Spelen in de Hoofdklasse, een droom die deze zomer werkelijkheid werd voor Lukás Plochý (24). Toch had de Tsjech zijn eerste seizoen anders voorgesteld. Na zeven speelrondes en nul punten, bestaan zijn dagen nu vooral uit sporten in de gym en eenzaam hockeyen op het veld.
Vier jaar geleden speelde Plochý al eens in Nederland. Dat was bij Zwart-Wit in de Eerste Klasse. Toen wist hij het zeker: hij wilde in de Hoofdklasse spelen. De Tsjech speelde in Australië, Spanje, Duitsland en België, totdat deze zomer Almere hem eindelijk vroeg voor een overstap. Eindelijk, want de aanvaller mailde met verschillende clubs, probeerde het via Pasha Gademan en Eric Verboom die hij kende van zijn eerste periode in Nederland, maar een hoofdklasseclub bleef vooralsnog uit.
‘Ik heb drie jaar contact gehad met Pasha om aan te sluiten bij Almere, maar telkens kwamen we niet tot een overeenkomst’, blikt Plochý terug. ‘Pasha vertelde me dat er dit jaar veel spelers zouden stoppen en dat ik het nu weer moest proberen. Ik besloot mee te doen aan een open training en dat werd een succes.’
Plochý mocht aansluiten bij de selectie van Almere, die behoorlijk uitgedund was. Zo trokken de Flevolanders niet alleen de Tsjech aan, maar nog meer buitenlanders: Ryan Julius (Zuid-Afrika), Daniel Beriggo (Chili), Tanausú Perez Vazquez (Spanje), Gabriel Ho-Garcia en Jamie Wallace (beiden Canada). Teamgenoten en ‘buren’ in het appartementencomplex in de stad, maar zij vertrekken – nu er voorlopig toch niet gehockeyd kan worden – volgende week stuk voor stuk naar hun thuisland.
‘Ik blijf hoe dan ook in Nederland’
De Tsjech niet. Hij blijft in Nederland. ‘In Tsjechië is nu een lockdown, waar je helemaal niks kan doen. Er is een avondklok van 8 uur ’s avonds tot 5 uur in de ochtend’, legt hij uit. ‘Ik blijf hoe dan ook in Nederland. Ik hou van dit land en van Almere. Ik geniet echt overal van. Ik zorg dat ik me nu optimaal voorbereid, zodat ik klaar ben als de competitie hervat wordt. Ik train twee keer per dag, coach en studeer. Eenzaam ben ik niet.’
Zo is hij dagelijks op het complex van Almere te vinden, waar hij eigen parcourtjes met bal en stick verzint. In de sportschool werkt de gespierde aanvaller nog harder aan zijn lichaam. ‘Dit is mijn leven. Hier heb ik altijd over gedroomd. Nu het gelukt is, geef ik minimaal honderd procent.’
Archiefbeeld van Lukáš Plochý in duel met Justin Reid Ross. Foto: Orange Pictures / Arnold Verkade
Hockey in Nederland was life goal
In 2013 sloot de toen 17-jarige aan bij het nationale team van Tsjechië. Hij maakte zijn debuut tijdens het EK in Boom en zag daar Oranje spelen. ‘Toen wilde ik maar een ding. Met hen spelen. Dat werd mijn life goal. Ik heb in veel competities gespeeld en verschillende landen, maar de Hoofdklasse is de beste competitie van de wereld.’
Plochý gaat verder: ‘Ik had veel verwachtingen van hockeyen in de Hoofdklasse. Maar wat ik precies kon verwachten wist ik niet. Maar zelfs mijn biggest expectations werden bij Almere overtroffen. De eerste weken waren echt unreal. De mensen, de stad, de club, het hockey. Het is echt ongelofelijk. ‘
Op de vraag of hij naast de uren op het veld en in de sportschool nog wat Nederlandse lessen volgt, moet hij lachen. ‘In mijn tijd bij Zwart-Wit spraken ze – expres – alleen maar Nederlands tegen me. Ik was ook de enige buitenlander in de selectie. Het was toen zwaar, maar heeft me absoluut geholpen: ik kan het redelijk verstaan en een beetje spreken. De combinatie van Tsjechisch, Duits en Engels is voor nu even voldoende.’
1 Reactie
sanderwiggers
Heerlijk die gedrevenheid! Prachtige verhalen altijd - buitenlanders die dromen van de hoofdklasse en daar veel voor over hebben. Doet me denken aan dat verhaal van Kenny die NL ook als beloofde land zag. Hoop dat deze gozer slaagt!