Zwalkende Duitse hockeyers zijn toch ‘dark horse’ van het EK

Een 0-8 nederlaag tegen wereldkampioen België in de Pro League, een zevende plaats op de wereldranglijst en de gemiste Grand Final van de Pro League: het is nog geen crisis in Duitsland, maar de olympisch kampioen van 2008 en 2012 en EK-tegenstander van Oranje heeft er weleens beter voor gestaan.

Het leken scènes uit een film, gemaakt over het failliet van het Duitse hockey. Terwijl de Belgen gretig bleven scoren, werd het steeds donkerder in Krefeld. Op het veld werden de spelers met de adelaar op de borst van de mat gespeeld door de gretige Belgen, die richting de tien doelpunten stormden. De sfeer in Krefeld was al naargeestig door de vrijwel lege tribunes, en de thuiswedstrijd transformeerde snel tot nachtmerrie. De Belgische doelpuntenteller stokte pas bij acht.

Natuurlijk, Duitsland wisselde de keeper bij een 0-4 achterstand. Achteraf was België uiteraard ‘effectief’ en was de score ‘niet volgens de verhoudingen’, zegt de Nederlandse assistent-bondscoach Eric Verboom. Maar de keeper wisselen was een wanhoopsdaad om iets te forceren. Een beslissing die verkeerd uitpakte en daarna weer werd teruggedraaid. ‘Het is zo’n nederlaag die eens in de zoveel jaar voorkomt, denk ik’, blikt Verboom terug op de zwarte dag in juni. ‘Ons team viel uiteen en het was voor ons niet om te draaien. We hebben een stevig gesprek gehad met elkaar. Daarna hebben we ons in de Pro League gerevancheerd qua spel. Alleen zijn we in de cirkel nog steeds niet effectief.’ Het zit Duitsland dit kalenderjaar niet mee. Extra zout werd in de wond gestrooid met de verregende wedstrijd in Buenos Aires tegen Argentinië, waardoor de Duitse hockeyers voor niets naar de andere kant van de wereld waren gevlogen.

Een leider als Fürste wordt gemist

Met olympische kampioenen Martin Häner en Florian Fuchs en klinkende namen als Mathias Müller, de teruggekeerde Timur Oruz en middenvelder Mats Grambusch staat er op papier een sterk team. Duitsland beschikt ook nog eens over de sterke aanvallers Timm Herzbruch en Christopher Rühr. Met de drie wereldspitsen Fuchs, Herzbruch en Rühr heeft Duitsland een potentiële voorhoede om de vingers bij af te likken.

De spitsen blinken bij hun clubs ook uit, maar de juiste snaar hebben ze in het Duitse team – dat sinds de Champions Trophy in 2014 geen prijs meer heeft gewonnen – met elkaar nog niet vaak geraakt. Ook een boegbeeld en absolute leider als Moritz Fürste wordt gemist in het team.

‘We hebben topspelers. Nu moeten ze nog top met elkaar spelen’, is de logische conclusie van Verboom, de assistent van de geplaagde bondscoach Stefan Kermas. ‘De hiërarchie binnen het team is wat vlak. Dat is een van de issues die we hebben. Er moeten meer mensen zijn die voorop gaan in de strijd. We zullen een grote stap moeten maken om concurrerend te kunnen zijn.’

Bondscoach Stefan Kermas tweede van links. Eric Verboom tweede van rechts. Foto: FIH/Getty Images

Duitsland dreigt de slag te missen

Drie Duitse clubs (Mannheim, Rot-Weiss Köln en Uhlenhorst Mülheim) hebben zich dit jaar naar de laatste vier van de Euro Hockey League (EHL) gehockeyd. Jong Duitsland werd vorige maand in Valencia Europees kampioen, een toernooi waar Jong Oranje genoegen moest nemen met brons. Het geeft aan dat er absoluut nog muziek in het Duitse hockey zit.

Maar het ooit zo oppermachtige Duitsland moet nadenken hoe ze met haar infrastructuur in de wereldtop concurrerend kan zijn. Het hockey is minder professioneel dan in andere landen, en de afstanden zijn groot. Dus traint het nationale team minder vaak met elkaar dan de concurrentie, die elk jaar juist meer uren maakt. Duitsland dreigt de slag te missen.

‘Volgens mij zijn er in de hockeywereld twee soorten systemen in de wereldtop. Je hebt landen waar spelers van het nationale team met z’n allen in dezelfde stad gaan wonen en trainen, zoals Australië, India en Engeland’, zegt Verboom. ‘Of je hebt een land met een goede clubcompetitie, waar alles te bereizen is, zoals Nederland en België. Dat kan in Duitsland niet. Het is door de afstanden lastig om met z’n allen op dezelfde accommodatie te zijn. Dat moet je anders organiseren.’

Stefan Kermas laat het hoofd even zakken, in de Pro League-wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland. Foto: FIH/Getty Images

Nederland-Duitsland blijft een heerlijk affiche

Het Duitse team heeft drie trainingsstages gehad als voorbereiding op het EK. Dinsdag 13 augustus gaan de Duitsers naar Antwerpen, waar ze oefenwedstrijden spelen tegen Spanje en Ierland. Dan moeten ze klaar zijn voor het EK, waar ze in poule B zijn ingedeeld met Nederland, Schotland en Ierland. Zondag 18 augustus staat om 20:30 in Antwerpen de kraker Nederland-Duitsland op het programma. Voor beide teams de tweede poulewedstrijd op het EK. De wedstrijd mist de glans die de Derby der Lage Landen tegenwoordig in het hockey als rivaliteit heeft overgenomen, maar is nog steeds een schitterend affiche.

Ondanks dat de Duitsers steeds lager staan op de wereldranglijst, waren ze in december op het WK in India Oranje de baas, met 4-1. Een wedstrijd waarin Nederland in een paar chaotische minuten de wedstrijd uit handen gaf. De Duitsers wonnen overtuigend de poule, maar strandden in de kwartfinale tegen de latere wereldkampioen België. Bloemendaler Fuchs zei na de wedstrijd dat zijn team zeker goed genoeg was om wereldkampioen te worden, maar moest concluderen dat Duitsland een matige wedstrijd had gespeeld, op het moment dat het erom ging.

De oersterke Timur Oruz. Teruggekeerd na lang blessureleed. Foto: FIH/Getty Images

Duitsland is de keizer van de EK’s

Welk gezicht Duitsland in Antwerpen laat zien, is onduidelijk. Met acht Europese titels is Duitsland met afstand de alleenheerser op het Europese podium. Nederland volgt met vijf gewonnen EK’s. Onlangs werd in Krefeld een oefenwedstrijd van Oranje gewonnen met 3-2 en daarna met 2-3 verloren. Wie een blik op de wereldranglijst werpt, valt op dat het verschil tussen Engeland en Duitsland – de nummers zes en zeven – slechts negen punten bedraagt. Engeland wipte door het bereiken van de Grand Final van de Pro League voorbij Duitsland. Voor olympische kwalificatie is juist die zesde plaats cruciaal, om in de hoogste ‘pot’ van drie toplanden terecht te komen, als andere continentale kampioenen al gekwalificeerd zijn.

Verboom, die tijdens het EK twee keer op en neer rijdt naar Den Bosch om daar zijn club te trainen, is realistisch over de kansen van Duitsland, dat twee jaar geleden op het EK vierde werd. ‘Wij zitten in een jagerspositie. Wij zijn geen favoriet, maar hebben goede spelers. Het doel is weer eens richting het podium te gaan en proberen concurrerend te zijn. Laten we eerst maar eens de halve finale halen. Misschien draaien we heel goed en groeien we in het toernooi. We kijken in ieder geval zeker met een schuin oog naar Engeland, richting de olympische kwalificatie.’

Europese titels Duitsland (8): 1970, 1978 (als West-Duitsland), 1991, 1995, 1999, 2003, 2011, 2013

Duitsland won vier keer op rij het EK, van 1991 tot 2003, toen het toernooi om de vier jaar werd gespeeld.