Rotterdam-middenvelder Diede van Puffelen (26) is sinds vorige week donderdag uitgeschakeld met een lichte hersenschudding, na een klap op de training. Maar het stelt niets voor bij het ernstige motorongeluk en de drie dagen die hij vorig jaar op de intensive care lag in het ziekenhuis. ‘Dat is uiteindelijk een van de mooiste ervaringen in mijn leven geweest.’
Omdat zijn ouders niet wisten hoe het zou aflopen, is er vorig jaar weinig naar buiten gekomen over het ernstige motorongeluk. Pas sinds een tijdje praat Van Puffelen honderduit over het incident, dat zijn leven veranderde.
Het is juni 2017, een paar weken na de verloren finale om de landstitel tegen Kampong. Van Puffelen toert de hele dag met een vriend op zijn motor. Op een gegeven moment gaat Van Puffelen naar huis, naar Rotterdam. Zijn vriend moet naar Den Haag. Hij zegt gedag. Hij rijdt de A12 op bij Gouda. Van Puffelen trekt op naar 130 kilometer per uur.
Vlak voor het viaduct lijkt de motor een klap te krijgen.
Van Puffelen probeert de motor onder controle te houden, terwijl hij 130 rijdt. Het lukt niet. De motor blijft trillen. Hij blijft corrigeren. Hij krijgt het stuur weer recht, maar de trillingen worden steeds heftiger. Een val is onvermijdelijk. Later zou een ooggetuige zeggen dat hij nog met de benen vooruit viel.
‘Dit was het. Nu is het klaar. Ik dacht dat dit het einde van mijn leven was.’
Achteraf blijkt zijn remklauw afgebroken, waardoor zijn hele voorwiel in elkaar was geklapt. Van de val kan hij zich niets herinneren. Hij vertelt nu dat het een soort mechanisme is in je lichaam, dat daar voor zorgt. Hij wordt wakker, terwijl hij tegen de vangrail aan ligt. Bloed stroomt uit zijn mond. Zijn schouder doet pijn. Het eerste wat Van Puffelen doet is naar zijn benen kijken, om te zien of ze er nog zijn. Ja, die zijn er nog. Het verbaast hem alleen dat één schoen uit is.
De motor van Diede van Puffelen na het ongeluk.
Na drie dagen van de intensive care af
Vanaf dat moment herinnert hij zich alles. Van het liggen op de brancard, tot het vervoer naar het ziekenhuis. Daar maken ze de balans op van het motorongeluk: sleutelbeen gebroken, schouder gebroken, twee ribben gebroken, hartkneuzing en een klaplong.
‘Het was zo bizar. Ik lag op de intensive care. Het was afwachten of ik de nacht door zou komen. Gelukkig herstelde mijn hart snel en kon ik na drie dagen van de IC af.’
In twee maanden weet Van Puffelen wonderbaarlijk te herstellen van al zijn kwetsuren. Teamgenoten merken nog niet eens wat er allemaal mis was met zijn lichaam. Alleen een plaatje in zijn schouder is een blijvende herinnering aan die val in juni.
Hij gooide zijn leven om
‘Het klinkt raar, maar het is een van de mooiste ervaringen ooit geweest. Als je op de afgrond staat en je weet dan te handelen, dan leer je jezelf pas echt kennen. Mijn revalidatie zegt iets over mijn wil en over mijn persoonlijkheid.’
De bijna-doodervaring heeft het leven van Van Puffelen beïnvloed. Hij gooide zijn leven om. Hij verbrak zijn relatie. Hij deed eerst niets naast het hockey, maar is fysiotherapie gaan studeren, om mensen te helpen en toch sportief bezig te zijn. Zijn hele houding is anders. ‘Ik was altijd wel een beetje stil. Maar dat is veranderd. Ik hou meer van een lolletje, van grappen maken. Ik ben losser geworden. Er zit weinig rem meer op’, zegt Van Puffelen, die ook al regelmatig weer op de motor zit.
‘Ik denk anders over het leven. Je moet elke dag genieten, vind ik. Je weet nooit wat er kan gebeuren. Waarom zou je dan niet elke dag blij en positief zijn? Je moet er alles uithalen op een dag en niet naar het verleden of de toekomst kijken.’
Diede van Puffelen in actie tegen Amsterdam. Foto: Willem Vernes
‘Ik blijft rustiger dan voorheen’
Eigenlijk zou Van Puffelen, die al interlands speelde met Oranje, graag nog in het Nederlands elftal spelen. Nadat hij vorig jaar moest revalideren, is er volgens hem ook wat veranderd in zijn spel. Dat liet hij in de eerste wedstrijden van het seizoen al zien. ‘Vorig jaar ben ik goed doorgekomen. Maar dit seizoen weet ik echt waartoe ik in staat ben. Ik weet dat ik met ontzettend hoge druk de juiste beslissingen kan maken, ook al staan er zes man om me heen. Ik blijf rustiger dan voorheen, vertrouw meer op mezelf. Dat komt ook door het ongeluk. Daar wist ik, toen alles misging, toch onbewust het juiste te doen.’
Dat de middenvelder vorige week donderdag een stick tegen zijn hoofd kreeg en met een lichte hersenschudding de wedstrijd tegen Almere zondag moest missen, doet hem dus minder dan je zou denken. Hij heeft voor hetere vuren gestaan. Nadat hij zondag de wedstrijd tegen Almere bezocht, had hij maandag nog wat last van hoofdpijn en was hij een beetje misselijk. Toch sluit hij niet uit dat hij komend weekend alweer kan meedoen. Hij heeft deze week al wat gehockeyd en had daarna nog wel een lichte reactie. Maar revalideren kan Van Puffelen als geen ander. Hij is nog niet helemaal hersteld van de klap van de training, maar kijkt alweer uit naar het dubbelweekend. Rotterdam heeft de sterke middenvelder ook nodig, na een wisselvallige seizoenstart. De medische staf zal hem moeten afremmen om zijn minuten weer te maken.
BHUBANESWAR – Diede van Puffelen met Muhammad Dilber van Pakistan in 2014 tijdens de kwartfinale wedstrijd in de Champions Trophy Hockey tussen de mannen van Nederland en Pakistan (2-4). Foto: Koen Suyk
2 Reacties
luchtisblauwgrasisgroen
Heftig verhaal en gelukkig snel hersteld. In topvorm is hij zeker een kandidaat voor Oranje.
Runa Honig
Met complimenten voor de redactie. Dit verhaal voegt iets toe. We kunnen er allemaal van leren en op deze wijze krijgt dit spelletje ook nog wat diepgang.