Oranje Heren hebben alle recht om met de borst vooruit te lopen

Reikhalzend hadden de Oranje Heren uitgekeken naar de halve finale tegen Engeland. Na vijf wedstrijden tegen mindere of tegenvallende tegenstanders, stonden de spelers zaterdagmiddag te popelen om op de Hockey World League hun krachten te meten met een tegenstander van formaat. Het resultaat was bevredigend na vier keer vijftien minuten echt mannenhockey: een overtuigende 2-0 zege en plaatsing voor de HWL finales eind dit jaar in India.

‘We hebben helemaal niks weggegeven’, zei verdediger Sander de Wijn bij het verlaten van het veld. De grijns op zijn gezicht was veelzeggend. De verdediger had duidelijk genoten van de verdedigende power die Nederland aan de dag had gelegd tegen de Engelsen.
In het hele duel hadden de Oranje Heren niet één strafcorner weggegeven en hoefde doelman Pirmin Blaak slechts twee keer echt handelend op te treden. ‘We keken uit naar deze wedstrijd. Engeland in eigen huis, met volle tribunes. We kunnen nu niet anders concluderen dan dat we het gewoon goed hebben gedaan. Dit zijn voor een verdediger toch andere wedstrijden dan wanneer je met 7-0 van China wint. Nu moet ik er staan en probeer ik met mijn spel en coaching extra belangrijk te zijn voor het team’, zei De Wijn.

Max Caldas wordt gefeliciteerd door Barry Middelton van Engeland. Foto: Frank Uijlenbroek

Bondscoach Max Caldas bespeurde in de uren voor het duel tegen Engeland een fijne gretigheid bij zijn spelers. ‘Het is spelers eigen dat zij zich willen meten met een tegenstander. Het is een soort machogedrag, ze willen met de borst vooruit staan. Als coach ben ik daar niet mee bezig.’

‘Wij moeten harder worden. Onszelf dwingen dat elke pass goed is, elke bal erin gaat’

Caldas heeft de afgelopen maanden gewerkt aan de mentale gesteldheid van het team.  Wat dat betreft zag hij duidelijk progressie in het duel tegen Engeland. ‘We zijn in staat geweest om de hele wedstrijd, op misschien een paar momenten na, te domineren. Het is typisch Nederlands om, als je beter bent, te denken: het komt wel goed. In die val moeten wij niet trappen. Wij moeten harder worden. Onszelf dwingen dat elke pass goed is, elke bal erin gaat.’

Sommige spelers moesten even wennen aan het mannelijkere spel van de Engelsen

In de eerste twee kwarten had Caldas wat dat betreft nog wel wat te wensen. Oranje kreeg in beide kwarten twee strafcorners. Tot vier keer toe was het Mink van der Weerden die als schutter op de cirkel stond, maar Nederlands beste strafcornerspecialist vond elke keer de Engelse goalie of een speler op zijn weg.
Het uitblijven van treffers was eigenlijk het enige waarover Caldas na de eerste helft ontevreden kon zijn: vanaf de eerste minuut stond zijn team namelijk goed. Al zag je aan sommige spelers dat ze na de eenvoudige zege in de kwartfinale tegen China moesten wennen aan het fysieke, mannelijke spel van de Engelsen. Aanvaller Thijs van Dam reageerde een keer zijn frustratie af op een Engelse verdediger en kwam goed weg met een waarschuwing.

De mooiste Oranje-aanval van de middag kreeg niet de verdiende beloning

In het derde kwart was het wachten op de eerste treffer van Nederland. De ploeg van Caldas zette aan en de Engelsen moesten steeds verder terug. De mooiste aanval van de middag kreeg niet de verdiende beloning. Een attack van de Engelsen werd in de Nederlandse cirkel met volle overtuiging door De Wijn onderbroken. De verdediger speelde middenvelder Valentin Verga aan die vanuit de loop met een verre scoop Mirco Pruyser bereikte. De handige aanvaller omspeelde twee verdedigers op de achterlijn, maar werd op het laatste moment gestuit door de Engelse doelman. Een minuut later was er toch de verdiende voorsprong. Verga speelde zich op de kop cirkel knap vrij, ramde de backhand richting het doel, waar goaltjesdief Pruyser zoals altijd op zijn post was om de bal binnen te tikken: 0-1.

Engeland had vervolgens tussen het derde en vierde kwart twee minuten de tijd om die klap te boven te komen. Maar amper was het laatste kwartier aangebroken of het was alweer raak. De Bob de Voogd bediende de ijverige Bjorn Kellerman, die de bal na een stuit steenhard in het goal wokkelde: 0-2.

‘Ons wisselschema biedt ons de mogelijkheid de laatste wedstrijden manueel te wisselen’

Voor Caldas was dat het moment om in te grijpen. In alle duels daarvoor had hij strak de hand gehouden aan het wisselschema waarbij iedereen ongeveer evenveel speelde. Nu week hij daarvan af. Caldas liet de ervaren mannen de resterende minuten in het veld staan. Jonkies als Jonas de Geus, Thijs van Dam en Joris Wortelboer werden op de bank geposteerd en kwamen daar niet of nauwelijks meer vanaf.
Caldas legde uit: ‘Ons wisselschema is op een toernooi zo gebouwd, dat we de laatste wedstrijden van het toernooi manueel kunnen wisselen. Ik heb er de laatste twaalf minuten voor gekozen om de mensen te laten staan die het meest bepalend bij ons zijn.’

Pirmin Blaak keepte tegen Engeland voor het eerst de hele wedstrijd. Foto: Frank Uijlenbroek

Die harde kern kwam, ondanks dat Engeland met een vliegende keeper ging spelen, niet meer in gevaar. Nederland speelt daardoor zondagmiddag de finale wedstrijd tegen Argentinië.
Caldas keek er al naar uit: ‘We hebben eerst het WK-ticket binnengehaald, nu de HWL Final bereikt en gaan morgen tegen Argentinië voor de toernooiwinst.’
De Wijn verwacht een andere wedstrijd dan tegen Engeland. ‘Vandaag waren het twee ploegen die meer renden. Tegen Argentinië wordt het statischer. Maar het is natuurlijk een prachtige tegenstander, de olympisch kampioen. Ook dit toernooi laten ze weer zien hoe goed ze zijn. Het is gewoon een heel listige, sluwe ploeg.’
Als de Oranje Heren ook dat laatste duel winnen, kunnen ze met de borst nog verder vooruit in het vliegtuig stappen.

Engeland – Nederland 0-2 (0-0)
’45 Mirco Pruyser 0-1
’48 Bjorn Kellerman 0-2