Alle speelsters van Oranje roemden deze week de hechtheid van het team na een hectische voorbereiding, waarin bondscoach Alyson Annan 10 maanden voor de Olympische Spelen aantrad. Maar wanneer is die verbintenis weer ontstaan?

De persoonlijke woorden van coach Alsyon Annan bij elke selectiespeelster verwarmden woensdagavond bij de huldiging van de zilveren medaille de kilte van een verloren finale. De trots, de hechtheid van het team, de vele gesprekken van Annan met een team in moeilijke staat, het werd allemaal benadrukt op woensdagavond. Maar wanneer werden de verschillende generaties internationals weer samen 1?

Captain Maartje Paumen met bondscoach Alyson Annan bij de huldiging van de KNHB in Scheveningen.

‘We konden de vinger er niet op leggen’

‘Van het team dat in Londen goud won weet ik dat het bij de trainingsstage in Alicante was gebeurd. Dat team was ook heel hecht, net als nu, maar nu is het ook nog eens veel emotioneler,’ zegt de afscheidnemende Naomi van As (33). ‘Ik had het er met Femke (de manager, red.) over in het vliegtuig van Rio naar Amsterdam, wanneer het bij dit team gebeurd is. Het zijn heel veel dingen bij elkaar en we konden de vinger er niet helemaal op leggen met z’n tweeën. Natuurlijk, de video (met persoonlijke boodschappen van familie en vrienden uit Nederland, red.) die we met z’n allen keken voor de wedstrijd tegen Argentinië hielp, maar dat was niet het enige. Als je altijd hecht zou kunnen worden door samen even een video te kijken, zou je dat altijd wel doen, toch?’

Geen kloof

‘Ik denk dat er nooit echt een kloof is geweest tussen de verschillende speelsters,’ denkt keepster Joyce Sombroek. ‘We zijn alleen maar hechter geworden met z’n allen. Dit team is zo hecht en zo mooi. Dat zag je toen we de finale verloren in Rio. We kwamen meteen bij elkaar. We gaan elkaar missen de komende tijd.’

Aan het einde van het officiële gedeelte – de speeches en de warme woorden – kwam het team in Scheveningen nog 1 keer bij elkaar om met elkaar te dansen op ‘Let It Be’ van het Feestteam, waarna ze uitwaaierden over de strandtent en eindelijk eens rustig – na een maand Rio – met familie en vrienden konden eten en bijpraten.

Joyce Sombroek, Naomi van As, Maartje Paumen, Ellen Hoog en Lidewij Welten woensdagavond in Scheveningen.

Schor van het zingen van ‘Let It Be’

Laurien Leurink, die een sterke Olympische Spelen hockeyde, was een beetje schor deze week van het samen zingen in de bus. ‘Ik denk dat we allemaal wel een beetje schor zijn,’ zegt Leurink. ‘We hebben de laatste dagen in Rio echt gênant veel gezongen met elkaar. We moesten ook veel reizen in de bus. ‘Let It Be’ was in Rio onze favoriet. We wilden ook na de finale gewoon veel met elkaar zijn. Er was ook niemand die het minder goed had gedaan in het team.’

Ze vertelt over het ontstaan van een sfeer, waarin zij zich als olympisch debutant goed kon profileren. ‘We hadden het er 3 maanden voor de Spelen over, dat het teamgevoel wel een keer moest komen. En toen was het er opeens. Ik denk dat het tijdens het toernooi in Rio gebeurd is.’

Spandoek voor Naomi van As. ‘Bami de Beste’. @KNHB/Koen Suyk.

The Big Five

Terwijl alle huldigingen net voorbij zijn in Nederland, gaat Van As maandag alweer met een groepje internationals uit eten. Met Eva de Goede, Ellen Hoog, Maartje Paumen en Carlien Dirkse van den Heuvel. ‘The Big Five hè,’ zegt ze zelf, met een knipoog. Die groep bestaat in elk geval niet meer, met het afscheid van de speelster van Laren. Ze zal hevig gemist worden in Oranje, waar het de komende tijd duidelijk zal worden wie er doorgaan en en wie er – al dan niet tijdelijk – stoppen.

Als eerste op de hoogte? Download de OranjeHockey app. Dichtbij Oranje.