dit soort vragen moet je bij de organisatie zijn. Die zitten in de Time Out Lounge.’

De Time Out Lounge is op de derde verdieping. Freixa stond in Breedtesporthal 1 op de eerste verdieping. Snel trok hij een deur open. Via het trappenhuis haastte hij zich met grote passen naar de Time Out Lounge. Hij liep verkeerd.

Eenmaal in de Time Out Lounge vroeg Freixa opnieuw: ‘Welke ploeg heeft zich nu voor het NK geplaatst?’
De uitslagen moesten nog worden ingevoerd.
‘Wat hebben jullie gedaan?’ vroeg iemand van de organisatie hem.
Freixa: ‘9-5 gewonnen.’
‘En Hurley?’
‘4-2 gewonnen.’

Door één druk op enter gaf de computer het verlossende woord. Kampong was inderdaad als tweede geëindigd, Hurley als derde. Freixa viste zijn telefoon uit zijn broekzak. Hij vond het zo bijzonder dat hij een foto van de eindstand maakte. Als bewijs voor zijn speelsters. Die zouden het anders misschien nog steeds niet geloven.

Kampong-coach Santi Freixa maakt een foto van de officiële eindstand op de computer van KNHB-medewerkers. Als bewijs voor zijn speelsters dat ze echt tweede zijn geworden. Foto: hockey.nl.

Chaos bij Rotterdam

Een uur later voltrok zich een ander chaotisch tafereel, in poule A bij de mannen. Rotterdam had de laatste poulewedstrijd met 6-3 gewonnen van Victoria, dat degradeerde. Maar was Rotterdam nu vierde of vijfde geworden? Moesten ze nu wel of geen play-outs spelen? Dat hing weer van de uitslag van SCHC-Den Bosch af, een wedstrijd die nog steeds bezig was. De spelers van Rotterdam hadden naar Breedtesporthal 1 kunnen sprinten, maar daar begonnen ze na het zware degradatieduel maar niet aan. ‘Eer dat ik er ben, is het al afgelopen’, verzuchtte Rotterdam-speler Jochem Bakker.

Ook bij Rotterdam moet er een telefoon aan te pas komen, om uiteindelijk te zien dat ze play-outs moeten spelen. Foto: OrangePictures/Andre de Heus

Coaches in poule B die op hun mobiel kijken

Een paar uur later volgde de ontknoping in poule B van de mannen, waarbij vrijwel elke coach vaker naar zijn mobiel keek dan naar de wedstrijd. Kampong verloor met 3-7 van Pinoké. Maar omdat hdm tegelijkertijd van Oranje-Rood verloor (4-5), plaatste Kampong zich alsnog voor het NK.

Pinoké moest op zijn beurt afwachten wat Almere tegen Cartouche had gedaan. Het verlossende telefoontje (4-6 verloren, waardoor de Steekneuzen zich veilig bleken te hebben gespeeld) kwam op een bijzonder moment.

Toen ze de balken aan het opruimen waren.

Het was het einde van een chaotische, maar prachtige zaalhockeydag.

Foto: OrangePictures/Andre de Heus

 

Foto: OrangePictures/Andre de Heus

 

Foto: OrangePictures/Andre de Heus


Wat vind jij? Praat mee...