Hij had op z’n zachtst gezegd een opmerkelijke generale repetitie voor de play-offs. OR-verdediger Sheldon Schouten liep zaterdag met een gutsende hoofdwond van het veld. Maar gelukkig voor hem staat dat zijn eerste play-offs niet in de weg. De tegenstander is daarin, net als afgelopen weekend, Kampong.
Schouten kan er inmiddels vrij pijnloos om lachen. Maar natuurlijk sloeg ook bij de vijfvoudig international de schrik behoorlijk om het hart, toen het zaterdag in het begin van de tweede helft tegen Kampong (3-2 zege) helemaal mis leek te zijn. Hij heeft het fragment inmiddels een paar keer teruggekeken.
‘De tweede helft was nog maar net begonnen’, haalt Schouten terug. ‘Kampong was in de aanval. Bram van Battum was meegekomen naar voren en werd nog niet opgepakt in de cirkel. Een vrij schot, dat moeten we natuurlijk niet hebben. Dus stapte ik op ‘m af. Alleen maaide Bram helemaal mis. Hij raakte niet de bal, maar mijn wang. Ik voel een tikje. Had eigenlijk nog geen idee wat eraan de hand was.’
Dat kwam vlak daarna. ‘Toen ik mijn hand over mijn gezicht haalde, zat die onder het bloed. Mijn teamgenoot Gijs van Merriënboer stond vlakbij mij. Ik zag dat hij geschrokken was. Doe een shirt tegen je gezicht, zei hij. Het bloed spoot eruit. Ik had zelf inmiddels ook wel door dat ik open lag. De helft van mijn shirt was al snel helemaal rood.’
Dit bericht op Instagram bekijken
Al spoedig bleek dat Schouten gehecht moest worden. Een teamarts had Oranje-Rood zaterdag niet bij zich. ‘Onze fysio kan wel een beetje hechten, maar een wond in het gezicht vond hij net wat te link’, vertelt Schouten. ‘Ik zat op de reservebank te wachten op medische hulp, toen ineens Conny van Bentum voor mijn neus stond. Zij was onze teamarts bij Jong Oranje en zat toevallig bij Kampong op de tribune en was naar beneden gekomen. Dankzij haar werd ik snel en mooi geholpen. Je ziet er nu bijna niets meer van.’
Schouten kon deze week gewoon weer aansluiten bij zijn team, dat uiteraard druk in de voorbereiding is op de play-offs. Zaterdag mogen de Eindhovenaren aan de bak. De tegenstander is dan wederom Kampong. ‘Omdat we een paar weken ook nog tegen hen moesten inhalen, spelen we binnen een maand vier keer tegen elkaar. Dat is gek, al zal het komend weekend natuurlijk heel anders worden. In de afgelopen wedstrijd speelden we allebei een beetje verstoppertje. Aan beide kanten werden er wat jongens gespaard. Bij ons deden bijvoorbeeld Joep de Mol en Max Kuijpers niet mee. En natuurlijk hebben we geen speciale cornervarianten gespeeld. Dat zal in de play-offs heel anders zijn.’
Einde aan onrustige weken
De kampioensstrijd markeert voor Oranje-Rood een einde van een onrustige tweede seizoenshelft. In de winter brak Schouten zijn arm en werd aangekondigd dat Jeroen Baart – ondanks het bereiken van de eerste plaats in de winterstop – niet aanbleef als coach in het nieuwe hockeyjaar. Later kreeg OR een klap, toen topscorer Sam Lane geblesseerd wegviel. Die pijn was net verwerkt op het moment dat bekend werd dat doelman Pirmin Blaak na dit seizoen weg zou gaan.
Schouten tegenover Jonas de Geus, die hij deze maand al twee keer trof. Foto: Bart Scheulderman
‘Dat zag niemand aankomen’, zegt Schouten over de aanstaande keeperstransfer. ‘Natuurlijk heeft dat invloed op de groep. Ik denk dat we niet op ons allerbest hebben getraind, in de week dat het nieuws over Pirmin bekend werd. Je praat er met elkaar over, bent ermee bezig. Richting komend weekend willen en moeten we dat loslaten.’
De herinnering aan vuurwerk en fakkels
Zaterdag treffen beide teams elkaar in Utrecht, maandag wacht de return in Eindhoven. Een weekend waar Schouten enorm naar uitkijkt. De verdediger speelt inmiddels vijf jaar bij de Brabantse topclub in het eerste, maar maakte de play-offs alleen als toeschouwer mee. Hij was erbij toen Oranje-Rood in 2018 voor het laatste meedeed aan de apotheose van het seizoen. Destijds verloren ze de halve finale van – hoe kan het ook anders – Kampong.
In juni werd Schouten luid bejubeld toen hij in Eindhoven debuteerde bij Oranje. Foto: Willem Vernes
‘Ik moet even graven, want dat is natuurlijk lang geleden. Ik herinner me vooral de sfeer. Het vuurwerk, fakkels, spandoeken. Een prachtige ambiance, waarin ik zelf ook ooit wilde staan. Dat seizoen zat ik nog in de A’tjes. Ik trainde al wel mee met Heren 1, maar voor die grote wedstrijden kwam ik nog niet in aanmerking.’
Dat is dit weekend dus anders. ‘Ik zal nog dichter op mijn man zitten, zodat ik geen stick meer tegen mijn hoofd krijg.’ Lachend: ‘Ik had Bram nog gestuurd dat hij deze keer uit onze cirkel moet blijven. Daar heeft hij als verdediger ook helemaal niets te zoeken, toch?’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.