Hoe de FIH de Oranje Dames op gênante wijze liet juichen

In de rubriek Oranje Franje belichten we opvallende en niet-alledaagse gebeurtenissen rond de vele interlands van de beide Oranje-teams. In de vierde aflevering zien we hoe de Oranje Dames in 2015 op geforceerde en gênante wijze hun doelpunten moesten vieren van de FIH.

Tijdens het halvefinaletoernooi van de Hockey World League voor vrouwen in Antwerpen van 2015 komt de wereldhockeybond FIH met iets nieuws: niet alleen wordt een wedstrijd voortaan opgedeeld in vier kwarten van vijftien minuten, ook moeten de speelsters veertig seconden wachten bij een strafcorner én na een doelpunt.

Met name de tijd die de FIH reserveert nadat er een doelpunt is gemaakt, levert tenenkrommende beelden op. Teams weten zich er geen raad mee. Vaak staan ze allang weer klaar voor de afslag, maar tikt de klok nog tergend langzaam door zonder dat er ook maar iets gebeurt. Dat moet anders, denkt de FIH.

Plaatsvervangende schaamte

‘Na onze gewonnen kwartfinale tegen India (7-0) komt er ineens iemand van de FIH op mij af met het dringende verzoek om tijdens de veertig seconden na een doelpunt iets ludieks te doen’, herinnert toenmalig bondscoach Sjoerd Marijne zich. ‘Verzin een originele manier waarop jullie een doelpunt vieren, was de opdracht. We hadden destijds een selectie met veel humor, dus de voorpret was enorm.’

Met Naomi van As en Ellen Hoog als enthousiaste aanjagers oefenen de Oranje Dames er tijdens de training lustig op los en wordt er veel gelachen om allerlei bijzondere goal celebrations. In de halve finale tegen Australië (5-1 winst) die volgt, doet het geforceerde juichen echter pijn aan de ogen. Als je de samenvatting van het duel bekijkt, is duidelijk te zien hoe de Oranje-internationals ietwat gegeneerd hun kunstje opvoeren.

Na de openingstreffer van Dirkse van den Heuvel beperken de internationals zich nog tot een onschuldig loopje terug naar de middellijn waarbij acht speelsters elkaar omarmen. Verderop in de wedstrijd komt het ingestudeerde juichen in volle bloei tot uiting.

Zittend op de rug van Naomi van As voert Lidewij Welten al kanoënd vier ploeggenoten aan, die haar roeibewegingen trouw volgen. Op onderstaande foto zijn dat van links naar rechts Carlien Dirkse van den Heuvel, Kelly Jonker, Ellen Hoog en Marloes Keetels. Het gebeurt na de 5-1 van Welten. Bij de 3-0 van Ginella Zerbo was er al een soortgelijk tafereel te zien, met Zerbo als stuurvrouw op de rug van Margot van Geffen. Dat het voor de speelsters zelf ook ongemakkelijk aanvoelt, blijkt steeds uit de korte duur van het toneelstukje. De meesten weten niet hoe snel ze weer moeten opstaan naar eigen helft moeten rennen, met een beschamend lachje op het gezicht.

Marijne: ‘Ik zag het gebeuren en dacht: dit is niet ok. Ik had plaatsvervangende schaamte dat we dit van de FIH moesten doen. Dit was totaal niet respectvol naar de tegenstander, en bovendien was het erg ongemakkelijk voor de meiden. Ik had met ze te doen. De Australische speelsters waren na afloop woedend en voelden zich te kijk gezet. Volledig terecht natuurlijk. Ik heb onmiddellijk uitgelegd dat het in opdracht van de FIH was en heb mijn excuses aangeboden aan bondscoach Adam Commers. Zoiets hoort gewoon niet. We zijn er ook meteen mee gestopt en hebben het nooit meer gedaan.’

Ginella Zerbo, zittend op de rug van Margot van Geffen, geeft al kanoënd het ritme aan. Laura Nunnink. Eva de Goede, Marloes Keetels en Naomi van As volgen. Foto: FIH

Lees hier de eerdere afleveringen in deze rubriek

• Bierdrinkende scheidsrechters blunderen erop los

• Hockeyen in een modderlaag van tien centimeter

• Dick ‘The Flying Dutchman’ Esser vloog en blonk uit