De shoot-out-baas van ’t Kopje (en zijn briefje)

Weer moest-ie aan de bak. Weer die shoot-outs. En ook weer vertolkte hij een heldenrol. Dit gaat natuurlijk over Bloemendaal-keeper Maurits Visser. De shoot-out-baas van ’t Kopje.

Als een van de laatsten ging hij zaterdag van het veld. Hij was – uiteraard – een van de meest bejubelde Bloemendalers. Zijn zusje Danique kwam het veld op met een fles champagne. Zo trots als een pauw op haar broer. Dansend liepen ze over het veld, waar Bloemendaal zojuist de 21ste landstitel had gepakt.

Na het gezwier met de bubbels en de prijsruitreiking liep Visser nog even terug naar zijn goal. Het doel waar ‘Baas’ (zoals Vissers bijnaam luidt) een half uur daarvoor had geheerst, door drie shoot-outs te keren. Hij haalde zijn bidon op, die tijdens de wedstrijd naast het doel stond.

Visser ziet tegenstander Robbert Kemperman voor zich opduiken. Foto: Koen Suyk

Spiekbriefje

Specialer was, dat onder die bidon een lijstje lag. Vissers spiekbriefje. ‘Ik doe van tevoren mijn huiswerk’, lacht de doelman, nog altijd in zijn schitterende witte shirt. ‘Ik heb vooraf aan de finale natuurlijk gekeken hoe de jongens van Kampong hun shoot-outs nemen. Ik denk dat ik alle beelden wel vijf keer heb gezien. Het zit dus ook in mijn hoofd. Maar ik heb ook dat briefje, als geheugensteuntje.’

Met dus details van de shootout-nemers van de tegenpartij. Kampong in dit geval. Manier van schieten, schijnbewegingen en favoriete hoeken. Dat werk dus? ‘Eh…onder andere’, zegt Visser. ‘Dat vertel ik natuurlijk niet precies. Maar het gaat om een aantal kenmerken, dat klopt. Het is een half A4’tje, meer niet. Het heeft als voordeel dat ik minder snel verrast word. Al blijft het deels ook intuïtie.’

Met die combinatie van kennis en gevoel zat het zaterdag – en donderdag – dus meer dan goed. ‘Ik las ze vandaag goed. Ik bleef rustig wachten, totdat de spelers van Kampong een kant kozen. Daarna kon ik volle bak bijstappen. Bij die derde, van Kempi, raakte ik ‘m net niet. Ik dacht nog even dat het bolle kant was, vandaar dat we de video aanvroegen.’

Ondertussen was Visser steeds aan het tellen. ‘Ja, ik weet precies welke shoot-outs beslissend zijn. Zoals donderdag ook. Als ik de shoot-out van Jonas de Geus niet had gepakt, was het klaar geweest. Dat denk je, weet je vooraf. Maar als hij op je afloopt, is dat weg. Speel je alleen nog dat duel.’

Visser met de twee andere keepers van Bloemendaal: Rick Schrijvers Van Zenden en Allard André de la Porte. Foto: Koen Suyk

Druk op de resetknop

Tijdens het vertellen, beleeft hij de momenten opnieuw. Het vuur, maar ook het plezier straalt van hem af. Dat hij ditzelfde seizoen in een vormdip belandde, lijkt alweer lichtjaren geleden. ‘Dat kwam naar voren bij het Nederlands elftal. Al was ik daarvoor bij Bloemendaal ook niet in mijn beste doen. Ik stond zonder vertrouwen te keepen. En eh…eigenlijk doe ik dat nooit. Ik vond mezelf echt niet goed toen. Ik kwam uit, als ik niet uit moest komen. Dat soort dingen.’

De oplossing bleek om rond de kerst even niet de focus op hockey te hebben. ‘Even thuis mijn kop leegmaken. Niet dat keeperspak aan. Ik miste in die periode ook de afleiding van mijn studie geneeskunde. Dat vind ik normaal zo’n fijne combinatie. Dat wanneer het even niet loopt in de sport, ik daar mijn plezier uithaal. Dat was dit jaar niet zo.’

De druk op de resetknop bleek te werken en Visser hervond zichzelf weer in de ongelooflijk drukke tweede seizoenshelft. Sterker: hij promoveerde zichzelf zelfs tot tweede keeper van Oranje. ‘De vorm groeide, in kwam lekker in het wedstrijdritme en leefde langzaam toe naar dit moment.’

Visser ‘jaagt’ tegenstander Jonas de Geus de cirkel uit tijdens een shoot-out. Foto: Koen Suyk

Dit moment was dus de finale. Zijn finale. Beter gezegd: finales.

Hij krijgt een biertje aangereikt. Een voorzichtige slok na zijn tweede landstitel. ‘Dat we hier winnen, betekent veel voor mij. Bizar veel. Op mijn club, waar ik mijn hele jeugd heb gepeeld. Als klein mannetje stond te juichen bij eerdere titels. Dan is dit fantastisch. Een beloning voor iedere week dat we dit seizoen op het veld hebben gestaan.’