Dokkum speelde drie jaar alleen maar ‘uit’: ‘Eindelijk een eigen plek’

Drie jaar lang speelden ze alleen uitwedstrijden. Trainden ze op voetbalkunstgras. En was het vooral wachten en uitkijken naar dat ene moment. Een eigen veld, een eigen plek. Eind vorige maand was het zover voor het jonge Dokkum, waar het engelengeduld werd beloond.

‘We moesten de ene week uit naar Eemsmond in Delfzijl. Dat is vijf kwartier rijden. Goed, dat kan. Verre uitwedstrijden horen erbij in het noorden. Maar de week daarop speelden we thuis tegen Hoogeveen, maar zaten we weer langer dan een uur in de auto. Omdat er simpelweg bij ons geen veld lag. Al onze thuiswedstrijden werden ook bij de tegenstander gespeeld. We waren blij als we naar Leeuwarden moesten. Dat is maar een half uur rijden, de dichtstbijzijnde tegenstander. Onze Familiedag van Dokkum hebben we tot nu toe ook ieder jaar daar gehouden.’

Gelukkig kan Dokkum-voorzitter Niek Katsma er inmiddels wel om lachen. Maar het was drie seizoenen lang de bittere waarheid voor de Friezen. De club die – samen met datzelfde Eemsmond – de noordelijkste club is van ons land. In de lente van 2020, middenin de coronaperiode, richtte Katsma samen met een aantal fanatiekelingen een nieuwe club op in het Elfsteden-oord. 

Een jaar later mocht Dokkum voor het eerst meedoen aan de KNHB-competities. ‘Maar een veld was er toen nog niet. Dat was geen tegenvaller, dat wisten we. We waren een klein, nieuw clubje. Waren al blij dat we bestonden. Het was voor ons toen al mooi dat we op de woensdagmiddag een paar uur mochten trainen op het kunstgras van de voetbalclub bij ons om de hoek.’

De meiden van Harlingen op bezoek bij Dokkum. Foto: Hockeyclub Dokkum

Niet meer met vier teams tegelijk op een voetbalveld

‘Het was pionieren. Alles was onbekend en nog nooit eerder gedaan. En dat is precies waarom onze leden bleven, we zelfs konden groeien. Er was geen vergelijkingsmateriaal. Geen betere club in de buurt. Als je wil hockeyen, dan kan dat bij ons. Op de manier waarop we het hier doen. Binnen een heleboel beperkingen, maar wel met heel veel inzet, lol en in je eigen omgeving.’

Hockeyen op voetbalkunstgras. Dat was natuurlijk verre van ideaal. ‘Ik weet niet of je dat weleens geprobeerd hebt? Nou, het is niet makkelijk. De vezels van zo’n grasmat zijn langer. Het is daardoor veel moeilijker om de bal vooruit te krijgen, dat kost veel meer kracht. Het enige voordeel is dat al onze leden nu heel goed een bal kunnen opdrijven. Want dat was veel lastiger om aan te leren op ons trainingsveld.’

Begin april trokken ze voor de laatste keer de deur achter zich dicht bij voetbalclub Be Quick. Op hetzelfde sportpark was eindelijk een hockeykunstgrasveld aangelegd. ‘Wat hadden we daar lang naar uitgekeken. Een eigen zandveld, zonder dat we ons aan hoefden te passen aan de roosters. Waarin we iedereen alle ruimte kunnen geven. Want doordat we als club groeiden was het soms passen en meten op het voetbalveld. Stonden we met vier teams tegelijk te trainen, omdat we niet meer uren hadden.’

‘Dat is niemand kwalijk te nemen, natuurlijk’, zegt Katsma. ‘Maar het is heel fijn dat er wel een stip aan de horizon was. Dat je weet: die begintijd is lastig, maar uiteindelijk wordt het beter. Een jaar na onze oprichting was er al sprake van de herinrichting van een nieuw sportcomplex in Dokkum. Daar moeten we bij zijn, wisten we.’

Foto: Hockeyclub Dokkum

Liever ranja-ochtend dan rijden naar Zuid-Drenthe

Die eerste training op echte hockeyondergrond was memorabel. Nog mooier waren de eerste wedstrijden in Dokkum, op 20 april. ‘Een haag met ballonnen in onze clubkleuren. Alle pakes en beppes die niets van de regels begrepen, maar hier wel langs de lijn stonden voor hun kleinkinderen’, glundert Katsma door de telefoon. ‘Het was geniaal. Een dag waarvan we als oprichters droomden toen we hier meer dan vijf jaar geleden mee aan de slag gingen. Een echte feestdag. Een thuis. Er liepen opeens honderden mensen op de club. Ook weer iets nieuws.’

Maar Dokkum is nog lang niet uitgedroomd. De volgende stap is een heel logische. ‘Een eigen clubhuis. Want inderdaad, dat hebben we nu nog niet. Samen met de korfbalvereniging huren we nu een gebouwtje van een sportorganisatie. For the time being. Dus onze kantine kost nu geld, in plaats van dat het wat oplevert. Dat moet op termijn anders, en die plannen liggen er.’

Het is een uitdaging waar Katsma niet wakker van ligt. ‘Voorlopig moet het even zo. En even eerlijk: veel ouders vinden het helemaal prima zo. Die staan liever ’s ochtends een paar uur ranja te schenken dan dat ze wekelijks naar Zuid-Drenthe moeten. Ik begrijp dat helemaal.’

Foto: Hockeyclub Dokkum