Vader hielp ‘verdediger’ Jonas de Geus bij keuze tussen uitersten

Bij de vriendenclub van zijn jeugd blijven, of toch voor de titel en in de EHL spelen bij een topclub? Het dilemma voor Almere-international Jonas de Geus werd mede door de gesprekken met zijn vader Commer opgelost. Nu de keuze gemaakt is, voelt dat als een bevrijding, en zo speelt het talent ook op de Champions Trophy. En dat als vleugelverdediger.

 ‘Ally stays together!!’ stond er vorige week zaterdag op de site van hockeyclub Almere. De kogel was door de kerk. Het meest gewilde duo van de Hoofdklasse bleef gewoon bij de club in de polder, waar de langsrijdende treinen vrolijk toeteren als er gespeeld wordt. Almere behoudt hun internationals Jonas de Geus (20) en Terrance Pieters (21). Bij Pieters was snel duidelijk dat bij handhaving de keuze was gemaakt. Voor de Geus lag dat iets anders. Maar een week na het winnen van de play-outs tegen Hurley kon de nummer 11 van de Hoofdklasse het goede nieuws brengen.

In de winterstop leek De Geus nog mysterieus te kijken als het gesprek over topclubs ging. Tijdens het EHL-weekend zag hij zichzelf wel op het veld staan, tussen de Europese elite. Aan de andere kant was er Almere, de club waar hij van houdt, met de spelers die hem dierbaar zijn. Talentvol, net als hij.

‘Het was aan de ene kant een keuze van uitersten. Tussen je eigen club en een topclub. Maar het is niet alleen bij Almere hockeyen met mijn oude maten, het is veel meer dan dat. Het is niet alleen maar een vriendenteam. Almere is een team met ambitie. Ondertussen kan ik met Oranje blijven trainen en daar ook beter worden’, vertelde De Geus op de rustdag van de Champions Trophy in Breda. ‘Ik vond het ook moeilijker dan gedacht om een keuze te maken. Het schommelde heel erg. Ik wilde het wel besluiten vóór de Champions Trophy.’

In duel met Gougnard van België. Foto: Willem Vernes

Geld was niet leidend

Dat bondscoach Max Caldas zowel De Geus als Pieters van de nummer voorlaatst uit de Hoofdklasse selecteerde, zegt dat de jongere spelers niet per se naar een topclub hoeven om in the picture te blijven. ‘Ik kreeg steeds meer het inzicht dat ik me nog steeds op mijn plek voelde bij Almere. Dat ik daar nog kon groeien en beter kon worden. Daar moet ik er elke week stáán. Daar word je beter van als speler. Misschien dat je hockeyend qua skills sneller groeit bij een topclub. Aan de andere kant: bij het Nederlands team kan ik dat ook.’

Ook het geld was nog niet leidend voor de student. ‘Zo’n groot verschil is het nu ook weer niet. Het gaat er niet om hoeveel ik verdien, maar waar ik me het beste kan ontwikkelen. Dat inzicht komt ook deels van mijn vader. Daar heeft hij gelijk in, vind ik. Want wat doe ik met mijn geld? Mijn huur betalen in Amsterdam. Ik heb nog geen hypotheek en ik hoef geen kinderen te verzorgen. Als ik straks ouder ben, wordt dat pas belangrijk.’

Nu de keuze vorige week is gemaakt, viel er een last van de schouders van De Geus af. Dat was dit weekend al aan het spel te zien van de centrale middenvelder van Almere, die zichzelf bij Oranje opeens als vleugelverdediger ziet spelen, maar dat aanvallend invult.

Jonas de Geus na zijn treffer voor Almere tegen Hurley. Foto: Koen Suyk

Hij speelde een belangrijke rol in de 6-1 overwinning tegen België. Hij gaf de pass voor het knappe schot van aanvoerder Seve van Ass, die de 1-0 aantekende. Bij de 3-0 was het Joep de Mol die schitterend naar de vrijstaande De Geus scoopte. De verdediger controleerde de bal mooi, zag de Belgische aanvaller Sebastien Dockier op zich afstormen en leek balverlies te lijden, maar wipte rustig de bal over de Belgische stick. Daarna liep hij de cirkel in en gaf hij een pass die op een Belgische voet kwam. Uit die strafcorner scoorde Roel Bovendeert de 3-0.

Nuchter analyseert De Geus de acties van zondag. ‘We hadden van tevoren besproken dat op de vleugel ruimtes voor ons lagen. En ik denk dat het ook komt door spelers als Kempi en Vali (Robbert Kemperman en Valentin Verga, red.) dat ik gewoon mijn eigen ding durf te doen. Zij zeggen dat ik fouten mag maken. Het is beter dat ik het wel probeer, dan dat ik op safe speel. Zij benadrukken dat heel erg en dat helpt mij.’

De Geus geen typische mandekker

De Geus is normaal het type waar anderen achteraan rennen. Zo werd hij in de degradatiewedstrijden continu gevolgd door Hurley-speler Gijs Buissant. Nu moet De Geus zelf achter aanvallers rennen, hoewel hij niet het type is om de hele wedstrijd een speler te volgen. Dat hoeft met het zonesysteem ook niet. Oranje heeft er dit toernooi met De Geus juist een aanvallend ingestelde verdediger bij, die zijn taak uitvoert en wat toe kan voegen aan de opbouw.

‘Max (Caldas, red.) probeerde dit in Australië ook. Het was even wennen, want ik had er nog nooit gespeeld. Tijdens de oefenstage in Perth voor het eerst in m’n leven. Maar het gaat goed nu. Ik ben tevreden. Voor de backs is er soms veel ruimte. Zeker met zo’n systeem als België speelt.’