Het is genieten voor ‘zaalhockeyfreak’ Lieke van Wijk

Haar ogen beginnen te stralen en een grote glimlach verschijnt op haar gezicht. Begin met Lieke van Wijk over zaalhockey en de passie voor het spelletje straalt van haar af. ‘Ik ben zeker een zaalhockeyfreak’, zegt de speelster van hoofdklasser Laren. Ze had zaterdag extra reden tot lachen, want haar ploeg won eerst de topper van Amsterdam (4-3) en versloeg daarna eenvoudig HGC (2-5).

Door die zeges staat Laren bovenaan in poule A. De weg naar de play-offs in de Topsporthal in Rotterdam (op 3 februari) ligt wagenwijd open. Die prestatie is een groot contrast met vorig seizoen. Toen ontliep Laren ter nauwer nood degradatie na een belabberd zaalseizoen. Een seizoen waarbij Van Wijk slechts een keer aanwezig was. Als toeschouwer. De andere speeldagen volgde ze de verrichtingen van de ploeg thuis vanuit bed, herstellende van een zware rugblessure. ‘Ik was wel blij dat ze er met een gelukje uiteindelijk net in bleven. Zeker gezien mijn persoonlijke ambities en de ambities die we dit seizoen als team hebben.’

Alles is anders bij Laren

Dit jaar is namelijk alles anders bij Laren. Waar vorig seizoen amper zaalruimte was om te trainen, beschikt de formatie uit het Gooi nu over een eigen blaashal en wordt er twee tot drie keer in de week getraind. Zijn er speciaal voor de zaal twee coaches (met Frank Balvers als hoofdcoach) aangetrokken en moet iedereen die in de zaal wil spelen, zijn volledige commitment afgeven.

Gejuich op de bank bij Laren na de overwinning op Amsterdam. Rechts wintercoach Frank Balvers van Laren. Foto: David van Haren.

‘We laten nu zien dat we echt wel kunnen zaalhockeyen’, zegt Van Wijk. ‘Zo hoort het ook. Als je zaalhockey speelt, moet je dat serieus aanpakken. Ik vind zaalhockey fantastisch. Ik geef er niet voor niets drie maanden werktijd voor op. Het is naast mijn werk als fysio echt wel druk. Zaalhockey past goed bij mijn kwaliteiten. Ik houd ervan om in patronen te hockeyen, strakke afspraken te maken. Ook in het zaalhockey moet je creatief zijn, maar wel vanuit een structuur. Daarnaast krijg je door de kleinere groep een hecht team, je groeit tijdens dit soort dagen echt naar elkaar toe. We hebben veel plezier met elkaar. Dat is niet alleen zo bij Laren, maar ook bij het Nederlands team.’

WK Zaal

Van Wijk maakt deel uit van de Oranje zaalselectie, die de afgelopen weken drie dagen in de week trainde in voorbereiding op het EK (volgende week in Praag) en WK (vanaf 10 februari in Berlijn). Van Wijk speelt het EK niet, maar weet nu al dat ze er in Berlijn wel bij is. ‘Ik had graag ook het EK gespeeld, maar ik snap de beslissing van Marieke (Dijkstra, bondscoach van de Oranje Dames Zaal, red.). Mijn voornaamste doel was voor dit seizoen ook het WK. Ik heb twee keer een EK gespeeld en wilde nu graag een WK meemaken. Ik kijk daar naar uit. Zaalhockey leeft echt in Duitsland. Alle wedstrijden zijn een maand van tevoren al uitverkocht.’

Personal trainer

Van Wijk is met haar 24 jaar al een ‘oudje’ in de jonge Oranje zaalselectie. Ze wil in Duitsland graag een belangrijke rol spelen. Afgaande op de wedstrijden van zaterdag in de Nijmeegse Jan Massinkhal zit het met de vorm van Van Wijk wel goed. Ze oogt fit en scherp en scoorde in de twee duels in totaal drie keer. ‘Ik ben voor mijn doen nu inderdaad behoorlijk fit. Ik heb acht maanden gerevalideerd na mijn blessure. In die periode ben ik veel gaan trainen en gezond gaan leven. Dat heb ik na mijn blessure doorgetrokken. Een collega fungeert voor mij als personal trainer. Hij zit me flink achter de vodden aan. Ja, dat heb ik wel nodig. Ik kan als fysio goed anderen trainen, maar vind mezelf motiveren een stuk lastiger.’

Strafcorner

Na het zaalseizoen richt Van Wijk zich op de veldcompetitie, waar Laren in de Hoofdklasse een van de verrassingen was. Na een uitstekend eerste deel bezet Laren met een jonge ploeg keurig de derde plaats. ‘En dat zelfs zonder een corner’, is de strafcornerspecialist zelf kritisch. ‘Tot nu toe liep de corner niet. Daar is al het een en ander over geschreven. Maar geloof me: ik ben daar zelf het meest kritisch op. Technisch mankeert er na de blessure niet zo veel aan mijn corner. Het is niet zo dat ik het niet meer kan. Ik scoor er alleen niet mee. Maar dat kan wel eens zo zijn. Ik focus er niet te veel op. Daar wordt het echt niet beter van. Ik weet namelijk dat ik straks ook weer zo de ene naar de andere kan maken.’

Lieke van Wijk wordt op de huid gezeten door Felice Albers (links) en Marijn Veen van Amsterdam. Foto: David van Haren

In de zaal toonde ze dat in ieder geval. Tegen Amsterdam was ze vanaf de kop van de cirkel tweemaal trefzeker. Dat was nodig ook, want Laren moest tegen de regerend zaalkampioen vol aan de bak. Na een 1-0 voorsprong kwam Laren daarna twee keer op achterstand. Vlak voor tijd maakte Van Wijk uit een corner de 3-3, waarna in de slotseconde Laren via Marcey de Ruiter de overwinning pakte. ‘Dit was echt een heerlijk duel’, sprak Van Wijk direct na afloop. ‘Ik vind sowieso dat we in een lekkere poule zitten met Amsterdam, Kampong en hdm. Daardoor moeten we elke week vol aan de bak. Daar doe je het toch voor?’
Met een gulle glimlach gaf ze zelf het antwoord.